ก้อนหินก้อนไหนเป็นเรา

ก้อนหินก้อนไหนเป็นเรา

บนพื้นโลกทั้งบนพื้นดิน ใต้บาดาล ในมหาสมุทร ต่างมีก้อนหินทับโถมกันอยู่มากมาย บางก้อนใหญ่โตเสริมความเข้มแข็งให้ภูเขา บางก้อนเล็ก ๆ แต่กลับฝังตัวอยู่บนยอดดอยสูง บางก้อนกลิ้งกลม วนเวียนอยู่ใต้น้ำไหลเรื่อยล่องลอยไปตามกระแส บางก้อนถูกนำมาใช้เป็นเสาค้ำตึกรามบ้านเรือน บางก้อนเป็นเพียงส่วนประดับสวยงามในสนามโล่ง เป็นความหลากหลาย ต่างประโยชน์ใช้สอย แต่มันก็คือ ก้อนหิน 

ภาพ : อินเตอร์เน็ต

ก้อนหินก็เป็นเหมือนชีวิตผู้คนที่หลากหลาย แตกต่างคุณค่า แตกต่างความงาม บางคนเหมาะกับที่หนึ่งแต่ไม่อาจจะเหมาะกับอีกที่หนึ่ง บางคนเหมาะกับงานแบบหนึ่ง บางคนเหมาะสมกับสถานะหนึ่ง หากคนทุกคนเหมือนกันหมดโลกนี้จะมีความงามหรือไม่ เราจึงไม่จำเป็นต้องทำตัวให้เหมือนกับทุกคน เก่งอย่างคนนั้น เป็นอย่างคนนี้ ชีวิตเราต้องรู้ว่าเราเหมาะสมที่จะอยู่แบบไหนอย่างมีคุณภาพ มากด้วยคุณค่า เปี่ยมด้วยคุณธรรม 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว (ไม่นานเท่าไหร่)...ก้อนหินก้อนหนึ่ง อยู่เดียวดายในที่ส่วนตัวของมันลำพังในท้องทุ่งกว้าง..บางวันก้อนหินไถตัวเองเล่น ไปขีดไปเขียนลงบนพื้นทราย สร้างรอยอันขรุขระบนพื้น และผนังตัวเอง จากการกลิ้งตัวไปมา...ร่องรอยเหล่านั้น จนมีคนมาอ่าน มาเห็นก็ชอบใจและตีความไปตามประสบการณ์ของแต่ละคน...

เจ้าก้อนหินไม่รู้ว่า ตลอดชีวิตมันเดินมาไกลเท่าไหร่แล้ว ต้นไม้ ดอกไม้ นก ในถิ่นใหม่ รวมทั้งก้อนหินก้อนอื่น ต่างอยากรู้จักกับก้อนหินเดียวดายพลัดหลงก้อนนี้...พวกเขาต่างพากันเดินทางมา ทักทายก้อนหินเดียวดาย “ฉันอยากเป็นเพื่อนเธอ”

ก้อนหินเดียวดายตอบว่า “ฉันก็อยากเป็นเพื่อนเธอ...” เธอดีใจที่มีเพื่อนมากขึ้น หลาย ๆคนเข้ามาสนิทสนม เธอหลงใหลมิตรภาพบาง ๆ เหล่านั้น จนรู้สึกราวกับว่า ตัวเองมีความหมาย สำคัญ และก็ไม่ได้โดดเดี่ยวต่อไปอีกและยินดีอาศัยอยู่ในดินแดนแห่งนั้นสักระยะหนึ่ง...

แต่แล้ววันหนึ่ง..ก้อนหินเดียวดายเดินทางไปพบกับก้อนหินอีกก้อนหนึ่ง มันนั่งอยู่เงียบ ๆ ..เธอเข้าไปถามว่า “เป็นอะไรไปหรือ”

ก้อนหินก้อนนั้นตอบว่า “ฉันกำลังถูกทิ้ง...เมื่อก่อนฉันก็เป็นแบบเธอ”

“เธอรู้จักฉันด้วยหรือ” ก้อนหินเดียวดายถามอย่างแปลกใจ

“รู้จักสิ..ฉันรู้จักเธอดี จากการเล่าของคนอื่น ๆ ใครบ้างไม่รู้จักเธอ” ก้อนหินเดียวดายฟังถ้อยคำเหล่านั้นอย่างแปลกประหลาดใจ

“น่าขอบคุณที่มีคนพูดถึงฉัน...แต่ฉันคงไม่มีโอกาสรู้ว่าใครจะพูดถึงฉันอย่างไรบ้าง” ก้อนหินเดียวดายรำพึงกับก้อนหินก้อนนั้น

“เธออยากฟังไหม..ว่าเขาพูดถึงเธอว่าอย่างไรบ้าง”

“อืมไม่แน่ใจ..แต่จะเล่ามาก็ได้” ก้อนหินเดียวดาย เธออยากฟังสิ่งที่คนอื่นเล่าถึง มันท้าทาย มันน่าตื่นเต้นไม่น้อย เธอนั่งเงียบ ๆ แล้วก็ฟังเรื่องราวที่เขาพูดถึงเธอ...

