พอเสียทีเถอะ

 

พอเสียทีเถอะ

>>> เหตุของความวุ่นวายในวันนี้มาจากใจคนที่ไม่รู้จักพอ <<<

ไม่ว่าจะมาผ่านเหตุการณ์ลักษณะนี้มากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เราก็ยังคงเห็นข่าวแบบนี้อยู่เรื่อยมา เทคโนโลยีสมัยใหม่มิอาจจะพังทลายความโลภของผู้คนลงได้ มิอาจจะเข้ามาชำระจิตใจคนเราให้ละวางอยู่ในความพอดีของแต่ละคนได้ ข่าวแชร์ลูกโซ่หลอกขาย หลอกให้ลงทุนในราคาถูกแล้วได้กำไรสูง ไม่มีวันหมดไปจากข่าวรายวัน ต้นเหตุนั้นมาจากใจคนที่ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักสิ้นสุด ไม่รู้จักหยุดยั้ง ไม่รู้จัก คำว่าพอดี

คนเรานั้นมักมีความต้องการที่มากกว่าเหตุจำเป็น ได้แล้วก็ยากได้อีก ในสังคมไทยวันนี้ มีกลุ่มคนที่ไม่รู้จักพอ ขอตัวเองนั้นได้ดิบได้ดี คนอื่นจะทุกข์ยากลำบากมาสน เพียงเพื่อสนองความต้องการ ที่ไม่รู้จักพอของตัวเอง ปฎิเสธไม่ได้ว่า ยังมีคนเราส่วนมาก มักมีใจที่ไม่รู้จักพอ ได้หมื่นจะเอาแสน ได้แสนจะเอาล้าน ได้คืบจะเอาศอก ไปเรื่อย ๆ นอกจาดนี้ทรัพย์สินแล้วความโลภที่เกิดจากการคิดว่าตัวเองเก่ง เที่ยวออกความคิดเห็นแบบ ยึดหลักการ กอดหลักกูจะเหนียวแน่น และใช้เป็นเครื่องมือข้ออ้างสร้างภูมิรู้เอาไว้โอ้อวด ในสังคมออนไลน์คนที่ไม่รู้จักพอแบบนี้เกิดขึ้นมาก แล้วดูท่าว่าจะไม่สามารถให้คนประเภทนี้ลดลง เพราะโลภรู้คือโลกของพวกเขา

ยังมีคนจำนวนหนึ่งที่รู้จักคำว่า “พอ” เมื่อเดินมาถึงจุด ๆ หนึ่ง แล้วคิดได้ว่าควรพอ ควรวาง หยุดเสียทีกับความโลภ ความหลง การอวดเก่งโชว์เพาว์ จุดนี้จึงพบกับความสุข ความสงบ ไม่ต้องวุ่นวายการต่อสู้แย่งชิงเด่นโชว์ดังกับใคร ใช่หรือไม่ กว่าที่คนเราจะผ่านพ้นมาถึงจุดนี้ได้ย่อมต้องต่อสู้กับตัวเองมาอย่างโชกโชน จึงจะสามารถมองเห็น เข้าใจ เห็นใจคนอื่นได้ และที่สุดรู้สึกสงสารคนที่ยังจมอยู่ในวังวนแห่งความโลภนั้น ได้แต่ถอนหายใจยาวกล่าวขึ้นลอย ๆ ว่า “พอเสียทีเถอะ”

บทเรียนหมอนทอง

 

บทเรียนหมอนทอง

>>> ผู้ที่พูดความจริงมักไม่มีเพื่อน

เป็นมีดผ่าทุเรียน ต้องเป็นมีดที่คม <<<

ผลไม้ไทยที่หลายคนชอบมาก ๆ คือทุเรียน โดยเฉพาะพันธุ์หมอนทอง เมื่ออยากกินก็ต้องตระเวนหา แม้จะมีราคาแพง ก็ขอสักครั้งสองครั้ง ในปีนี้ทุเรียรก็มีให้เลือกซื้อเลือกหาเยอะพอสมควร ได้รับทุเรียนเป็นลูก ๆ จากเพื่อนฝูงคนรู้จักอยู่หลายครั้ง และมักจะเป็นความท้าทายในทุก ๆ ฤดูทุเรียน คือ การปลอก ปีหนึ่งปลอกไม่กี่หน คนเราก็ต้องหลงลืมเป็นธรรมดา ส่วนใครที่ปลอกจนชำนาญนี่ถือว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้ราชาผลไม้อย่างแท้จริง

