ผีเสื้อที่ริมรั้ว

 

ผีเสื้อที่ริมรั้ว

ในขณะนั่งอ่านหนังสืออยู่ดี ๆ ก็ความรู้สึกว่าเหมือนมีสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวไปมาอยู่หน้ากระจกกำแพงบ้าน ทำให้สมาธิการอ่านลดลง สักพักก็ต้องปิดหนังสือลง สายตาเริ่มสอดส่องหาสิ่งแปลกปลอม ทันใดนั้น...ก็เห็นผีเสื้อตัวหนึ่งโผยบินมาเกาะที่รั้วหน้าบ้าน  เกาะไปขยับปีกไป แต่ก็ยังไม่ยอมโบยบินจากไปเสียที หยิบโทรศัพท์มาถ่าย นานทีเดียวกว่าจะบินหายไป เหมือนจงใจจะมาอยู่เป็นเพื่อน หรืออาจจะเป็นเพราะมาดอมดมเกสรของดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ คิดไปคิดมาหรือผีเสื้อน้อยตัวนี้เพิ่งจะลอกคราบจากหนอนน้อยแปลงร่างใหม่ มีปีกที่แข็งแรงจึงออกสู่โลกกว้าง เริ่มต้นการเดินทางชีวิตที่แสนเพลิดเพลิน

ธรรมชาตินั้นมีบทเรียนของการเริ่มต้นอยู่เสมอ ไม่เคยมีสิ่งใดที่ไร้การเปลี่ยนแปลง ฤดูกาลก็หมุนเวียน ต้นไม้ผลัดใบและงอกงามใหม่ มดแมลงนกกาโยกย้ายหาที่อยู่เมื่อบ้านเก่าวอดวายมลายหายไป ชีวิตคนเราก็เช่นกันมีจังหวะก้าวเดินแตกต่างกัน แต่ย่อมมีจุดเปลี่ยนจุดเลี้ยวเพื่อตั้งต้นใหม่เหมือนกันได้เสมอ หากเราใช้ช่วงเวลานั้นได้ดี ชีวิตก็เหมือนติดปีกบินออกไปจากจุดเดิม แต่บางครั้งเราก็กลัวและกังวลจนลืมว่าเรามีปีกอยู่ในตนเอง

เราทุกคนต่างก็เป็นอะไรที่มากกว่าที่เราคิดเสียอีก เป็นมากกว่าที่เราเชื่ออาจจะหลายเท่า แต่โชคร้ายที่หลายครั้ง เราก็มักขีดจำกัดตัวเองไว้ในกรอบความคิดและความคุ้นเคยที่คุ้นชิน จนบดบังสิ่งที่เราเป็นอันแท้จริงที่อยู่ภายใน บ่อยครั้งที่เราตัดสินตัวเองเหมือนตัดสินหนอนแก้วตัวหนึ่งว่ามันไม่อาจมีชีวิตที่บินได้ ขณะที่เราใช้ชีวิตบ่อยไปเพียงเพื่อพยายามจะเป็นคนอื่น ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกับตัวเอง เราจึงไม่พบความสุขอย่างแท้ได้เลย  หากเรารู้สึกว่าตนเองกำลังใช้ชีวิตและทำงานไปอย่างเหนื่อยล้าและเบื่อหน่าย เราอาจต้องกลับมาตั้งคำถามที่สำคัญแก่ตนเองว่า อะไรคือสิ่งที่เราควรจะเริ่มต้นใหม่เพื่อชีวิตอย่างที่ควรเป็นอย่างแท้จริง ไม่จำเป็นให้ใครมากำหนด มาวางเส้นทางให้เร

ที่บึงกว้างแห่งหนึ่ง ผีเสื้อแม่ลูกคู่หนึ่ลงความงามของปีกของตน แม่ผีเสื้อยอมตามใจลูก ไม่ให้ลูกต้องทำงานหนัก เพราะกลัวว่าจะทำให้ปีกบอบช้ำและซีดจาง ฝ่ายแม่ผึ้งหลวงสอนให้ลูกอดทน ขยันขันแข็ง และไม่ยอมตามใจลูก เมื่อเวลาผ่านไปผึ้งน้อยกลายเป็นผึ้งที่เข้มแข็ง ส่วนลูกผีเสื้อเป็นผีเสื้อที่อ่อนแอ วันหนึ่งเกิดพายุลมแรง ผึ้งสองแม่ลูกสามารถบินกลับที่พักได้อย่างปลอดภัย ส่วนลูกผีเสื้อถูกลมพัดจนปีกบาดเจ็บ แม่ผีเสื้อคิดได้ว่าจะต้องสอนลูกให้พึ่งตนเองได้ ถึงตอนนั้นก็เกือบจะสายไปเสียแล้ว

หากเราเริ่มต้นสิ่งต่าง ๆ ด้วยการคาดหวังเราก็มักจะผิดหวัง และสิ่งอื่น ๆ ที่อยากจะได้รับ เราย่อมรู้สึกยากลำบากและเกิดความเครียด หมดกำลังจะเดินหน้าต่อ ใจเราเป็นหนึ่งเดียวกับจิตวิญญาณที่แท้จริง ใจเราต้องไม่มุ่งทะยานไขว่คว้า สร้างเอกภาพให้เกิดขึ้นในชีวิตเราให้ได้ก่อน เราจึงจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คนได้ และมีปีกที่แข็งแรงที่จะโบยบินด้วยความชื่นบาน