เรื่องราวเหล่านั้นพรั่งพรูออกมา...บ้างก็บอกว่า

“ก้อนหินเดียวดายเหรอ..อืม น่ารักดีนะ..มองโลกในแง่ดี”

“เราว่าเธอสร้างภาพมากกว่า”

“เธอมีอุดมการณ์ดีนะ ดูเข้มแข็งดี”

“คงเป็นพวกชีวิตที่ตัวกับใจไม่เหมือนกันนะ”

“ไม่อยากเชื่อหรอก ว่าก้อนหินจะรักบ้านรักเมืองเราจริง ๆ อยู่ไม่นานเดี๋ยวก็คงไป”

“ฉันก็อยากจะตีสนิทดูนะ..ก็แกล้งคุยดีไปอย่างนั้นเอง”

ก้อนหินเดียวดายนั่งนิ่ง ๆ ฟังถ้อยคำเหล่านั้นจากก้อนหินก้อนเหงา ๆ เธอฟังมันแล้วก็ให้ผ่านพ้นไป เหมือนไม่เคยได้ฟัง “อืม..ขอบคุณนะที่เล่าให้ฉันฟัง..แล้วทำไมเธอถึงเลือกเล่าให้ฉันฟังล่ะ”

“เพราะว่าฉันเคยเป็นอย่างเธอมาก่อนไง...ฉันมีเพื่อนมากมาย ใคร ๆ ก็รักฉัน แล้ววันหนึ่ง เมื่อพวกเขาตีสนิทและได้รู้สิ่งที่อยากรู้ เขาก็จากไป”

“อืม..ขอบคุณนะที่เล่าให้ฟัง..ฉันคงไม่เสียใจ ถ้าจะมีใครรักฉันและไม่รักฉัน พวกเขาก็ต่างมีชีวิตและอุดมคติที่แตกต่างกันไปน่ะ”

“เธอคิดว่าจะยังมีคนจริงใจกับเธออีกหรือ ก้อนหินเดียวดาย” ก้อนหินน้อยถามมา

“อืม มีสิ..ฉันคิดว่าน่าจะยังมีอยู่ โลกเรากว้างใหญ่ไพศาล บางทีคน ๆ นั้นอาจจะมีเพียงคนเดียวในโลก ก็พอแล้ว”

ก้อนหินรำพึงรำพันกับตัวเอง จากนั้นเธอกลิ้งตัวถูไถเพื่อนใหม่ และก็ปลอบใจว่า “อย่าใส่ใจกับถ้อยคำเหล่านั้นเลย ไม่มีใครรัก เราก็ต้องรักตัวเอง ดูสิโลกยังสดใสดีออก”

เธอว่าแล้วก็เดินจากมาพร้อมรอยยิ้ม แม้มันจะไหลปนเปื้อนน้ำตาอยู่อย่างเงียบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ...เรื่องโดย : วาดวลี

ภาพ : อินเตอร์เน็ต

ในขณะที่เรามีความแตกต่าง มีจุดเด่นจุดดี บางมุมบางเวลาอาจจะไปถูกจริตกับคนอื่นก็จะได้รับการชื่นชมและยกย่อง ในบางจังหวะไปขัดแข้งขัดขา ขวางทางอีกคนหนึ่งก็ถูกมองว่า เราน่าเกลียด น่ากลัว ไม่น่าคบหา เช่นกัน ในมุมที่เราเป็นคนมองผู้คนบ้าง บางครั้งเราอาจจะเจอคนที่ใช่ไปกับเราได้ บางขณะเราก็รับไม่ได้กับพฤติกรรมของคนอื่น หากวันนี้เรามีเวลาพิจารณา หนทางชีวิตของเราซึ่งล้วนมีหลากหลายมุม แต่เราต้องเลือกที่จะเป็นเรา นี่คือการเรียนรู้ชีวิตอีกอย่างหนึ่ง แล้วสิ่งที่จะทำให้ทุกคนมาบรรจบกันได้บนความแตกต่างนั่นคือ ความงดงามในความดี เราต้องค้นหาว่าเราเป็นก้อนหินประเภทไหน เหมาะที่จะอยู่แบบไหน เป็นก้อนหินที่แข็งแรงเป็นฐานรากให้กับผู้อื่นได้ไหม หรือจะเป็นหินก้อนงามที่พร้อมจะเปล่งประกายเพื่อสร้างให้โลกนี้งดงามยามเฝ้ามอง หรือจะเป็นก้อนที่ไร้ค่าที่ผู้คนเห็นแล้วหยิบโยน ขว้างทิ้งไป หรือ เป็นก้อนหินที่พร้อมจะกลิ้งเพื่อขัดเกลาให้เกิดความงาม กลายเป็นเพชรน้ำดี เราถูกกำหนดให้เป็นก้อนหิน แต่เราก็มีสิทธิ์ที่จะทำให้ชีวิตเราเป็นดั่งก้อนหินที่มีค่าหรือไร้ค่าได้เช่นกัน