ปลูกไว้ในใจคน...
การจากลากันหลายครั้งเราคิดเพียงแค่จะนำมาซึ่งความเศร้าและเหงาหงอย ทั้งๆที่การจากลาคือสิ่งที่คู่อยู่บนหนทางชีวิต แต่เมื่อเหตุการณ์นั้นมาถึงก็รู้สึกหดหู่ ยิ่งถ้าเป็นคนที่เราใกล้ชิด ยิ่งมีพลังแห่งความเศร้าเข้าครอบครอง หากว่าลองพลิกมุมมองเพื่อให้การจากลามีแง่งามและงดงาม ใช่หรือไม่... อย่างน้อยสุดการจากลากัน ก็นำมาซึ่งมิตรภาพที่คุ้นชิน ให้เป็นมิตรภาพที่ระลึกถึงกันอยู่บ่อยๆ การจากลานำมาซึ่งการหวนรำลึกในมุมบวก ด้านที่เคยมีสิ่งดีๆร่วมกันทำ ณ ห้วงเวลาหนึ่งเวลาใด การจากลานำมาซึ่งความห่วงใยที่เคยหล่นหายระหว่างทาง นำมาซึ่งการระลึกถึงกันผ่านทางการสวดภาวนา และทำให้เรารู้ว่าแท้จริงแล้ว พวกเราทั้งหมดอยู่ภายใต้อ้อมกอดอันอบอุ่นของพระผู้สร้างพระผู้สูงส่ง...
หากสังเกตดูรอบๆวัด บ้านพักพระสงฆ์ ต้นไม้หลายต้นหลายพันธุ์ถูกเสริมเติมแต่งให้งดงาม ก่อให้เกิดความชุ่มชื่นของผู้ที่เข้ามาพึ่งเย็น มาอาศัยร่มเงา ตลอดหลายปีที่ผ่านมามีการปลูกต้นไม้ให้เป็นกลุ่ม เป็นระเบียบ โดยผู้ที่ดูแลอย่างเอาใจใส่นั่นคือพ่อแมน คุณพ่อเกรียงชัย ตรีมรรคา ที่พยายามจัดสรร เสาะหาพรรณไม้นานาพันธุ์มาเพาะปลูก ทำให้รอบรั้ววัดเซนต์หลุยส์ของเรากลายเป็นพื้นที่สีเขียวในเขตเมืองใหญ่มหานคร ที่เต็มไปด้วยมลพิษ ต้นไม้ก็เหมือนกับคน หากขาดการดูแลเอาใจใส่ ย่อมเหี่ยวเฉาไปตามกาลเวลา หากเฝ้าถนอมรดน้ำพรวนดิน ตบแต่งให้งดงามย่อมนำมาซึ่งคุณค่า คุณพ่อได้ดูแล ปลูกฝังคุณธรรมความดี และตบแต่งตักเตือน เพื่อให้เราสัตบุรุษชาวเซนต์หลุยส์เป็นต้นไม้ที่สวยงามและมีคุณค่า เป็นที่พึ่งที่พักให้แก่ผู้คนรอบข้าง การเอาใจใส่ต่อพิธีกรรม สร้างบรรยากาศการร่วมพิธีกรรมให้น่าติดตามอยู่เสมอๆของคุณพ่อเป็นดั่งน้ำที่ราดรดลงในหัวใจอันแห้งเฉาของเราชาวเมืองได้เป็นอย่างดี คำเทศน์สอนและข้อคิดข้อเขียนทั้งหลายทั้งปวงของคุณพ่อก็คือปุ๋ยชนิดดีที่ทำให้ใจหลายคนผลิบาน ใบหน้าที่ยิ้มรับและความอ่อนน้อมของคุณพ่อก็เป็นดั่งความเขียวขจีให้เรามีอากาศบริสุทธิ์ได้หายใจ
ในทุกชุมชนในทุกสังคมย่อมมีความหลากหลาย ในทุกกลุ่มกิจกรรมยิ่งมีคนมากยิ่งมีความต่างมาก การทำให้สิ่งเหล่านี้ประสานกันได้อย่างลงตัวเป็นงานไม่ง่าย และหาคนที่จะหล่อประสานนั้นยากยิ่ง แน่ล่ะ การบริหารความต่างโดยไม่ให้แตก จึงเป็นสิ่งที่ท้าทายผู้นำอยู่เสมอ บทพิสูจน์นี้คุณพ่อเกรียงชัยก็เป็นอีกท่านหนึ่งที่ได้พยายามบริหารความต่างให้ประสานกันอย่างลงตัว แม้จะต้องใช้ความพยายามอย่างสูง แม้จะต้องเสียเวลา แต่คุณพ่อได้ทุ่มเทในการสร้างกลุ่มกิจกรรมนักขับร้องในวัดของเรา ให้เข้มแข็งและเข้มข้นมาอย่างต่อเนื่อง ความไพเราะของบทเพลงที่บรรเลงผ่านเสียงที่หลากหลาย มีการพัฒนาให้เห็นอย่างต่อเนื่อง การนำซ้อมร้องเพลงก่อนเริ่มพิธีกรรมเป็นสิ่งดึงดูดให้ทุกผู้คนมีส่วนร่วมในพิธีกรรมอย่างแท้จริง มิใช่เพียงแค่การมานั่งฟังเท่านั้น
