มองหาตัวตนบนความสมบูรณ์
ใกล้สิ้นปีเข้ามาทุกที วันเวลาผ่านไปรวดเร็วขึ้นตามอายุขัยที่เพิ่มขึ้น
เผลอแป๊บเดียว เข้าสู่ปลายปีอีกแล้ว ได้เวลาที่จะต้องหันกลับไปย้อนมอง ตรวจสอบ
ประเมินผลในหลาย ๆ ด้าน และด้านหนึ่งเราต้องคำนึงถึงเสมอ คือ การไตร่ตรอง ทบทวนคุณภาพจิตวิญญาณของเรา
ว่าเติบโต หรือ ลดลงมากน้อยเพียงใด? ยิ่งปีนี้ที่เราได้ประสบพบเจอกับโรคระบาดโควิด-19
กัดกินคนไปทั้งโลก ยิ่งทำให้เราต้องตระหนักรู้ถึงคุณค่าความมุษย์ของเราให้มากยิ่งขึ้น
การสำรวจ การมองตัวเองจึงเป็นสิ่งจำเป็น และต้องมองให้เป็น ไม่ใช่ให้ใครมาบอกว่าเราต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
เรา คือ เรา และเมื่อมองตัวตนคนแบบเราออก เราก็จะรู้ว่า เราควรทำอะไร สิ่งใด
เพื่อผู้อื่น นี่จึงเป็นความงามในความต่าง ไม่มีใครเหมือนกัน
ไม่มีใครเก่งไปเสียทุกด้าน ถ้ามองตัวเองไม่ออกก็มักจะหลอกตัวเองว่าเก่งเกินคนอื่นเสมอ!!!
ณ ป่าแห่งหนึ่ง
กำลังทำการเกณฑ์ทหาร เพื่อไปทำสงคราม ดังนั้น
สิงสาราสัตว์ทั้งหมดในป่าต้องมาทำการตรวจคัดเลือกเป็นทหาร
ลิง...ซึ่งอยู่แถวหน้าสุด
ไม่อยากเป็นทหารอย่างยิ่ง มันมองหางที่ยาว ๆ ของตัวมันแล้ว กัดฟัน แข็งใจ
หักกระดูกหางของมัน หลังจากที่เข้าไปตรวจเช็กร่างกาย แพทย์ทหารบอกว่า “หางลิงหักไปแล้ว
พิการ ไม่ต้องเป็นทหาร”
กระต่าย...ซึ่งอยู่แถวที่สอง หลังจากเห็นการกระทำของลิงแล้ว
ก็ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว บิดหูยาว ๆ ของตนให้หักเช่นกัน หลังจากไปตรวจร่างกาย
แพทย์ทหารพูดว่า “หูของกระต่ายหักแล้ว พิการ ไม่ต้องเป็นทหาร”
หมีดำ...ที่อยู่แถวที่สาม คิดในใจว่า “หูของฉันก็ช่างสั้นนัก
ส่วนหางที่มีอยู่ก็เหมือนกับ
ไม่มี
แล้วจะทำไงดีล่ะ ?”
กระต่ายและลิงที่แสนจะใจดี ได้มาช่วยคิดหาวิธี สักครู่
ลิงก็แหกปากร้องขึ้นมาว่า “ฉันรู้แล้ว ตบตีกะเทาะฟันของเธอหักให้หมด
เธอก็กลายเป็นผู้พิการแล้ว” ดังนั้น..ทั้งลิงและกระต่าย
จึงตบตีหมีด้วยความโหดเหี้ยม จนกระทั่งหมีฟันหลุดหมดปาก
หมี...ถึงแม้จะเจ็บปวดอย่างยิ่ง แต่ก็รู้สึกดีใจเช่นกัน
ในยามที่เข้าไปตรวจเช็กร่างกายเพราะคิดว่า อย่างไรแล้วก็ไม่ต้องเป็นทหารแน่ ๆ หลังจากนั้น
ไม่นาน หมีก็มือกุมปากเดินออกมา เปล่งเสียงร้องไห้ด้วยเสียงอันดัง
แล้วพูดกับลิงและกระต่ายว่า “ผู้พิการ...มารดาพวกเจ้าซิ...พวกมันบอกว่า ฉันอ้วนเกินไป
ไม่ต้องเป็นทหาร”
ผู้อื่นจะมองคุณอย่างไร นั่นไม่สำคัญ ที่สำคัญ คือ คุณมองตัวคุณเองอย่างไร (Cr : Niwat Rungvicha)
ทุกเช้าเราอยู่มักใช้เวลาอยู่หน้ากระจกกันไม่มากก็น้อย ก็จงอย่ามองแค่ความงาม
เสริมสวยเสริมหล่อเพียงเรือนร่างเท่านั้น อาจจะต้องสร้างความงามภายในให้เกิดขึ้นด้วย
เรามาเริ่มต้นเทศกาลคริสต์มาส ด้วยการมองหาตัวตนในความสมบูรณ์ของเราแต่ละกัน
เพื่อเราจะได้เป็นผู้ให้กับผู้อื่นอย่างอิ่มเอม โลกมิได้ไร้ร้างคนเก่ง
แต่โลกกำลังล้างลาคนดีต่างหาก มาช่วยกันสร้างสรรสังคมแห่งความดีงาม
สังคมที่สมบูรณ์อุดมด้วยเมตตาอาทร เริ่มต้นจากตัวเรา ต้องมั่นใจในหนทางตนบนความดีงาม
มองตัวตนทั้งภายในภายนอกให้เป็น เราย่อมรู้ตัวเราดีกว่าใคร หาตัวตนให้เจอก็เป็นสุข
เมื่อเราสุขสังคมย่อมสงบ และโลกก็จะมีสันติสุข ...
