ในทางแคบนั้น

ในทางแคบนั้น

ในชีวิตเมืองถึงแม้จะมีถนนหนทางมากมายเพียงใด ก็มิอาจจะทำให้การเดินทางไปไหนมาไหนรวดเร็วได้ดังใจนัก เพราะจำนวนรถที่วิ่งที่ใช้ถนนนั้นมีมากขึ้นทุกวัน และเมื่อเป็นเช่นนี้เราก็มักที่จะต้องหาทางลัด ซอยเล็กซอยน้อยเพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย เช่นเดียวกับการมาที่วัดเซนต์หลุยส์ของเรา ที่ต้องผ่านถนนสาทร ซึ่งถือว่าเป็นถนนที่สาหัสสายหนึ่งของการจราจร ซอยที่จะพอช่วยลดเวลารถติดได้จึงเป็นซอยแคบ ๆ ที่ผ่านมาทางสุสาน ผ่านมัสยิดมาทะลุข้างหน้าโรงเรียน ACC ออกเซนต์หลุยส์ซอย 2 ข้างโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์ เรียกว่าผ่านเกือบจะทุกศาสนาเลยทีเดียว ในช่วงหนึ่งของทางนั้น ถนนจะพอดิบพอดีกับรถยนต์ ต้องขับด้วยความระมัดระวัง ใครที่ใช้ซอยนี้เป็นครั้งแรกก็อาจจะหวาดเสียวสักเล็กน้อย แต่สำหรับผู้ใช้ประจำก็จะสามารถขับผ่านได้อย่างคล่องตัว ในทางแคบ ๆ แบบนี้ แม้จะลำบากแต่หากผ่านมาได้จะช่วยลดเวลาไม่ต้องขับผ่านถนนสาทร นี่เป็นข้อดีแต่ข้อเสียคือเป็นการเดินรถทางเดียว หากมีรถมอเตอร์ไซต์หรือผู้ไม่คุ้นชินทางขับสวนไปนี่คือเรื่องใหญ่และจะเสียเวลาเพิ่มขึ้น เพราะกว่าจะหาวิธีหลบหลีกกันได้ และถ้าเป็นคนแถวนั้นก็จะรู้จังหวะการให้ทางกัน

อีกเส้นทางหนึ่งซึ่งสัญจรใช้เดินเท้าเข้าออกจากบ้านเป็นประจำเพื่อมาซื้อของและมาขึ้นรถสาธารณะ เป็นตรอกแคบ ๆ แม้จะเดินสวนทางกันต้องมีการเบี่ยงตัวหลบหลีกเช่นกัน ในครั้งแรกที่รู้จักทางแคบ ๆ นี้ เวลาเดินก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่เหมือนกัน แต่ต่อเมื่อเราใช้เป็นประจำความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไป มีแต่ความคุ้นชินและรู้สึกว่าเป็นทางที่สะดวกที่สุด ทางแคบ ๆ ทั้งสองที่ใช้เป็นประจำนี้ เป็นทางที่นำมาสู่เป้าหมายได้รวดเร็วขึ้น ถึงแม้จะเป็นทางลัด แต่ก็จะมีความยากลำบากสักหน่อย ต่างจากความคิดของคนสมัยใหม่ที่มักชอบใช้ทางลัดและต้องเป็นทางสบายด้วย คนรุ่นใหม่จึงถูกปลูกฝังให้ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสะดวกสบาย โดยไม่คำนึงถึงด้วยซ้ำว่าจะได้มาอย่างไร ไม่สนใจหากลำบากหน่อยก็เปลี่ยนทาง เอาทางที่สบายง่ายที่สุดเป็นตัวตั้งต้น

หลายครั้งมีคนรู้จักที่เป็นครูบาอาจารย์ มีเรื่องมาบ่นมาเล่าให้ฟังว่า สมัยนี้มีความลำบากในการสอนเด็ก ๆ มากโข เพราะบรรดาผู้ปกครองมักจะสอนลูกหลานในสิ่งตรงกันข้ามกับสิ่งที่ครูสอน จนทำให้เด็กนั้นเคยชิน ไม่ยินดียินร้ายในสิ่งที่ทำ หนำซ้ำยังมีคนคอยให้ท้าย เรื่องแบบนี้เป็นเหมือนกันในทุก ๆ ที่ มีตัวอย่างหนึ่งเกิดขึ้นที่ประเทศไต้หวัน

