นิ้วสัมผัสหรือจะสู้ใจสัมพันธ์

นิ้วสัมผัสหรือจะสู้ใจสัมพันธ์

เทคโนโลยีในยุคสมัยใหม่ค่อยๆแทรกซึมเข้าในเส้นเลือดของผู้คนอย่างไม่รู้ตัว แม้จะมีหลายคนกลัวเกรงที่จะใช้มัน แต่ถึงที่สุดก็หยุดวิถีทางดิจิตัลไม่พ้น เทคโนโลยีสมัยใหม่เข้ามามีบทบาทและกลายเป็นปัจจัยสำคัญของชีวิตเราไปแล้ว โดยเฉพาะเรื่องของการสื่อสาร ซึ่งได้นำเอาวัฒนธรรมใหม่ๆรูปแบบใหม่ๆเข้ามาสู่ชีวิตและกำลังพลิกผันเป็นเรื่องปกติวิสัย

เราคงได้ยิน คำว่า สังคมเครือข่าย สังคมออนไลน์ มากขึ้นในปัจจุบัน มีการตั้งเป็นชุมชนในโลกไซเบอร์เกิดขึ้นมากมาย มีเพื่อนใหม่ๆเกิดขึ้นทุกวัน ทุกชั่วโมง ทั้งๆที่บางคนไม่เคยรู้จักหรือเคยเห็นหน้าเห็นตาเห็นตัวเป็นๆกันเลย เพียงเป็นเพื่อนของเพื่อน ของเพื่อน สถานะ กิจวัตร ความคิดเห็น วาจาและการใช้เวลาที่เข้ามาร่วมสังคมของบุคคลเหล่านี้ ก็ทำให้เรารับรู้โดยปริยาย แต่หลายคนก็หาใช่จะใส่ใจในเรื่องของคนอื่นที่ไม่ได้รู้จักมักคุ้นเป็นการส่วนตัว ได้เห็น ได้อ่านเพียงผ่านๆไป ไม่กล้าที่จะเข้าไปแสดงความคิดเห็น ...

แต่เมื่อโลกมีความหลากหลาย คนก็ย่อมมีอุปนิสัยหลายหลากแตกต่างกัน ทำให้มีบ้างบางคนบางส่วน ชอบที่จะเข้าไปร่วมวงสนทนา แสดงความคิดเห็น เข้าไปอวดภูมิ อวดถ้อยวาจาและความคิดเห็นให้สาธารณะชนได้รับรู้ ซึ่งก็ไม่แปลกอะไรกับความเป็นจริงบนโลกน้อยใบนี้ เพียงแต่คนที่ชอบแสดงความคิดเห็นในทุกๆเรื่องมีมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะสิ่งที่แสดง โอ้อวด โชว์เพาว์ ออกไป ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้าจริง รูปภาพส่วนตัวเอารูปอะไรมาลงก็ได้ สิ่งนี้จึงกลายเป็นสิ่งบันเทิงของคนอีกประเภทหนึ่ง ที่ขอให้ได้แสดงออก ได้ระบาย ได้โชว์แค่นี้ก็โก้แล้ว....

สิ่งต่างๆที่กำลังเกิดขึ้นและพูดถึงนี้ถูกเรียกว่า “โลกเสมือนจริง” และเมื่อเราได้หลงใหล เข้าไปอยู่ในกระแส เกิดอาการเสพติด คิดที่จะใช้สังคมเสมือนจริงนี้อย่างจริงจัง อันตรายก็จะตามมา เราจะกลายเป็นคนที่ยึดติดกับความคิดเฉพาะตนมากยิ่งขึ้น เราจะกลายเป็นคนไม่รู้จักคุณค่าของเวลา และความสวยงามตามธรรมชาติ ขาดปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง อีกไม่ช้าไม่นานเราคงจะพบข่าวคนถูกรถชนตายในขณะที่มือยังกดเครื่องเชื่อมสังคมเสมือนจริง เราจะเห็นคนเดินชนกันไปมาโดยไม่ได้สนใจใคร เราจะเห็นคนเดินตกท่อในขณะเดิมก้มหน้าก้มตาเล่นบีบี หรือแชทอยู่กับเพื่อน เราจะเห็นคนเป็นใบ้มากขึ้น ในห้องอาหาร ร้านรวงก็จะเกิดความเงียบจนแมลงวันตกใจ เพราะต่างคนต่างหมกมุ่นอยู่กับเครื่องมืออันนั้น จะเห็นคนเป็นนิ้วล็อคมากขึ้น สวมแว่นตาเลนส์ขยายกันมากขึ้น จะเห็นคนใกล้ตัวกลายเป็นซุป(เปอร์)ตาร์ ที่ถ่ายภาพโชว์รูปร่าง เรือนกายให้คนหลายล้านได้ยลโฉม เกิดอาการหลงใหลได้ปลื้มในตัวเองกันอย่างแรง

