ไม่เข้าใจว่าถามทำไม
เคยสังเกตว่าเวลามีใครมาเล่าให้ฟังหรือคุยอะไรให้ฟัง
มักจะมีคำถามที่คล้ายเป็นบทสร้อยว่า“เข้าใจหรือเปล่า” ทั้ง ๆ เรื่องที่คุยนั้นไม่ได้สลับซับซ้อนอะไรเลย
ครั้นพอตอบว่า“เข้าใจครับ”
คนเล่าก็บอกว่าไม่ได้ถาม เป็นคำอุทาน“เข้าใจป่าว”เป็นสร้อยที่ล้ำสมัย
ในตอนแรกก็คิดว่าน่าจะเป็นคำติดปากของใครบางคน แต่หลัง ๆ
นี่ทำไมมีแต่คนพูดสร้อยคำนี้ตามหลังบ่อยมาก เลยเริ่มเข้าใจว่า นี่เป็นการถามที่ไม่ต้องการคำตอบ
ก็คงเป็นไปตามยุคตามสมัย แต่ถ้าเราใคร่ครวญดูดี ๆ บางทีมันก็มีบางสิ่งบางอย่างที่บ่งบอกถึงสังคมเราในวันนี้ได้เป็นอย่างดี
| ภาพ https://encrypted-tbn0.gstatic.com |
ใช่หรือไม่
บางทีที่เราพูดไปถามไปว่า “เข้าใจป่าว” ก็เป็นการสื่อสารให้เห็นว่าคนเรามักตอกย้ำถึงความไม่มั่นใจในการพูดของตัวเอง
เพื่อหยั่งเชิงดูว่าสิ่งที่บอกไปนั้นคนฟังรับได้
หรือในทางกลับกันก็เป็นการตีกันว่าสิ่งที่พูดสิ่งที่เล่าที่สื่อสารออกไปนั้น
เป็นสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว ยิ่งในยุคที่เรามีการสื่อสารได้หลายช่องทาง
แต่คนเรากลับสื่อสารกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง พูดคุยผ่านตัวอักษรบางครั้งพิมพ์ผิดกลายเป็นความหมายอีกอย่างหนึ่ง
จึงต้องมีการยืนยันว่าเข้าใจในสิ่งที่จะสื่อสารตรงกัน หลายครั้งก็คุยกันไปคนละทิศละทาง
ที่สุดก็ทางใครทางมัน อาจจะเป็นเพราะเรามีแหล่งที่จะหาข้อมูลมากขึ้น
อาจจะเป็นเพราะเราได้เห็น ได้ยิน ได้ฟัง ได้สัมผัสด้วยประสาทภายนอกได้ง่ายดายขึ้น
จึงนำสิ่งเหล่านั้นมาเป็นเกราะ มาทำเป็นกำแพงที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด
ในยุคนี้เราขาดการสัมผัสข้อมูลและการพูดคุยด้วยหัวใจ
 |
| ภาพ https://www.meemodel.com/image_upload/images/love/brain.jpg |
การสัมผัสข้อมูลด้วยหัวใจนั้นเป็นสิ่งจำเป็นในการวิเคราะห์และไม่ตกเป็นเหยื่อในกระแสที่ถูกจุดขึ้น
อย่าหลงเชื่อในสิ่งที่เห็น อย่าคิดว่าถูกต้องในสิ่งที่ได้ยินกับหู
อย่าติดกับในสิ่งที่เราสัมผัส เพราะบางเรื่องไม่ได้จบลงตรงที่ได้อ่านด้วยตาและสมองจดจำ
หัวใจที่สัมผัส จิตสำนึกต่างหากที่จะช่วยให้เรามีคำตอบในการดำเนินชีวิตบนหนทางที่ถูกต้อง
ไม่ยึดติดกับความคิดของตัวเองจนเกินงาม การเป็นผู้ฟังที่ดีก็มักไม่ค่อยมีให้เห็น
เรามักแย่งชิงกันพูด กลัวว่าความคิดเห็นของตัวเองจะไม่เป็นที่ยอมรับ จึงพยายามหาทางป้องกันตัวเอง
ด้วยข้อมูลที่เหนือกว่า เอาเข้าจริงลึก ๆ แล้วเราไม่ได้รู้อะไรมากขนาดนั้นเลย คนเรารู้ทุกเรื่องได้
แต่จะรู้จริงเพียงไม่กี่เรื่อง เราจึงต้องพึ่งพากัน เราจึงต้องมีสังคม
เราต้องน้อมรับความคิดของผู้รู้จริง สิ่งที่จะช่วยให้เกิดสิ่งเหล่านี้ได้นั่นคือการมีหัวใจให้กัน
แล้วเราจะเข้าใจทุกคนใช่หรือไม่ บางคำถามก็ไม่ต้องการคำตอบ
แต่ต้องการคนที่จะรับฟังด้วยหัวใจมากกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น