ด้วยใจดวงนี้
เช้าวันพุธ
08.45 น. ท่ามกลางผู้คนมากมายบนรถไฟฟ้า เป้าหมายข้างหน้าคือโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
ตามนัดหมายกับคุณหมอ ท่ามกลางระบบรถไฟฟ้าที่ขัดข้องมาสองวัน
วันนี้จะเกิดขัดข้องขึ้นอีกไหม!!! ใจลุ้นระทึก เช็คข่าวแต่เช้า เหตุการณ์ปกติ
แต่แล้ว...เมื่อขึ้นมาเห็นรถไฟจอดอยู่ รีบเข้าไปในขบวน ทันใดนั้นก็มีประกาศว่า ขณะนี้ระบบเกิดขัดข้องจะทำให้ขบวนล่าช้าไป
10 นาที หลายคนเดินออกจากขบวน ไม่นานรถก็ออก ในทุกสถานีรถจะจอดนานกว่าปกติ
09.15
น. ท่ามกลางคนไข้คนป่วยและญาติพี่น้องเต็มพื้นที่
ต่างรอตรวจรอพบหมอ หลายคนใจจดใจจ่อรอว่าเมื่อไรจะถึงคิว สำหรับคนที่เข้าออกโรงพยาบาลเป็นประจำจะทำใจรอได้
ในแต่ละนัดแต่ละการตรวจอย่างน้อยจะต้องเสียเวลาครึ่งค่อนวัน หมอมีไม่กี่คนแต่คนเจ็บป่วยมากเหลือเกิน
นี่คือความจริงของโรงพยาบาลของรัฐที่ให้สวัสดิการแก่คนทั่วไป
09.45
น. ท่ามกลางการรอคอยอย่างมีความหวัง
นั่งอ่านข่าวที่คนไทยทั้งประเทศต่างตั้งจิตตั้งใจอธิษฐาน แม้แต่คนที่นั่งรอข้าง ๆ ก็ยังถามไถ่ถึงความคืบหน้าของเด็ก
ๆ ทีมฟุตบอล “หมูป่า” ที่ติดอยู่ในถ้ำหลวง ขุนนางนอน จ. เชียงราย ผ่านมา 4 วันแล้ว
ก็ยังหากันไม่พบ หลายฝ่ายต่างระดมสรรพกำลัง เครื่องไม้เครื่องมือ
เข้าไปให้ความช่วยเหลือ ฝนกระหน่ำลงมาทำให้เจ้าหน้าที่ทำงานลำบากขึ้น แต่ด้วยหัวใจที่มุ่งมั่นของทุกคนที่หวังว่าเด็กนักฟุตบอลทีมนี้จะปลอดภัย
แต่ก็อีกนั่นแหละ...ท่ามกลางความห่วงใยของคนทั้งประเทศก็ยังมีบางคน
บางข่าว โชว์เก่งโชว์กร่าง วิเคราะห์อวดภูมิ แถมยังมีบางคนพยายามเข้าไปถ่ายเซลฟี่ตัวเองต่อหน้าปากทางเข้าถ้ำ
แทนที่จะช่วยชีวิตน้อง ๆ ที่กำลังประสบภัย กลับไปถ่ายรูปเล่นไม่น่าเชื่อว่าโลกเรามีคนประเภทไม่รู้กาลเทศะอย่างนี้มากมายเหลือเกิน
ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยกับความบอบช้ำทางจิตใจของคนอื่น มีอีกบางส่วนเขียนข้อความถึงความทุกข์คนอื่นเพียงเพื่อขอให้คนบริจาคเงิน
หากินกับความทุกข์ลำบากของคนอื่น จิตใจแบบนี้ไม่คู่ควรค่าความเป็นคน
หลายคนก็ดิ้นรนเข้าไปเพื่อให้อยู่ในพื้นที่ เพื่อแสดงตัวตนว่าเจ๋ง เสียสละ
มีจิตอาสา แต่ทำไปทำมากลับเป็นการขัดขวางทำให้เจ้าหน้าที่และผู้เชี่ยวชาญทำงานไม่สะดวก
หากเรามีจิตใจที่รู้จักกาลเทศะ มีจิตสำนึกความควรไม่ควร และวางตัวตนตามแบบที่ตัวเราเป็นยังจะดีเสียกว่า
บางคนก็แค่อยากจะมีตัวตนบนโลกเสมือนจริง ทำอะไรก็ได้ที่ขัดแย้งกับคนอื่น
เพื่อเรียกร้องให้คนเข้ามารุมเยอะ ๆ จะได้เป็นที่รู้จัก
เรามีคนแบบนี้ในสังคมอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว เป็นโรคจิตดิจิตอล
ใช่หรือไม่
ทุกเหตุการณ์ในโลกใบนี้ ต่างเกิดจากสิ่งเดียวเท่านั้น สิ่งนี้ทำให้เกิดทั้งสิ่งที่ดีงดงาม
และสิ่งเลวร้ายถึงขั้นเสื่อมทรามนั่นคือ“ใจคนเรา”นี่แหละ หากเราสามารถทำให้จิตใจเราคิดดีมุ่งสู่ความดี
พลังดี ๆ ก็จะเกิดขึ้น
สานุศิษย์ผู้หนึ่งเอ่ยถามอาจารย์เซนอู๋เต๋อว่า “ท่านอาจารย์ คนเรามีหัวใจดวงเดียว เหตุใดบางครั้งจึงใจกว้าง
บางครั้งจึงใจแคบ?”