ส่วนหนึ่งของความเข้มแข็งของชุมชนมาจากการประสานงาน การสร้างบรรยากาศให้มีชีวิตชีวาในการมาวัดประจำสัปดาห์ คุณพ่อจึงเป็นแรงขับเคลื่อนชิ้นเยี่ยมที่ทำให้ชีวิตทั้งภายนอกและภายใน ได้รับการพัฒนาพร้อมๆกันไปอย่างสมดุล แน่นอนการเป็นพระสงฆ์ต้องคู่ไปกับการโยกย้ายอยู่เสมอ นั่นเป็นหนทางแห่งการนบนอบ พร้อมที่จะไปอยู่ได้ทุกแห่ง แต่การได้ไปอยู่ที่ไหนไม่สำคัญเท่ากับการได้เข้าไปอยู่ในใจของทุกผู้คน สิ่งทุกสิ่งที่กระทำหากไร้ใจรัก ย่อมมิมีวันเห็นผลได้
ทหารผู้หนึ่งเอ่ยถามนายพลว่า “ท่านขอรับ คนเรามีหัวใจดวงเดียว เหตุใดบางครั้งจึงใจกว้าง บางครั้งจึงใจแคบ?” นายพลมิได้ตอบคำถามข้อนี้ แต่กลับบอกกับทหารผู้นั้นว่า “เจ้าจงหลับตาลง แล้วสร้างภาพกำแพงเมืองแห่งหนึ่งขึ้นมาในใจของเจ้า” ทหารผู้นั้นหลับตาลงและปฏิบัติตามคำของนายพล จากนั้นสักครู่จึงกล่าวว่า “กำแพงเมืองสร้างเสร็จแล้ว” นายพลจึงบอกว่า “เช่นนั้น เจ้าจงหลับตาต่อไป คราวนี้สร้างภาพเส้นขนเส้นหนึ่งขึ้นในใจ” ทหารทำตาม เวลาผ่านไปไม่นาน จึงกล่าวว่า “เส้นขนสำเร็จแล้ว”
จากนั้นนายพลจึงให้ทหารผู้นั้นลืมตา เอ่ยถามว่า “ยามที่เจ้าสร้างกำแพงเมืองขึ้นมาในใจ เจ้าใช้ใจของเจ้าสร้างมันเพียงคนเดียว หรือใช้ใจของผู้อื่นมาร่วมสร้างด้วย?” “ใช้ใจของข้าเพียงคนเดียว” ทหารตอบ “แล้วตอนที่เจ้าสร้างเส้นขนขึ้นมาในใจเล่า เจ้าใช้เพียงเสี้ยวหนึ่งของใจ หรือว่าใช้ทั้งหมดของใจในการสร้างมันขึ้นมา?” ทหารตอบว่า “ใช้ทั้งหมดของใจ” นายพลจึงกล่าวว่า “เจ้าสร้างกำแพงเมืองทั้งหลังก็ใช้ใจเพียงดวงเดียว หรือจะสร้างขนแค่เส้นเดียวก็ต้องใช้ใจดวงนี้ดวงเดียวเช่นกัน แสดงว่าใจเพียงหนึ่งใจนั้นสามารถใหญ่ได้ เล็กได้ แคบได้ กว้างได้ ขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะเลือกให้มันเป็นเช่นไร”
หลังจากนี้คุณพ่อต้องเดินทางไปยังประเทศฝรั่งเศสเพื่อศึกษาต่อตามที่ผู้ใหญ่ได้มอบหมาย แม้ว่าเราจะรู้สึกเสียดาย รู้สึกเศร้าเมื่อวันเวลาแห่งการจากลานั้นมาถึง การลาจากกันจึงทำให้เราเปิดใจของเราออกและได้เห็นว่า คุณพ่อได้เข้ามานั่งอยู่ในใจของพวกเราแล้วและมันจะอยู่ในความทรงจำ คุณพ่อได้ปลูกต้นไม้ที่งดงามด้วยหัวใจและมันจะเจริญเติบโตต่อไปในใจเราทุกคน พร้อมที่จะเอื้อเกื้อกูลต่อกันต่อไปในภายภาคหน้าอย่างมิมีวันเปลี่ยนแปลง ขอบคุณพระเจ้าผู้สร้างและผู้ส่งเสริมให้คุณพ่อเป็นผู้นำที่ดีเยี่ยมขอบคุณผู้ใหญ่ในพระศาสนจักรที่ได้มอบหมายภารกิจแห่งการรักและรับใช้ผ่านทางคุณพ่อให้เห็นเป็นประจักษ์แห่งสายสัมพันธ์อันมั่นคง ขอบคุณคุณพ่อเจ้าอาวาส คุณพ่อที่อยู่ที่วัดเซนต์หลุยส์ทุกท่านที่ทำให้เห็นถึงความร่วมมือเป็นหนึ่งเดียวกันเพื่อนำพาพวกเราสู่หนทางธรรม การจากลาหาได้เป็นการสิ้นสุด แต่มันป็นการเริ่มต้นของมิตรภาพและความรักที่ยั่งยืน... Bon Voyage Le Pere Kriengchai …. Merci
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น