รำพึงถึงองค์กุมารน้อย..

รำพึงถึงองค์กุมารน้อย..กลางความหนาวเย็น

ท่ามกลางความวุ่นวายของเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมีทั้งสุขและทุกข์ มีทั้งรอยยิ้มและรอยโศก มีทั้งที่รู้สาเหตุและไม่ทราบสาเหตุ มีบางเรื่องราวที่ทำให้ผู้อื่นเข้าใจเราผิดแบบไม่รู้ตัว หรือเราเข้าใจคนอื่นผิดแบบไม่รู้เรื่อง... บางเรื่องราวบางเหตุการณ์เข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวและเตรียมใจ นำมาซึ่งความเศร้าสะเทือนใจ ยามอยู่โดดเดี่ยวคนเดียวรู้สึกระทดท้อต่อสิ่งที่พบเจอและปะทะใส่ ในชีวิตเราหากคาดหวังและวาดหวังมากเกินไป ถ้าพบทุกข์ก็ทุกข์อย่างหนักยิ่งเป็นธรรมดา และที่แปลกไม่น้อยในเมื่อเราผ่านทั้งสุขและทุกข์ แต่เราก็มักจะจดจำและจมจ่อมอยู่กับความทุกข์เสียเป็นส่วนใหญ่

บางวันที่ถอดหมวก

จึงมีบ่อยครั้งไปที่เราพยายามหลีกหนีจากความเจ็บปวดใจไปพักกายพักใจ ไปอยู่กับธรรมชาติ อยู่กับความธรรมดาเพื่อเยียวยารักษาอาการบาดเจ็บ กลางหุบเขา กลางป่าดงพงไม้ ชายหาดริมทะเล ข้างๆลำธารใสไหลเย็น จึงเป็นที่แสวงหาความสงบสุขทางจิตใจ แม้จะเพียงชั่วครู่ชั่วยาม แต่เอาเข้าจริงมีใครบ้างที่ไม่เคยคิดจะใช้ชีวิตอย่างสงบอยู่กับต้นไม้ป่าเขา สายลมแสงแดด แม่น้ำลำธาร เพราะเราล้วนมาจากที่เดียวกันของทุกสรรพสิ่งสร้างมิใช่หรือ...

ดอกพู่นายพล

วังน้ำเขียว คือเป้าหมายของการเดินทางสู่ความธรรมดาในครั้งนี้ ท่ามกลางเทือกเขาเขียวที่มีลักษณะเป็นอ่าวกระทะ จึงทำให้บริเวณนี้อากาศดีตลอดทั้งปี บางคนถึงกับขนานนามว่า สวิตเซอร์แลนด์แดนอีสาน จึงทำให้ที่นี่มีคนมุ่งหมายจับจองถือครองความเป็นเจ้าของ เพื่อสร้างที่พักตากอากาศ ทำไปทำมากลายเป็นธุรกิจท่องเที่ยว ที่มีผู้เข้าพักเต็มตลอดทั้งปี แล้วเมื่อความจริงปรากฏ พื้นที่ตรงนี้ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ป่าสงวน มีคนบุกรุกไปปลูกที่พักรีสอร์ตมากมาย จนต้องมีการฟ้องร้องและรื้อถอนตามที่เป็นข่าว

แต่การไปครั้งนี้ได้ไปพักในบ้านของคนรู้จักท่านหนึ่ง ที่พักถูกปกคลุมด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ ทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก มีโอกาสเข้าไปในไร่ในสวนของเจ้าบ้าน ได้กินได้เด็ดผลไม้สดๆจากต้น เป็นอีกรูปแบบหนึ่งของชีวิตที่แสนธรรมดาท่ามกลางธรรมชาติ และแล้วความเย็นยะเยือกก็กล้ำกรายเข้าแทรกสู่อณูผิวยามค่ำคืน เสียงเพลงเก่าๆรุ่นก่อนๆของเจ้าถิ่น ขับกล่อมบรรเลงเป็นเพื่อนร่วมกับความหนาวเย็น นี่ขนาดที่พักมีผ้าห่มอย่างหนาหลายๆผืนใช้ห่อหุ้มกาย แต่ก็ช่วยให้อบอุ่นขึ้นบ้างในระดับหนึ่ง แล้วในค่ำคืนนั้นเล่า...!!!!!

