ถนอมรักด้วยใจรัก

ถนอมรักด้วยใจรัก

ผ่านไปแล้วสำหรับเดือนแรกของปี หลายคนถือว่าเป็นเดือนดีที่มี 5 เสาร์ 5 อาทิตย์ 5 จันทร์ จนมีการตีความไปถึงหวยที่ออกเลขท้ายสองตัว 55 ก็มาจากสิ่งนี้ (แต่มักจะตีความตอนหวยออกแล้ว เก่งกันจริงๆ) แต่สำหรับคนที่รอคอยเงินเดือนนี้ก็รู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน เหตุเพราะได้ใช้เงินตอนปลายปีอย่างสนุกมือ มานึกได้อีกทีเงินในกระเป๋าก็เหลือเพียงซื้อบะหมี่ได้วันละหนึ่งซอง ย่างเข้าเดือนที่สองของปีที่เรียกว่าเป็นเดือนแห่งความรัก หลายที่หลายทางเริ่มจัดงาน เริ่มโปรโมทชื่องานก็ไม่พ้นเรื่องความรัก แต่ก็เป็นรักเพื่อการค้า รักเพื่อทำกำไร รักตัวเองกันทั้งนั้น คงจะดีไม่น้อยถ้าเราให้ความสำคัญของความรักกันอย่างจริงจัง สอนให้ผู้คนมีรักด้วยกลยุทธ์ทางการตลาดที่ทำอยู่คงจะดีไม่น้อย ก็เป็นเพียงเงาฝันเท่านั้น ในโลกแห่งความเป็นจริงเราพูดเรื่องรักด้วยปาก พูดรักง่ายดาย แต่ให้ตายแทนกันได้คงไม่มี ในสังคมรักง่ายหน่ายไว ไร้ความอดทนในการถนอมรัก ในการทนุดวงใจ มีแต่ความเห็นแก่ได้ รักของคนสมัยนี้จึงเป็นรักที่บูดเน่าได้ง่าย ไม่มีตัวช่วยในการถนอมให้รักยืนยาว อะไรคือตัวช่วย นั่นคือ ความอดทน ความเข้าใจ คนเรารู้จักที่จะเก็บอาหารด้วยการถนอมด้วยเกลือมาอย่างยาวนาน ใช้ความเค็มของเกลือดองอาหารเพื่อให้มีอายุยืนยาว มนุษย์เราก็ควรที่จะเก็บรักษาความรักด้วยความนิ่ง เงียบ อดทน แทรกซึมด้วยการเข้าใจกัน รู้จักอภัยในความอ่อนแอ อ่อนด้อยของกันและกัน รักก็จะมีอายุยาวขึ้น เหมือนกับเรื่องเล่าที่ส่งต่อๆกันมาทางอีเมล์ เป็นเรื่องเกลือกับความรัก... เขาเจอเธอในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง เธอดูโดดเด่นมาก และมีคนมากมายรุมล้อมเธอ (สวย เริ่ด โสด ประมาณนั้น) ในขณะที่เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีใครใส่ใจเขาเลย และหลังงานเลี้ยงเลิก เขาได้มีโอกาสพูดคุยและได้ชวนเธอไปทานกาแฟต่อ เธอประหลาดใจมากแต่ด้วยท่าทีที่สุภาพของเขา ทำให้เธอตอบตกลง (ไม่ใช่ใจง่าย แต่ความรักมักมีจุดประกายเกิดแบบนี้ได้เสมอ) เขาดูประหม่าจนพูดอะไรไม่ออก จนเธอรู้สึกอึดอัดมาก แต่ทันใดนั้น…..เขาก็พูดกับพนักงานในร้านว่า “ขอเกลือป่นได้ไหม อยากเอามาใส่ในกาแฟ” ทุกคนในร้านหันมาจ้องเขาด้วยความประหลาดใจ เขาอายจนต้องก้มหน้าแต่ก็ยังเติมเกลือลงในกาแฟ และก็ดื่มกาแฟถ้วยนั้นเสียด้วย ทำให้เธอต้องถามเขาอย่างอดไม่ได้ว่า “ทำไมชอบกาแฟรสชาติแบบนี้” เขาตอบว่า “เมื่อยังเด็ก บ้านเกิดของผมอยู่ริมทะเล ผมเป็นลูกน้ำเค็มเล่นกับทะเลทุกวัน เคยชินกับรสเค็มของเกลือ เหมือนกับรสชาติของกาแฟเค็ม เพราะฉะนั้นเมื่อทุกครั้งที่ผมได้ลิ้มรสกาแฟเค็มๆ ผมก็จะคิดถึงวัยเด็กคิดถึงบ้านเกิด