ผ่านไปวัน ๆ

 

ผ่านไปวัน ๆ

>>> ปัญญาประดิษฐ์หรือจะสู้จิตใจที่เข้มแข็งได้ <<<

ในจังหวะชีวิตที่ต้องสาละวนกับการเยี่ยมและช่วยจัดการคนในบ้านที่ เข้า-ออก โรงพยาบาลอย่างกับนัดหมายกันป่วย ขณะนั่งรอคุณหมอ เห็นหุ่นยนต์ทำความสะอาดเคลื่อนวนเวียนไปมาอยู่หลายรอบ ถ้าเป็นคนคงได้รับรางวัลพนักงานดีเด่นเป็นแน่ ขยันจริง ๆ ใช่หรือไม่ เรากำลังอยู่ในยุคปัญญาประดิษฐ์ที่มีพัฒนาการที่สูงมาก แม้กระทั่งจะสร้างตัวเราให้เป็นแบบไหนก็ได้ จะสร้างเรื่องราวให้สมจริงก็ดูจะเนียน จะให้ทำงานแทนคนก็ดูจะแข็งขันมีประสิทธิภาพสูง

หันกลับมาดูชีวิตจริงของผู้คนที่ยังคงวนเวียน ตื่นนอน อาบน้ำ เดินทาง ทำงาน เดินทางกลับบ้าน เข้านอน ตื่นนอน วนลู๊ปไปเช่นนี้ เหน็ดเหนื่อยก็จำทน เบื่อหน่ายก็กัดฟันหายใจลึก ๆ ลำบากก็ระบายลงกับคนในบ้าน คนใกล้ชิดนี่แหละ แล้วทำไมเราไม่ทำตัวเราให้เป็นที่พักพิงซึ่งกันและกัน หาใช่ปล่อยผ่านไปวัน ๆ เช่นนี้

แน่ล่ะเราถูกปลูกฝังไปด้วยความกลัว กลัวไม่หล่อ กลัวไม่สวย กลัวไม่ทันสมัย กลัวแก่  กลัวไม่เท่าเทียมคนอื่น ๆ กลัวไม่เป็นไปตามมาตรฐานสังคม คนที่ฉลาดกว่าก็คิดผลิตเครื่องไม้เครื่องมือออกมากระตุ้นลดความกลัว กรอกหูทุกวัน จนเราเชื่อว่าสิ่งนั้นจำเป็นต้องมี หาเงินได้มา ก็จ่ายให้กับสิ่งที่จำเป็นต้องมี ยอมเหน็ดเหนื่อยเพื่อสิ่งนี้ ปล่อยให้จิตวิญญาณแล้งไร้ค่าไปวัน ๆ

มีผู้นำจิตวิญญาณหลายท่านพยายามช่วยดึงจิตวิญญาณ ให้กลับมาเพื่อจะได้เป็นมนุษย์อย่างแท้จริง แต่ดูเหมือนกลายเป็นสิ่งโบราณ เพราะวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ ที่โดนโปรแกรมว่าต้องควรตามเทรนด์อะไร โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่เรื่องจิตวิญญาณต่างอ่อนล้า และเจ็บป่วยกันเป็นทิวแถว เราอยู่ในโลกก็ตามโลกได้ แต่อย่าตกเป็นทาส แล้วตายไปอย่างหมดอะไรตายอยาก มาช่วยทำแต่ละวันให้มีคุณค่าแม้จะอยู่ในสิ่งแวดล้อมเดิม ๆ ....