วันพฤหัสบดีที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2559

โรคร้ายสายพันธุ์เก่า

โรคร้ายสายพันธุ์เก่า
                          ไข้หวัด “ซิกา” ระบาดหนักแถวสาทร เมื่อได้ยินข่าวนี้รู้สึกตกใจว่าในเขตวัดของเราจะเป็นเขตแพร่เชื้อไปด้วยหรือไม่ แต่เท่าที่ทราบยังไม่มีรายงานข่าวแต่อย่างใด วัดยังเป็นที่ปลอดภัยสำหรับพวกเราเสมอ เป็นที่น่าสังเกตว่าโรคร้ายใหม่ ๆ มักเกิดขึ้นได้เสมอ มีไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่ เกิดขึ้นทุกปี อันเนื่องมาจากการเชื่อมโลกและการเดินทางติดต่อกันได้สะดวกมากขึ้นทำให้รับเชื้อจากที่หนึ่งมาอีกที่หนึ่งจึงเกิดการระบาดง่ายขึ้น ในขณะเดียวกันก็มีการป้องกัน มีการหายาเพื่อต่อสู้กับโรคร้ายต่าง ๆ เหล่านี้ เหมือนเป็นการต่อสู้กันระหว่างเชื้อโรคกับการรักษาอยู่ตลอดเวลา และเราเองก็ต้องรู้จักที่จะป้องกันตัวเองให้รอดจากเชื้อร้ายใหม่เหล่านี้ด้วย
ภาพ : http://news.mthai.com/hot-news/world-news/477142.html

                          ในขณะที่เราเห็นเชื้อโรคใหม่เข้ามาจู่โจมสังคมที่ใกล้ตัวเรา แต่ก็ยังมีเชื้อบางอย่างที่แอบซ่อนเร้นอยู่กับพวกเราในทุกวี่วัน เป็นเชื้อของความเห็นแก่ตัว เชื้อชั่วแห่งความซื่อสัตย์ ที่กัดกินสังคมจนสั่นคลอน เชื้อนี้อาจจะซ่อนอยู่ในตัวเราเพื่อรอวันพัฒนา เราต้องหมั่นที่จะตรวจเช็คอยู่เสมอ ความซื่อสัตย์อาจจะกลายเป็นสิ่งที่ผู้คนมองข้ามไป เพื่อให้ได้มาซึ่งการครอบครองวัตถุภายนอก โดยมิพักสนใจใยดีในเรื่องอื่นๆ คนอื่นทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้ โกงนิดโกงหน่อยไม่ตายหรอก ค่านิยมเหล่านี้ควรถูกฆ่าให้ตายไปจากจิตใจของเราได้แล้ว แน่ล่ะ มนุษย์มีชีวิตเพื่อการดำรงอยู่ แล้วอยู่อย่างไรจึงจะสมศักดิ์ศรีเล่า ซื่อสัตย์ในทุกเรื่อง ทุกนาทีแห่งลมหายใจจะช่วยให้เราพบศักดิ์ศรีที่แท้จริงพร้อมกับสังคมที่น่าอยู่ยิ่งขึ้น
                          มีผู้เฒ่าชาวจีนคนหนึ่งมีสุขภาพแข็งแรงดี มีกิจการที่เจริญก้าวหน้า เมื่อคิดจะหาลูกหลานไว้สืบทอดกิจการของตน จึงมอบเมล็ดพันธุ์พืชแก่ลูกที่มีทั้งหมด 15 คน คนละ 1 เมล็ดโดยบอกให้แต่ละคนนำไปปลูกไว้ เมื่อถึงวันเกิดก็ให้นำผลผลิตที่ได้มามอบให้แก่ตน วันเวลาผ่านไปดอกไม้ของลูก ๆ ต่างพากันเติบโต ออกดอกสวยสะพรั่งคงเหลือแต่เสี่ยวเหลียงจือซึ่งไม่มีสิ่งใดเติบโตออกจากกระถางเลยแม้ว่าจะหมั่นรดน้ำพรวนดินเพียงใดก็ตาม
                          จนกระทั่งถึงวันที่กำหนด ลูกแต่ละคนต่างนำกระถางดอกไม้ที่มีดอกไม้งดงาม สวยสะพรั่ง ชูช่อเบ่งบานอย่างเต็มที่มามอบแก่บิดาผู้ชรา ชายชราเดินตรวจตราพร้อมรอยยิ้มอย่างมีความสุข
                               จนกระทั่งมาถึงเสี่ยวเหลียงจือ ซึ่งถือกระถางเปล่าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากลงออกมาเป็นทางด้วยความเสียใจที่ไม่สามารถนำดอกไม้สดมาให้พ่อของเขาได้ แต่ชายชรากลับแย้มยิ้มอย่างเป็นสุขยิ่งกว่า ชายชรากล่าวอย่างยินดีปรีดาว่า
                          “ลูกเอ๋ย….สิ่งที่เจ้ามอบให้พ่อนั้นมีค่ายิ่งกว่าดอกไม้ทั้งมวลนักเพราะสิ่งที่พ่อต้องการคือความซื่อสัตย์” และมอบทรัพย์สมบัติให้แก่เสี่ยวเหลียงจือ เพราะเมล็ดทุกเมล็ดที่เขาให้ไปนั้น เขาได้เอาไปคั่วจนสุกแล้วจึงมอบให้แก่ลูก ๆ (จากหนังสือมังกรสอนลูก)

                          ความซื่อสัตย์แม้จะไม่มีมูลค่าเท่าเพชรพลอยภายนอก แต่นี่คือคุณธรรมที่ส่งเสริมคนที่ถือครองให้สว่างสุกใสกว่าอัญมณีใด ๆ ในโลกนี้...

ไม่มีความคิดเห็น: