มองหาตัวตนบนความสมบูรณ์

 

มองหาตัวตนบนความสมบูรณ์

ใกล้สิ้นปีเข้ามาทุกที วันเวลาผ่านไปรวดเร็วขึ้นตามอายุขัยที่เพิ่มขึ้น เผลอแป๊บเดียว เข้าสู่ปลายปีอีกแล้ว ได้เวลาที่จะต้องหันกลับไปย้อนมอง ตรวจสอบ ประเมินผลในหลาย ๆ ด้าน และด้านหนึ่งเราต้องคำนึงถึงเสมอ คือ การไตร่ตรอง ทบทวนคุณภาพจิตวิญญาณของเรา ว่าเติบโต หรือ ลดลงมากน้อยเพียงใด? ยิ่งปีนี้ที่เราได้ประสบพบเจอกับโรคระบาดโควิด-19 กัดกินคนไปทั้งโลก ยิ่งทำให้เราต้องตระหนักรู้ถึงคุณค่าความมุษย์ของเราให้มากยิ่งขึ้น การสำรวจ การมองตัวเองจึงเป็นสิ่งจำเป็น และต้องมองให้เป็น ไม่ใช่ให้ใครมาบอกว่าเราต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เรา คือ เรา และเมื่อมองตัวตนคนแบบเราออก เราก็จะรู้ว่า เราควรทำอะไร สิ่งใด เพื่อผู้อื่น นี่จึงเป็นความงามในความต่าง ไม่มีใครเหมือนกัน ไม่มีใครเก่งไปเสียทุกด้าน ถ้ามองตัวเองไม่ออกก็มักจะหลอกตัวเองว่าเก่งเกินคนอื่นเสมอ!!! 

ณ ป่าแห่งหนึ่ง กำลังทำการเกณฑ์ทหาร เพื่อไปทำสงคราม ดังนั้น สิงสาราสัตว์ทั้งหมดในป่าต้องมาทำการตรวจคัดเลือกเป็นทหาร

ลิง...ซึ่งอยู่แถวหน้าสุด ไม่อยากเป็นทหารอย่างยิ่ง มันมองหางที่ยาว ๆ ของตัวมันแล้ว กัดฟัน แข็งใจ หักกระดูกหางของมัน หลังจากที่เข้าไปตรวจเช็กร่างกาย แพทย์ทหารบอกว่า “หางลิงหักไปแล้ว พิการ ไม่ต้องเป็นทหาร”

กระต่าย...ซึ่งอยู่แถวที่สอง หลังจากเห็นการกระทำของลิงแล้ว ก็ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว บิดหูยาว ๆ ของตนให้หักเช่นกัน หลังจากไปตรวจร่างกาย แพทย์ทหารพูดว่า “หูของกระต่ายหักแล้ว พิการ ไม่ต้องเป็นทหาร”

หมีดำ...ที่อยู่แถวที่สาม คิดในใจว่า “หูของฉันก็ช่างสั้นนัก ส่วนหางที่มีอยู่ก็เหมือนกับ

ไม่มี แล้วจะทำไงดีล่ะ ?”

กระต่ายและลิงที่แสนจะใจดี ได้มาช่วยคิดหาวิธี สักครู่ ลิงก็แหกปากร้องขึ้นมาว่า “ฉันรู้แล้ว ตบตีกะเทาะฟันของเธอหักให้หมด เธอก็กลายเป็นผู้พิการแล้ว” ดังนั้น..ทั้งลิงและกระต่าย จึงตบตีหมีด้วยความโหดเหี้ยม จนกระทั่งหมีฟันหลุดหมดปาก

หมี...ถึงแม้จะเจ็บปวดอย่างยิ่ง แต่ก็รู้สึกดีใจเช่นกัน ในยามที่เข้าไปตรวจเช็กร่างกายเพราะคิดว่า อย่างไรแล้วก็ไม่ต้องเป็นทหารแน่ ๆ หลังจากนั้น ไม่นาน หมีก็มือกุมปากเดินออกมา เปล่งเสียงร้องไห้ด้วยเสียงอันดัง

แล้วพูดกับลิงและกระต่ายว่า “ผู้พิการ...มารดาพวกเจ้าซิ...พวกมันบอกว่า ฉันอ้วนเกินไป

ไม่ต้องเป็นทหาร”

ผู้อื่นจะมองคุณอย่างไร นั่นไม่สำคัญ ที่สำคัญ คือ คุณมองตัวคุณเองอย่างไร (Cr : Niwat Rungvicha)

ทุกเช้าเราอยู่มักใช้เวลาอยู่หน้ากระจกกันไม่มากก็น้อย ก็จงอย่ามองแค่ความงาม เสริมสวยเสริมหล่อเพียงเรือนร่างเท่านั้น อาจจะต้องสร้างความงามภายในให้เกิดขึ้นด้วย เรามาเริ่มต้นเทศกาลคริสต์มาส ด้วยการมองหาตัวตนในความสมบูรณ์ของเราแต่ละกัน เพื่อเราจะได้เป็นผู้ให้กับผู้อื่นอย่างอิ่มเอม โลกมิได้ไร้ร้างคนเก่ง แต่โลกกำลังล้างลาคนดีต่างหาก มาช่วยกันสร้างสรรสังคมแห่งความดีงาม สังคมที่สมบูรณ์อุดมด้วยเมตตาอาทร เริ่มต้นจากตัวเรา ต้องมั่นใจในหนทางตนบนความดีงาม มองตัวตนทั้งภายในภายนอกให้เป็น เราย่อมรู้ตัวเราดีกว่าใคร หาตัวตนให้เจอก็เป็นสุข เมื่อเราสุขสังคมย่อมสงบ และโลกก็จะมีสันติสุข ...