คงช่วยอะไรไม่ได้

คงช่วยอะไรไม่ได้

            ในทุกวันนี้เราต่างรับรู้เรื่องราวข่าวสารกันได้อย่างง่ายดาย ใช่หรือไม่ โลกนี้ล้วนมีสิ่งต่าง ๆ ทั้งที่ดีและไม่งามเกิดขึ้นแทบทุกวินาที และด้วยเทคโนโลยีสื่อสารสมัยใหม่ ทำให้เรารับรู้ได้อย่างรวดเร็ว แม้เรื่องราวเหล่านั้นจะเกิดขึ้นไกลคนละขั้วโลก หนำซ้ำทุกคนต่างสามารถที่จะนำเสนอข่าวได้ด้วยตัวเอง เป็นยุคที่นักข่าวไม่จำเป็นต้องออกหาข่าว นั่งในห้องเดี๋ยวข่าวก็มาหาเอง เพียงมีหน้าที่สำเนาข่าวให้เร็วเข้าไว้ ส่วนความน่าเชื่อถือกลายเป็นสิ่งที่ผู้เสพต้องหามาจับจองเอง เราจึงเห็นข่าวไร้สาระมากมาย และดูเหมือนว่าโลกนี้สังคมนี้ไร้ความดีงามเสียแล้ว ไม่เลย แท้จริงแล้วความดียังมีอยู่ความงามยังยั่งยืน เพียงแต่เราแต่ละคนไม่ค่อยจะช่วยกันทำให้ความดีงามนั้นงอกเงยสู่สังคม เรามักเฉยชา หมดอาลัยกับเรื่องร้ายรายนาที เรื่องดีปีละหน คิดกันว่า มันคงช่วยอะไรไม่ได้แล้ว เราปล่อยให้หนึ่งความดีงามหลุดลอยไป โดยไม่ได้ทำอะไรเลยหรือ!

ภาพ : http://www2.tnews.co.th/userfiles/image/6(415).jpg

กาลครั้งหนึ่ง ยังมีนักเขียนคนหนึ่งที่มีกิจวัตรชอบออกไปเดินเล่นตามชายหาด ก่อนเริ่มงานเขียนของเขาทุกวัน วันหนึ่งขณะที่เดินเล่นตามปกติ เขาสังเกตเห็นว่าที่ริมฝั่งมีใครบางคน มองไกล ๆ เหมือนกำลังเต้นรำอยู่ เขานึกขำอยู่ในใจว่าใครหนอมาเต้นรำแต่เช้า ว่าแล้วก็สาวเท้าเข้าไปดูให้แน่ใจ

ต่อเมื่อเดินเข้ามาจนใกล้ นักเขียนจึงได้เห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง และสิ่งที่เขาทำอยู่นั้น ไม่ได้ใกล้เคียงกับการเต้นรำแม้แต่น้อย เด็กหนุ่มกำลังเดินขึ้นลงระหว่างชายฝั่งและชายหาด เพียรเก็บวัตถุเล็ก ๆ บางอย่างขึ้นมา แล้วขว้างมันลงทะเลครั้งแล้วครั้งเล่า

นักเขียนเดินเข้าไปแล้วกล่าวทัก “สวัสดีพ่อหนุ่ม ขอถามหน่อยได้ไหม? เธอทำอะไรอยู่”

ชายหนุ่มชะงัก มองมาแล้วตอบว่า “ผมกำลังขว้างปลาดาวกลับลงทะเลครับ”

“ทำไมเธอต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ” นักเขียนถามด้วยความประหลาดใจ

“พระอาทิตย์กำลังขึ้น และน้ำทะเลกำลังลง ถ้าผมไม่โยนมันกลับลงน้ำ มันก็จะต้องตาย” ชายหนุ่มตอบ

ภาพ : https://pbs.twimg.com/media/CeZBs79WIAAHycI.jpg

“แต่นี่แน่ะพ่อหนุ่ม เธอไม่เห็นหรอกรึว่าชายหาดมันทอดยาวออกไปตั้งหลายกิโลเมตร และปลาดาวก็มีอยู่เกลื่อนไปตลอดทาง ที่เธอทำลงไปมันไม่ช่วยให้อะไรแตกต่างหรอก”

ชายหนุ่มไม่ว่าอะไร เขาก้มลง หยิบปลาดาวขึ้นมาอีกตัวแล้วขว้างลงทะเล เมื่อเห็นว่ามันลงน้ำไปแล้ว เขาจึงกล่าวกับนักเขียนว่า “ก็แตกต่างที่ปลาดาวตัวนั้นไงครับ”(The star thrower หนังสือชื่อ The Unexpected Universe  ของนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อว่า Loren Eiseley)

ในชีวิตจริง เราอยากทำสิ่งที่ดี อยากทำความดี แต่กลับถูกใครบางคนมาทักว่า ไม่เห็นจะมีใครเขาทำแบบนั้นกันเลย เราก็หยุดชะงักไม่ทำต่อ ทั้ง ๆ ที่ถ้าเราได้ทำความดีนั้นเพียงสักครั้ง มันก็ช่วยสร้างความแตกต่างให้เกิดขึ้นแล้ว ถึงแม้จะช่วยไม่ได้ทั้งหมด แต่เราก็ได้ช่วย อย่างน้อยก็ทำให้มีสิ่งดีๆเกิดขึ้น แม้ว่ามันจะเล็กน้อยมาก แต่ก็ถือว่ามีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นแล้ว มันช่วยได้นะครับ แม้จะเป็นเพียงหนึ่งในร้อย ก็อย่าได้ละเลย...