จิตระรา

 

จิตระราน

 

>>> จิตที่นิ่ง คือ จิตวิญญาณที่แท้จริง <<<

เวลาที่ถูกใครลุกล้ำ ระรานชีวิตส่วนตัวมาก ๆ เรามักจะโกรธเคือง หงุดหงิด เป็นธรรมดา เพราะเราต้องการความเป็นส่วนตัวบ้างในบางโอกาส แต่ในชีวิตจริงบ่อยไปที่เรากลับระรานจิตใจของตัวเอง ด้วยการสร้างวัชพืชทางใจให้รกรุงรัง ให้กลายเป็นป่าทึบ จนยากที่จะรื้อร้างลงได้ ใช่หรือไม่ เรามักปล่อยจิตใจเราไปกับกระแสโลก ล่องลอยจนไม่อยู่กับร่องกับรอย ชีวิตลิขิตด้วยโลกและโลภ เปรียบเทียบกับคนอื่นตลอด เห็นสิ่งดีในชีวิตคนอื่นแล้วลืมความดีงามในจิตใจของตน จึงพยายามให้เป็นเหมือนคนอื่น ๆ หมื่นแสน ถามว่าเหนื่อยมั้ยกับชีวิตแบบนี้…

แน่นอน คนเรามักมีสองด้าน งดงามและเลวทราม เป็นเราที่ต้องช่วยกันกำจัดสิ่งไม่งามออกจากตัวเรา พัฒนาเพาะบ่มความงามออกมา ออกมาหาใช่เพื่ออวด เพื่อโชว์อย่างฉาบฉวย แต่นำมาใช้ให้เป็นเครื่องสื่อถึงพระเจ้าผู้ทรงความรัก นำความรักเมตตาสู่ปวงชนเหมือนพระคริสต์ โดยเริ่มจากการเอาใจใส่คนรอบตัว อย่ามัวใส่ใจคนที่ไม่คุ้นเคย เราต้องไม่มีจิตระรานเป็นข้าวละมาน ไปแทรกซึมในพื้นที่ของคนอื่น

ในทุ่งกว้างดิจิตอลเสมือนจริง ล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยพืชหลากหลายชนิด ที่แข่งกันยืนต้น ต่างเบียดเสียดขึ้นมาหาแสง โดยเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เชื่ออะไรก็เชื่อเช่นนั้น ใครจะมาก้าวก่ายปรับแต่งไม่ได้ วิจารณ์คนอื่นได้แต่ห้ามใครมาวิจารณ์ เบื่อง่ายหน่ายเร็ว ไหลตามกระแสโดยไม่สนข้อเท็จจริง หลงในรูปภายนอก เห็นข้าวละมานเป็นข้าวพันธุ์ดีกันไปหมด เนื้อหาสาระดี ๆ ความสวยงามในนามความเป็นมนุษย์ถูกฉุดรั้งดึงจมธรณี วันนี้เราบูชากระแสที่ปรุงแต่ง ที่มาปั่นให้จิตใจเราป่วนรวนเรไปหมด สิ่งที่ทำได้ คือ เราต้องยึดมั่นในความดี เชื่อถือคนดี ๆ มีจิตใจเมตตา ไม่ใช่จิตใจที่ระรานหากไม่ได้ดังใจหวัง เพียงเท่านี้เราก็เป็นเม็ดพันธุ์ที่ดีในทุกๆที่ แม้ที่ตรงนั้นไม่เหมาะกับเราก็ตาม…