    ทุเรียนมีหนาม ถูกต้องนะครับ และเวลาปลอกก็ต้องระมัดระวังหนามจะตำมือ เมื่อฝ่าดงหนามกีดร่องได้ ข้างในเหลืองทองอร่าม นั่นคือ ความสุดยอด ใช่หรือไม่ คนเราก็เป็นเช่นนั้นต้องฝ่าความทุกข์ความเจ็บปวดเพื่อให้ได้มาซึ่งความอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ และอีกมุมหนึ่งเช่นกัน คนเราก็ต้องมีคม ต้องมีปัญญาหลักแหลม เพื่อสร้างคุณค่าภายในให้งดงาม แต่ก็นั่นแหละบางทีความแหลมคมของเราก็อาจจะไปทิ่มแทงคนอื่น ทั้งที่รู้ตัวและไม่ได้ตั้งใจ ที่สุดแล้วเราก็ต้องดูให้ลึกด้วยหัวใจว่าความแหลมคมของเรานั้นมันคือความจริงที่ปกป้องคุณค่าภายในตัวเราหรือไม่ เพราะในสังคมวันนี้คนพูดตรง พูดจริงก็อยู่ยากอีก ต่างคนต่างสร้างมายามาปกปิด

แน่นอน คนพูดตรงเกินไป คนอื่นอาจจไม่สามารถรับฟังความจริงได้ เพราะไปทิ่มแทงส่วนลึก เป็นเราเองที่จะต้องมีคมความคิดที่จะพูดที่จะสอนเพื่อให้ความจริงนั้นคงอยู่ บางทีก็ต้องยอมเจ็บปวด  การที่จะมอบชีวิตเพื่อผู้อื่นอย่างมีคุณค่านั้น เราต้องทำตัวเราให้มีคุณค่าเสียก่อน และใครที่เห็นคุณค่าของเรา เขาก็ย่อมรู้ว่าจะทำตัวเช่นไรเพื่อไม่ให้บาดเจ็บจากคมความจริง นี่คือคุณค่าของการมอบชีวิตให้กัน บนหนทางความจริง อย่าเป็นเพียงทุเรียนที่อ่อนและดิบเกินไป เพราะเมื่อถึงเนื้อในแล้วมีแต่จะนำไปทิ้งให้เปื่อยเน่าไป เสียของเปล่า ๆ

หนึ่งเดี่ยว

 

หนึ่งเดี่ยว

>>> ทุกคนอยากเป็นที่หนึ่ง ละเลยความเป็นหนึ่งเดียว จึงโดดเดี่ยว

เอกภาพคือความแข็งแกร่ง ความแตกแยกคือความอ่อนแอ <<<

ราคาน้ำมันพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ภาวะเงินเฟ้อก็สูงในรอบหลายสิบปีในหลายประเทศ ส่งผลให้ค่าครองชีพสูงขึ้นอย่างน่าตกใจ ค่าเงินมีราคาน้อยลง สภาวะการณ์เช่นนี้มาจากผลกระทบของสงครามยูเครน เกิดจากการแย่งกันเป็นที่หนึ่งในระบบเงินตรา แย่งกันเป็นเจ้าโลกทางอาวุธสงคราม โลกวันนี้จึงดูเหมือนไร้เอกภาพอย่างสิ้นเชิง เพราะการไม่ยอมกัน ไม่สนใจฝ่ายอื่น ใช่หรือไม่…ทุกคนเคยมีประสบการณ์เหมือน ๆ กัน ที่เคยพบเจอคนที่ไม่ยอมรับความจริง ไม่ยอมรับความผิด แพ้ไม่เป็น ตัวเองถูกต้องเสมอในทุกเรื่อง ต้องการเป็นที่หนึ่งคนเดียว

สภาพเช่นนี้เรามักเจอกับผู้คนในโลกยุคใหม่นี้ ที่คิดว่ามีความรู้มากคนอื่น มีตำแหน่งที่สูงกว่าคนอื่น กลัวการเสียหน้า เสียศักดิ์ศรี เราถูกสอนมาตั้งแต่เด็กให้แพ้ไม่เป็น พอแพ้ขึ้นมาก็จะไม่ยอมแพ้ จะสู้ หาทางเอาชนะคะคานให้ได้ โดยลืมไปว่า ชีวิตมันมีสองด้านเสมอ สุขกับทุกข์ แพ้กับชนะ เราต้องหัดรู้จักยอมแพ้ มิใช่จะเอาชนะอย่างเดียว เพราะการยอมแพ้ บางครั้งสิ่งที่ได้รับกลับมาอาจมีคุณค่ามากกว่าที่จะชนะเสียอีก เพราะความไม่เคารพในบทบาทและหน้าที่ของผู้อื่น การคอยจับผิดหรือการควบคุมผู้อื่น ความหิวแสง ไปจนถึงความอิจฉา มักทำให้เกิดการเป็นหนึ่งที่โดดเดี่ยว

