ฟ้ายังต่างสี
เมื่อรถวิ่งสู่จุดสูงสุดบนสะพานแขวน มองออกไปเห็นหลายสิ่งหลายอย่าง แม่น้ำ
ตึกอาคาร สะพานข้ามฝั่ง และท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ วันนี้ท้องฟ้าสว่างมีเมฆประปราย
แต่เมื่อมาถึงแถวจังหวัดเพชรบุรี ฟ้ากลับครึ้มมีสายฝนโปรยปราย จนเมื่อถึงจุดหมายปลายทางยังถิ่นหัวหิน
ท้องฟ้ายามเย็นกลับมีสีสันสวยงาม ใช่หรือไม่ ฟ้าเดียวกัน
ต่างที่ก็ต่างสีสัน คนเราก็เช่นกันมีความแตกต่าง มีความสามารถพรสวรรค์ไม่เหมือนกัน
บางคนเหมาะกับงานอีกอย่างหนึ่ง บางคนถนัดที่จะทำตามคำสั่ง บางคนชอบสร้างสรรค์ บางครั้งคนเราอีกนั่นแหละลืมที่จะมองเห็นความต่าง
ชอบที่จะเห็นความแตกจึงแยกแยะไม่ออก ชีวิตเลยจมอยู่กับสีหม่นหมองตลอดมา หากเรารับรู้ความจริงว่าท้องฟ้าที่กว้างใหญ่แต่ละวันยังไม่เคยซ้ำสี
แต่ละที่ยังไม่เคยซ้ำแสง สาอะไรกับเราคนตัวเล็ก ๆ รังเที่ยวแต่จะให้ใครต่อใครต้องเป็นดังใจเรา
ใช่ล่ะ บางทีความหวังดีของเราอาจจะเป็นความทุกข์ที่มิอาจจะลบเลือนได้
เพราะเฝ้าแต่มองในมุมตน ต้องหัดมองท้องฟ้าให้หลากสีจึงจะเห็นความดีในผู้คน
มีหญิงชราคนหนึ่งอยู่บ้านคนเดียว เมื่อเวลาที่ฝนตกเธอก็ร้องไห้
เมื่อเวลาอากาศดีฝนไม่ตก เธอก็ร้องไห้ ชายหนุ่มคนหนึ่งแปลกใจจึงถามหญิงชราผู้นี้ว่า
“เพราะอะไรครับ เมื่อเวลาฝนตกยายก็ร้องไห้
เวลาอากาศดีฝนไม่ตกก็ร้องไห้”
หญิงชราตอบว่า “เพราะว่าป้ามีลูกชาย 2 คน ลูกชายคนโตขายน้ำแข็ง ลูกชายคนเล็กขายร่ม เวลาที่อากาศดีฝนไม่ตก
ป้าจึงคิดถึงลูกชายคนเล็กว่าต้องขายร่มไม่ดีแน่นอนและเวลาที่ฝนตกป้าก็คิดถึงลูกชายคนโต
ว่าน้ำแข็งของเขาต้องขายไม่ดีเหมือนกันเพราะฉะนั้นทุกๆ วัน ป้าจึงได้กลุ้มใจและทุกข์ใจอยู่อย่างนี้”
ชายหนุ่มจึงบอกกับหญิงชราผู้นี้ว่า “ยาย..ยายมองอีกมุมหนึ่งไหมครับ วันไหนที่ท้องฟ้าแจ่มใส
อากาศปลอดโปร่งฝนไม่ตก ยายควรจะดีใจกับลูกชายคนโตสิ ที่น้ำแข็งขายดีถ้าวันไหนฝนตก
ยายก็ควรดีใจไปกับลูกคนเล็กด้วย ที่ร่มเขาขายดี
ตั้งแต่นั้นมาไม่ว่าอากาศจะเป็นอย่างไร หญิงชราผู้นี้ได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุข
(ที่มา Page เรื่องดีๆ มีข้อคิด)
บางทีชีวิตเราทุกข์เกินไปก็เพราะก็มองโลกในมุมเดิม ๆ มีทัศนคติเก่า ๆ
ไม่ได้ตระหนักถึงความต่างของผู้คน คิดแต่ในกรอบของตัวเรา
คนเราไม่ใช่ทุกคนที่จะเกิดมาเป็นเสาเอก บางคนอาจจะเป็นเพียงเสาเข็ม ที่หยั่งรากลึกยึดโครงสร้างให้แข็งแกร่ง
แฝงตัวอยู่ใต้ดิน บางคนเป็นเสาหลักที่จะให้ผู้คนได้ยึดโยง
และนี่คือความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ ฟ้ายังต่างสีมีหรือคนจะไม่ต่างกัน
เคารพกันและกัน สันติสุขย่อมตามมาอย่างถ้วนทั่ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น