ยามค่ำวังน้ำเขียว

 ในเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คน เสียงเพลงจากทุกพื้นที่ที่ผู้คนมากหน้าหลายตาได้มีโอกาสกลับมาพบเจอกัน ดูแล้วช่างมีแต่ความครื้นเครง แล้วใครจะรู้ล่ะว่า ยังมีชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งกำลังดิ้นรนเพื่อหาที่พัก หาที่พึ่งให้ทารกคนหนึ่งที่กำลังจะเกิดมา หลายคนมีกองไฟเพื่อไล่ความหนาว ชายหนุ่มมีแต่กองไฟในใจที่รุ่มร้อน เที่ยวหาที่หาทางให้หญิงสาวผู้น่าสงสารได้คลอดลูก หันไปทางไหนก็เต็ม ใช่หรือไม่ เพราะคำสั่งเพื่อให้ทำสำมะโนประชากรนั้น จึงทำให้เมืองทั้งเมืองดูวุ่นวายและเต็มไปด้วยผู้คน ที่สุดแล้ว...เพียงที่เล็กๆพอที่จะซุกกาย เพื่อให้ทารกได้ลืมตาดูโลกได้อย่างปลอดภัย แต่สำหรับมารีย์และยอแซฟที่รู้อยู่เต็มอกว่า นี่คือกุมารน้อยจอมราชา มีที่ประสูติเยี่ยงนี้หรือ ทั้งสองย่อมจะต้องเศร้าใจอย่างยิ่ง แต่โดยอาศัยความเชื่อทั้งสองก็เข้าใจว่าทุกสิ่งอันนั้นคือแผนการอันศักดิ์สิทธิ์ แล้วเราล่ะ...ในชีวิตนี้คิดแบบนั้นบ้างหรือเปล่า หรือใยเฝ้าแต่โทษคนโน้นคนนี้โทษโชคชะตาในความยากลำบาก ไม่มีความมั่นใจในองค์พระเจ้าผู้เป็นเจ้าของชีวิตเราเลยแม้สักนิด...

ทารกน้อยเกิดมาท่ามกลางความหนาวเย็น แต่มีไออุ่นจากพ่อ จากแม่ มีไออุ่นจากลมหายใจของบรรดาสัตว์เลี้ยงในบริเวณนั้น ได้อาศัยไฟฟืนจากผู้ต่ำต้อยคนเลี้ยงสัตว์ที่มาเยือนในค่ำคืนนั้น ชีวิตธรรมดาเกิดมาท่ามกลางธรรมชาติแม้จะเหน็บหนาวแต่อบอุ่นด้วยความจริงใจใสซื่อบริสุทธิ์ ทารกผู้บังเกิดมาเพื่อทุกคนแต่มีเพียงไม่กี่คนที่มาต้อนรับ ความยิ่งใหญ่หาใช่อยู่ที่การต้อนรับอันใหญ่โต หาใช่การจัดงานฉลองเฉลิม แต่ความยิ่งใหญ่ต้องพิสูจน์ด้วยการกระทำและวันเวลาเสมอ ความหนาวเย็นไม่เป็นอุปสรรคแห่งการไถ่กู้ ความหนาวเย็นกลางทุ่งเลี้ยงสัตว์ไม่ได้ทำให้หัวใจของผู้ร่วมแผนการไถ่กู้ระทดท้อ ความหนาวเย็นทางกายหาทางแก้ไขด้วยฟืนไฟ ความหนาวเย็นทางใจมีแต่เพียงไออุ่นของความรักและความจริงใจที่ส่งผ่านให้กันเท่านั้นที่จะเยียวยารักษาได้

องุ่นสดจากไร่

ทารกน้อยเกิดมาเพื่อทุกคนแต่มีเพียงไม่กี่คนมาหามาเยี่ยมเยือน ทารกน้อยเกิดมาเพื่อทุกคนแต่วันหนึ่งข้างหน้า จะมีสักกี่คนที่จะยืนเคียงข้าง แล้วเราล่ะ...เกิดมาเพื่อใครบ้าง? ยืนเคียงข้างใครบ้าง? จริงใจและจริงจังต่อใครบ้าง? ชีวิตที่เหน็บหนาวเพราะไร้ไออุ่นจากห้วงลึกภายในหรือเปล่า โอ้...ความหนาวในค่ำคืนกลางหุบเขา ได้ช่วยบรรเทาความเศร้าสะเทือนใจ แล้วยิ่งได้รำพึงถึงองค์กุมารน้อย ความทุกข์เราหรือจะเทียบเท่าทุกข์ของค่ำคืนแห่งการบังเกิดมาของพระเยซูคริสตเจ้าได้ แล้วความทุกข์ยากลำบากนั้นวันนี้ได้รับการฉลองเฉลิมอย่างยิ่งใหญ่และหรรษายิ่งนัก เมื่อความทุกข์ผ่านพ้นความสุขก็จะคืนมา ถ้าเรามีใจที่พร้อมจะให้ ให้อภัยแก่ผู้อื่น...ให้อภัยแก่ตัวเอง...
http://astore.amazon.com/konkhangwat04-20