 ความเป็นหนึ่งเดียวที่แท้จริงต้องเริ่มจากความกลมกลืนภายในตนเอง ความเป็นหนึ่งเดียวคงอยู่ได้ด้วยการรวมพลังความดี ด้วยการยอมรับและเห็นคุณค่าในความหลากหลาย ศรัทธาที่มีต่อกัน ความเป็นหนึ่งเดียวเกิดจากเป้าหมายที่ไม่เห็นแก่ตัว ความเป็นหนึ่งเดียวหล่อเลี้ยง พละกำลัง และความกล้าหาญที่จะทำให้สิ่งที่เป็นไปไม่ได้กลายเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ ความเป็นหนึ่งเดียวที่มาพร้อมกับความมุ่งมั่นและการอุทิศตน ลดการเป็นหนึ่งเดี่ยวสู่ความเป็นหนึ่งเดียว เพื่อโลกใบเดียวกันนี้เกิดสันติสุข ชีวิตมีความเบิกบาน….

จิตดิจิทัล

 

จิตดิจิทัล

>>> ในวันที่โลกเต็มไปด้วยความรวดเร็ว แข่งขัน โชว์เหนือ โชว์เก่ง

แล้วในวันนี้จิตเรา ภายในของเรา ยังมั่นคง แข็งแกร่งหรือเปล่า??? <<<

ระบบดิจิทัลทำให้หลายสิ่งที่เราเคยจินตนาการไว้ได้เกิดขึ้นจริง ข่าวสารถูกเผยแพร่ แลกเปลี่ยนและถูกสืบค้นได้อย่างรวดเร็ว เกิดธุรกิจใหม่ ๆ ที่ตอบสนองพฤติกรรมของมนุษย์ได้อย่างเหมาะสมมากขึ้น ในขณะเดียวกันความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกันก็เปลี่ยนไปตามเทคโนโลยีการสื่อสาร เรามีปฏิสัมพันธ์กันโดยตรงกันน้อยลง เกิด “วัฒนธรรมดิจิทัล” ที่ต่างกันต่างอยู่ในที่เดียวกัน

นวตกรรมสื่อสารสมัยใหม่กำลังเปลี่ยนแปลงโลก แม้แต่เรื่องของภาวะจิตใจ เรื่องชีวิตภายในก็ถูกผลกระทบอย่างมาก ดูเหมือนโลกดิจิทัลจะทำให้โลกเจริญก้าวหน้า หากแต่มองกลับไปอีกด้าน แทนที่มันจะส่งเสริมให้จิตวิญญาณเรา กลับปั่นทอนคุณค่าเหลือน้อยเต็มที ชีวิตมีแต่ความสับสน วุ่นวาย ไขว่คว้า นิ่งไม่เป็นเย็นไม่ได้ ต้องเคลื่อนที่ไปข้างหน้าตลอด เหนื่อยล้าทางใจ อ่อนเพลียทางจิต คิดหาทางสว่างไม่เป็น ทั้ง ๆ ที่ ภายในเรามีองค์พระจิตสถติกับเรามาตั้งแต่เกิด ไม่ต้องไปตระเตรียมที่ทางให้พระองค์เสด็จมาหา องค์พระจิตอยู่กับเราที่เรียกว่า “จิตสำนึก มโนธรรม แรงบันดาลใจ กำลังใจ การเห็นโลกที่งดงาม” เหล่านี้คือการประทับอยู่ของพระองค์

การให้พระจิตนำทางเราในโลกที่เปลี่ยนไป เราจะไม่หลงทาง สงบในกระแสลมที่พัดพา นิ่งในกระแสโลกที่ไหลแรง มีความมั่นคงทางจิตใจ ยอมรับทั้งด้านบวกและลบ ให้อภัยตัวเอง ขอบคุณสิ่งที่เกิดขึ้น เรียนรู้และเติบโต จัดการกับอารมณ์ ไม่จำเป็นต้องโต้แย้ง เลือกที่จะเงียบ ไม่จำเป็นต้องไปอธิบายกับคนทั้งโลก มองปัญหาอย่างสงบ ถ่อมตนลงอ่อนน้อมต่อโลก ไม่จำเป็นต้องกังวลใจไปทุกเรื่อง เพียงแต่ทำตัวเองให้ดี นิ่งลงจัดการจิตใจตนเอง เพราะนี่คือ การอยู่กับพระจิตอย่างมั่นคง