อาจารย์เซนมิได้ตอบคำถามข้อนี้ แต่กลับบอกกับสานุศิษย์ว่า “ตอนนี้เจ้าจงหลับตาลง แล้วสร้างภาพกำแพงเมืองแห่งหนึ่งขึ้นมาในใจของเจ้า” สานุศิษย์ผู้นั้นหลับตาลงและปฏิบัติตามคำของอาจารย์เซน จากนั้นสักครู่จึงกล่าวว่า
“กำแพงเมืองสร้างเสร็จแล้ว”
อาจารย์เซนจึงบอกว่า “เช่นนั้น เจ้าจงหลับตาต่อไป คราวนี้สร้างภาพเส้นขนเส้นหนึ่งขึ้นในใจ” สานุศิษย์ทำตามคำของอาจารย์ เวลาผ่านไปไม่นาน จึงกล่าวว่า “เส้นขนสำเร็จแล้ว”
จากนั้นอาจารย์เซนจึงให้สานุศิษย์ลืมตา ทั้งยังเอ่ยถามว่า “ยามที่เจ้าสร้างกำแพงเมืองขึ้นมาในใจ
เจ้าใช้ใจของเจ้าสร้างมันเพียงคนเดียว หรือใช้ใจของผู้อื่นมาร่วมสร้างด้วย?”
“ใช้ใจของข้าเพียงคนเดียว”สานุศิษย์ตอบ
“แล้วตอนที่เจ้าสร้างเส้นขนขึ้นมาในใจเล่า
เจ้าใช้เพียงเสี้ยวหนึ่งของใจ หรือว่าใช้ทั้งหมดของใจในการสร้างมันขึ้นมา?”
สานุศิษย์ตอบว่า “ใช้ทั้งหมดของใจ”
ยามนี้อาจารย์เซนจึงกล่าวว่า “เจ้าสร้างกำแพงเมืองทั้งหลังก็ใช้ใจเพียงดวงเดียว
หรือจะสร้างขนแค่เส้นเดียวก็ต้องใช้ใจดวงนี้ดวงเดียวเช่นกัน
แสดงว่าใจเพียงหนึ่งใจนั้นสามารถใหญ่ได้ เล็กได้ แคบได้ กว้างได้ ขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะเลือกให้มันเป็นเช่นไร”
แม้ในที่คับแคบเพียงใด
แต่ใจคนยังสามารถกว้างใหญ่ได้เสมอ ในทางที่มืดมนหากหัวใจผู้คนฉายแสงสว่างกระจ่างใส
ความสงบสุขจะเกิดขึ้น แล้วเราจะผ่านความเจ็บปวด ความบอบช้ำไปด้วยกันอย่างมีความสุขและเป็นความทรงจำที่งดงามของสังคมไทย และไม่ว่าเหตุการณ์ที่เด็ก
ๆ ทีมนักฟุตบอล “หมูป่า” จะจบลงอย่างไร(ในวันที่เขียนยังไม่มีความคืบหน้า)
แต่คนไทยทั้งชาติต่างแสดงให้เห็นพลังอันยิ่งใหญ่
พลังที่เกิดจากใจแต่ละดวงของเราทุก ๆ คน ที่ไม่เคยทิ้งกันในวันที่ภัยมา
หัวใจไทยยิ่งใหญ่เกรียงไกรเสมอ…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น