แน่นอนข้อดีในการใช้อุปกรณ์ เครื่องมือเหล่านี้ย่อมมีมาก ความลับหรือสิ่งซ่อนเร้นจะลดน้อยลง ความจริงจะถูกเปิดเผยจนกระทั่งทำให้ผู้ที่มีจิตคิดคดโกงต้องถูกสาปแช่งอย่างหนักหน่วงจนอาจจะย้ายไปอยู่ดาวดวงอื่น การบอกเล่าข่าวคราว การขอและให้ความช่วยเหลือก็จะรวดเร็วยิ่งขึ้น การแบ่งปัน ให้กำลังใจกัน จะเปิดพื้นที่กว้างขวางขึ้น สังคมจะโปร่งใสและบริสุทธิ์มากขึ้น การประกาศพระวาจา และข่าวดี พระธรรมคำสอน ถ้อยคำจรรโลงใจ ก็จะมีช่องทางเผยโฉมเพื่อชำระจิตวิญญาณให้ผู้แสวงหาชีวิตภายในค้นพบหนทางธรรมมากยิ่งขึ้น การช่วยชีวิตคนที่ห่างไกลก็ใกล้เพียงปลายนิ้วสัมผัส ความรู้จะถูกพัฒนาต่อยอดอย่างยิ่งใหญ่ เกิดระบบการค้าการขายแนวใหม่ การเชื่อมโลกทำให้ไร้พรมแดนก็จะเป็นจริง แต่ก็เป็นเพียงเสมือนจริง..

เครื่องมือการสื่อสารยุคใหม่ เน้นอยู่ที่ระบบสัมผัส ใช้นิ้วจิ้ม นิ้วเขี่ย ใช้แตะย่อขยายหน้าจอ การเข้าถึงข้อมูลเฉพาะด้านเฉพาะตนก็ง่ายดาย ไม่เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร มีแต่มหาสมุทรแห่งดิจิตัลเข้าท่วมจนสำลักจนเลือกไม่ถูก ผู้คนจะสับสนในบุคลิกส่วนตนมากขึ้น มีเพื่อนต่างหน้ามากมาย แต่เพื่อนในโลกจริงหาไม่ได้สักคน ความเหงา ความโดดเดี่ยว อ้างว้างจะเป็นเงาตามคนสมัยใหม่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 ทรงสนับสนุนให้คริสตชนใช้สื่ออินเตอร์เน็ตและสื่อดิจิตัลสมัยใหม่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด อย่าติดของพวกนี้จนงอมแงมจนลืมปฏิสัมพันธ์กับพี่น้องร่วมสังคม ในการแถลงข่าวเปิดตัวสารวันสื่อมวลชนสากล ครั้งที่ 45 ในหัวข้อ “ความจริง การประกาศพระวรสาร และความถูกต้องของชีวิตในยุคดิจิตอล” (Truth, Proclamation and Authenticity of Life in the Digital Age) ใจความสำคัญของสารฉบับดังกล่าวพระสันตะปาปาทรงเตือนเยาวชนทุกคนว่า “สังคมออนไลน์ยังมีข้อจำกัดในเรื่องของการสื่อสาร เป็นการสื่อสารด้านเดียว มีความเสี่ยงสูงจะทำให้เราติดอยู่กับตัวเอง ซึ่งสามารถทำให้เรากลายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง”

“บรรดาเยาวชนกำลังมีส่วนเกี่ยวข้องกับระบบสังคมออนไลน์มากขึ้นเรื่อยๆ ในการแสวงหาการแบ่งปันและค้นหาเพื่อนใหม่ จึงเป็นความท้าทายต่อความถูกต้องและความเชื่อว่า เราต้องไม่หลงติดไปกับโครงสร้างการปฏิสัมพันธ์ที่ไม่เป็นแบบธรรมชาติเช่นนี้ มันสำคัญมากที่เราต้องเตือนตัวเองเกี่ยวกับการติดต่อปฏิสัมพันธ์ที่เสมือนจริง มันไม่สามารถแทนที่การปฏิสัมพันธ์แบบจริงๆเชิงมนุษยสัมพันธ์ได้” นิ้วสัมผัสหรือจะสู้ใจสัมพันธ์ คนต้องอยู่กับคน อย่าปล่อยให้คนอยู่กับเครื่อง.....