ผมคิดถึงพ่อแม่ที่ยังอยู่ที่นั่น” เขาเล่าไปก็น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกสงสารเขาจับใจ นั่นเป็นความในใจลึกๆของเขา ผู้ชายคนไหนที่กล้าบอกว่าเขาคิดถึงบ้านแสดงว่าเขาต้องรักครอบครัวอย่างมาก และมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว ดังนั้น เธอก็เริ่มประทับใจในตัวเขา เริ่มชวนเขาคุย เล่าถึงบ้านเกิดของเธอบ้างชีวิตในวัยเด็ก เธอกับเขาคุยกันถูกคอมากขึ้นเรื่อยๆ และจากการเริ่มต้นที่ดีทำให้เขากับเธอคืบหน้าความสัมพันธ์ต่อไป จนที่สุด เธอก็ค้นพบว่า เขาคือผู้ชายแบบที่เธอต้องการอย่างแท้จริง ใจกว้าง อ่อนโยน อบอุ่น และดูแลเป็นอย่างดี เขาเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแต่เธอเกือบจะมองข้ามเขาไป เธอตกลงใจแต่งงานกับเขา และก็มีความสุขมาโดยตลอด ทุกๆครั้งที่เธอชงกาแฟให้กับเขา เธอต้องใส่เกลือลงไปในกาแฟให้ทุกครั้งไป นี่เป็นกาแฟที่เขาชอบมาก สี่สิบปีต่อมา เขาก็จากเธอไป ทิ้งจดหมายไว้ให้เธอฉบับหนึ่ง มีใจความว่า “ที่รัก อภัยให้ผมด้วย ที่ต้องโกหกคุณชั่วชีวิต มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ผมโกหกคุณ เรื่องกาแฟเค็มนั่น จำวันแรกที่เรามีนัดกันได้ไหม ผมประหม่ามากในตอนนั้น จริงๆแล้วผมต้องการน้ำตาลแต่ผมพูดผิดเป็นขอเกลือ ซึ่งมันยากที่จะกลับคำในตอนนั้น ผมจึงต้องปล่อยมันไปซึ่งผมไม่คิดว่า นั่นจะทำให้เราได้เริ่มต้นการพูดคุยกัน ผมพยายามที่จะสารภาพกับคุณหลายต่อหลายครั้ง แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะสารภาพออกไป ทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า จะไม่โกหกอะไรคุณอีกแม้แต่ครั้งเดียว ตอนนี้ผมจากไปแล้ว ผมไม่ต้องหวาดกลัวอะไรอีก ดังนั้นจึงเล่าความจริงในจดหมายฉบับนี้ ผมไม่ได้ชอบทานกาแฟรสเค็มเลยแม้แต่น้อยมันรสชาติค่อนข้างแย่ทีเดียว แต่ว่าผมทานมันตลอดทั้งชีวิตตั้งแต่ได้รู้จักคุณ ผมไม่เคยนึกเสียใจในสิ่งที่ทำเพื่อคุณเลย การได้พบคุณเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดชีวิตของผม ถ้าผมได้มีโอกาสมีชีวิตอีกครั้ง ผมก็ยังอยากจะได้พบคุณและมีคุณเป็นภรรยาผมอีกครั้ง แม้ว่าผมจะต้องดื่มกาแฟรสเค็มอีกตลอดชีวิตก็ตาม” น้ำตาของเธอหยดใส่กระดาษจดหมายจนเปียกชุ่ม และหลังจากนั้น หากมีใครถามเธอว่ากาแฟที่ใส่เกลือรสชาติเป็นเช่นไร เธอก็จะตอบเสมอว่า “มันหอมหวาน” และไม่ว่าจะเดือนไหน ขอให้เรามีใจที่จะถนอมความรักที่มีต่อกันและกัน ไม่ว่าระหว่างคนรัก พ่อแม่ลูก เจ้านายลูกน้อง เพื่อนพ้องน้องพี่ ใครบ้างเล่าที่ชอบให้รักบูดเน่า หากเกลือสามารถถนอมอาหารให้อยู่นานได้ คนเราก็ควรที่จะรู้จักถนอมความดี ถนอมความรัก ถนอมน้ำใจไมตรีต่อกัน ด้วยความอดทนและจริงใจต่อกัน รักก็จะเป็นรักนิรันดร์