หลายปีก่อนในรั้วโรงเรียน มีการลักขโมยรถจักรยาน สุดท้ายคนขโมยถูกจับได้ ปรากฏว่าเป็นลูกรักลูกหวงสุดชีวิตของผู้ปกครอง นักเรียนคนนั้นหลังจากคืนรถจักรยานไปแล้ว ทางโรงเรียนก็เชิญผู้ปกครองและนักเรียนมานั่งคุยกัน จุดประสงค์หลักเพียงต้องการสั่งสอนให้สติแก่นักเรียนคนนั้น แต่พ่อของนักเรียนกลับพูดว่า

“ที่บ้านไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง เด็กมันซน อยากลองอะไรที่มันตื่นเต้นเร้าใจเล่น ทางโรงเรียนกรุณาอย่าได้ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ทำลายศักดิ์ศรีและความเชื่อมั่นของนักเรียนเปล่าๆ และจะทำให้เด็กรู้สึกมีปมด้อย”

พ่อของเด็กคงจะคิดว่า เหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเกิดจากคนมีเงินฐานะดี มันเป็นแค่เรื่องสนุกสนานมากกว่า ไม่ใช่เรื่องของการลักขโมย ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย

ตอนหลังเมื่อเด็กคนนี้เรียนจบ ทำงานได้ไม่กี่ปี ก็ได้ข่าวว่าฐานะอู้ฟู่อย่างรวดเร็ว ขับรถหรู ใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่าย สุดท้ายโดนจับที่อินโดนีเซียด้วยข้อหาแอบขนยาเสพติด ถูกศาลที่นั่นตัดสินสั่งประหารชีวิต แต่ยังไม่ทันประหาร กลับถูกนักโทษด้วยกันรุมกระทืบจนบาดเจ็บสาหัส และเสียชีวิตในที่สุด แม้จะตายไปแล้ว แต่พ่อของเขายังคงกล่าวว่า ลูกของเขาเป็นคนดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น เพียงเพราะลูกเขารักสนุก คะนองตามภาษาวัยรุ่น แค่อยากลองอะไรที่มันตื่นเต้นเร้าใจเล่น ก็เท่านั้นเอง

บ่อยครั้งเราก็ไม่เข้าใจว่าทางลัดบางทีไม่จำเป็นต้องแคบก็ได้ ทางแคบแม้จะเป็นทางลัดแต่ถ้ายากลำบากบางคนก็ไม่เลือกที่จะเดินไปในทางนั้น ในทางแคบที่แอบแฝงไปด้วยความยากลำบากนั้นมักจะทำให้เราถึงเส้นชัยปลายทางอย่างมีความสุข ใช่หรือไม่ ในทางกางเขนของพระเยซูเจ้าที่ต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส เมื่อวันวานผ่านเลยไปกลับกลายเป็นความสุขและเปี่ยมไปด้วยสันติสุขอย่างแท้จริง แล้วในชีวิตเรา จะเลือกเดินทางลัดที่มุ่งแต่เพียงความสบายถ่ายเดียว หรือทางแคบที่ถึงจุดหมายอย่างภาคภูมิใจ ที่สุดต้องช่วยกันปลูกฝังจิตวิญญาณให้เด็กเยาวชนคนรุ่นใหม่ ให้มีหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความดี ที่มาจากการกระทำดีของพวกเขา หาใช่ ความดีที่คนอื่นหยิบยื่นให้ทำ ยัดเหยียดใส่ด้วยการให้ท้าย สังคมจะดีขึ้นเราต้องรู้จักที่จะสอนให้พวกเขามีน้ำอดน้ำทนและกล้ารับผิดชอบต่อทุกการกระทำ บางทีเดินในทางแคบเวลาสวนทางกันยังต้องรู้หลบรู้หลีก รู้จักให้ทาง ทางนั้นก็จะกว้างขึ้นในทันที