วันเสาร์ที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2565

ท่าทีของเรา

 

ท่าทีของเรา

>>> ท่าทีที่โลกนี้มีต่อของเรานั้น จะถูกกำหนดโดยท่าทีของเราต่อโลก <<<

แสงยามเช้าส่องสะท้อนผื่นน้ำ ผ่านทะลุใบไม้ต้นใหญ่ สร้างความอบอุ่นยามเช้า ปลุกให้สรรพสิ่งในโลกตื่นฟื้นจากหลับไหล นั่งมองความเคลื่อนไหวตามธรรมชาติด้วยความนิ่งเงียบ ชีวิตหนึ่งสัปดาห์กับการหลุดพ้นจากสภาพเมืองหลวง แม้จะมีเรื่องราวให้กังวลใจ แต่กลับมีความยินดีเข้ามาเป็นระยะ ๆ ระหว่างการรอคอย และแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามวาระของการจัดสรร ทุกการรอคอยมักมีความหวัง ทุกความหวังมักมีความยินดีอยู่เสมอไม่มากก็น้อย ทุกสิ่งทุกอย่างจึงอยู่ที่ท่าที และทัศนคติที่เรามีต่อสิ่งรอบข้าง


วันหนึ่ง เค็นเนธ อี เบห์ริง เศรษฐีใจบุญ เดินผ่านเขตอ่าวซานฟรานซิสโก พบว่ากระเป๋าเงินหาย ผู้ช่วยรีบบอกว่า “เป็นไปได้ว่าทำหล่นไปตอนเช้า ขณะเดินผ่านย่านสลัมเบิร์กลีย์ ทำไงดี?” เบห์ริง พูดอย่างจนปัญญาว่า “ก็ต้องคอยให้คนที่เก็บไปติดต่อเรามา”

หลังจากนั้นสองชั่วโมง ผู้ช่วยพูดอย่างหมดหวังว่า  “ช่างเถอะ อย่าคอยเลย ที่จริงเราไม่ควรหวังอะไรกับคนสลัมอยู่แล้ว” “ไม่ ผมคิดว่า คอยอีกหน่อย” เบห์ริง กล่าวเรียบ ๆ ผู้ช่วยไม่เข้าใจ “ในกระเป๋ามีนามบัตร ถ้าคนที่เก็บได้คิดส่งคืน โทรศัพท์ใช้เวลาไม่กี่นาที เราคอยมาทั้งบ่าย เห็นได้ว่าพวกเขาไม่คิดจะคืน”

เบห์ริง ยืนยันที่จะคอยต่อไป จนกระทั่งฟ้าใกล้มืด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาจากคนที่เก็บกระเป๋าเงินได้ บอกให้พวกเขาไปเอาคืนที่ถนนคาตา ผู้ช่วยบ่นงึมงำ “มันจะเป็นกับดักไหม? บางทีพวกเขาคิดจะรีดไถ? เบห์ริง ไม่สนใจ ให้ขับรถไปที่นั่นทันที

ไปถึงที่นัดหมาย เด็กชายแต่งกายซอมซ่อเดินมาหา ในมือพ่อหนู คือ กระเป๋าของเบห์ริง ผู้ช่วยรับกระเป๋าคืน นับเงินในนั้น ไม่ขาดแม้สักเซนต์ “ผมมีเรื่องขอร้อง” พ่อหนูพูดอย่างลังเล  “พวกคุณให้เงินผมหน่อยได้ไหม?” ตอนนี้ ผู้ช่วยหัวเราะร่วน “ผมว่าแล้ว ...”  เบห์ริงขัดคำพูดเขา ยิ้มถามเด็กชายว่าจะเอาเท่าไร ขอแค่ดอลลาร์เดียว” เด็กชายพูดเขิน ๆ  “ผมเดินตั้งนานจึงพบที่ที่มีโทรศัพท์สาธารณะ แต่ผมไม่มีเงิน จึงต้องไปขอยืมเงินคนอื่นมาหนึ่งดอลลาร์เพื่อโทรศัพท์ ตอนนี้ผมต้องเอาเงินไปคืน” มองดวงตาใสของพ่อหนู ผู้ช่วยก้มหน้าลงอย่างละอาย เบห์ริงกอดพ่อหนูอย่างตื้นตันใจ

จากนั้น เบห์ริงเปลี่ยนแผนการงานการกุศลทันที เขาสร้างโรงเรียนหลายแห่งรับเฉพาะเด็กยากจนในย่านสลัม ในพิธีเปิดเรียน เบห์ริงกล่าวว่า อย่าได้ตัดสินคนตามอำเภอใจ เราต้องการเปิดพื้นที่และโอกาส ต้อนรับดวงใจใสซื่อและเมตตา ดวงใจเช่นนี้เอง ที่มีค่าพอจะให้เราลงทุน” ดังนั้น หากในใจคุณมีความดีงาม โลกก็จะดีต่อคุณ   (เขียนโดย จางจวินเอี้ยน  Cr. Ruangsak)

ไม่มีความคิดเห็น: