ถนน..หรือจะเรียบตลอดสาย

ถนน..หรือจะเรียบตลอดสาย

แม้ว่าหนทางจะยาวไกลเพียงใด หากว่าพื้นถนนหนทางราบเรียบ การขับขี่รถเดินทางก็จะเป็นเรื่องที่น่าภิรมย์ยิ่งนัก แต่...สำหรับถนนในประเทศไทยไม่เป็นเช่นนั้นถนนเส้นที่ราบเรียบเป็นระยะทางไกลๆไม่ค่อยมี จะมีก็แค่ช่วงสั้นๆ ผ่านไปได้สักพักก็จะเจอะเจอกับรอยปะ รอยต่อ หรือร้ายสักหน่อยเจอหลุมเบ้อเล่อเท่อ เล่นเอาหัวสั่นหัวคอนทั้งคนนั่งคนขับ หรือว่านี่เป็นนโยบายแห่งชาติที่ป้องกันการหลับในของผู้ขับขี่ ประมาณว่าถ้าถนนเรียบๆขับกันเพลินๆ ชิลล์ๆ แล้วเดี๋ยวจะเคลิบเคลิ้ม นำไปสู่การนิทรารมณ์กลางถนนขึ้นมาแล้วจะเกิดอุบัติเหตุ เลยต้องมีหลุมมีบ่อเป็นแห่งๆ ให้คนสัญจรคนขับขี่ได้ตื่นตัวตลอดเวลา ช่างมีน้ำใจอันประเสริฐ

และที่แปลกโดยไม่ต้องแยกกากแยกน้ำเลยก็คือ เมื่อมีการมาปรับปรุงพื้นถนนหนทางทีไร ทำไมหนอ???.. มันทำออกมาแล้วพื้นไม่เคยเสมอกันสักที ดูแล้วก็ไม่กลมกลืนกัน คุณภาพก็ต่างกัน และไอ้ตรงรอยแต่งรอยปรุนี้แหละที่ทำให้พื้นถนนเกิดการสะดุด กระเด้งกระดอนตอนขับรถผ่าน ยังคิดไม่ออกเลยว่า ส่วนผสมของวัสดุตอนที่สร้างถนนนั้นไม่ได้มีการจัดเก็บข้อมูลไว้เพื่อเป็นมาตรฐานกันเลยหรือ เวลาปรับปรุงจะได้หาวัสดุที่มีคุณภาพเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาซ่อมบำรุง หรือว่าผู้รับเหมาเป็นคนละเจ้ากัน ไม่มีการประกันในการซ่อมบำรุงดูแล คิดแล้วก็ปวดใจ เรื่องต่อมาที่แปลกพอๆกัน คือ ถนนบางสายเพิ่งสร้างเสร็จยังไม่ทันไร ก็พังซะแล้ว ใช้งานในทางเรียบได้ไม่ทันถึงปีก็มีรอยปะเป็นระยะๆ หรือนี่คืออนุสรณ์แห่งการคดโกงของคนใหญ่คนโตในสังคมไทย

ส่วนใหญ่แล้วถนนสายหลัก ถนนสายใหญ่มักจะพบเจอกับปัญหาเหล่านั้นบ่อยมากๆ ขับรถบนถนนเช่นนี้จึงต้องมีความระมัดระวังและระแวงเป็นพิเศษ บางครั้งเห็นหลุม เห็นรอยปะที่ไม่เสมอกับพื้นก็ต้องขับทับผ่านไปเลย ปล่อยให้รถสั่นไหวขืนไปหักหลบมีหวังตกถนนไปนอนแช่น้ำอย่างไม่รู้ตัว ปัญหาถนนที่เห็นยามสัญจรจนปัญญาหาคำอธิบายจริงๆ มีแต่เพียงคิดด้านบวกเข้าไว้ อาจจะเป็นเพราะมีคนใช้เส้นทางอยู่ตลอดเวลา เวลาซ่อมแซมก็คงต้องทำกันแบบรีบๆ มันเลยไม่ค่อยเรียบ(ร้อย)สักเท่าไหร่ นี่ก็ไม่ได้แก้ต่างให้ใคร แต่จะพยายามมองในแง่มุมที่เข้าใจเพื่อนพี่น้องให้มากขึ้น

แต่ก็ยังมีถนนสายรองอีกหลายสายที่ถึงแม้ว่าจะเป็นเลนสวนกันไปมา แต่เวลาขับรถแล้ว รู้สึกสบายใจ สบายสายตาสำราญอารมณ์เป็นยิ่งนัก คงเป็นเพราะนานๆจะมีคนใช้ถนนสายนี้สักทีจึงทำให้การชำรุดทรุดโทรมมีน้อย แถมยังมีเวลาเหลือเหลือบแลทัศนียภาพสองข้างทาง ที่เต็มไปด้วยความเขียวชอุ่ม รับรองได้เลยว่าการขับรถบนถนนสายหลักยากที่จะละสายตาไปจากเป้าหมายด้านหน้าได้ไม่เกิน10กว่าเมตร ไหนจะต้องเหลือบแลด้านซ้ายขาวและด้านหลังเป็นพักๆ.... ไหนจะต้องลุ้นหลบหลุมหลบบ่อเป็นพักๆ จะเข้าเลนซ้ายก็สั่นสะเทือนไปหมด เลนซ้ายมักชำรุดมากกว่าเลนขวาเพราะเป็นเลนที่รถบรรทุกใช้วิ่ง แล้วก็เช่นเคยบรรทุกเกินมาตรฐานแต่ผ่านได้ด้วยการจ่ายใต้โต๊ะ..

นั่งรำพึงถึงถนนหนทางหลังพวงมาลัยแล้วก็อดที่จะหวนคิดถึงชีวิตคนเราไม่ได้ ถนนชีวิตเราก็เป็นเช่นนั้น ใช่ว่าจะราบเรียบเสมอไป อย่างที่พูดๆกันว่า “ชีวิตมิได้ปูด้วยดอกกุหลาบ ไม่ได้ราบเรียบตลอดไป” เกิดเป็นคนธรรมดาที่ยังหาทางหลุดพ้นจากกองกิเลสไม่เจอ หนทางชีวิตย่อมต้องซ่อมต้องแซมกันอยู่บ่อยๆ ไม่ได้หอมหวนชวนชมทุกก้าวย่าง แต่เมื่อชำรุดเราก็ต้องบำรุงรักษา เมื่อต้องซ่อมแซมแล้วมันจะดีเท่าเก่า ดีกว่าเก่า หรือเลวร้ายกว่าเดิมไหม เราแต่ละคนนี่แหละที่จะเป็นผู้รับเหมาในการปรับปรุง เราใส่ใจในการซ่อมแซมมากน้อยเพียงใด มีการคดโกงขั้นตอนในการดูแลชีวิตมากน้อยเพียงใด

ใช่หรือไม่....คนบางคนอาจจะเป็นถนนที่ใหญ่โตเป็นหนทางหลักให้ผู้อื่นได้ผ่านมาใช้บริการ คนเหล่านั้นก็หวังในความราบเรียบของเรา มีบ้างบางครั้งที่ให้ผู้อื่นมาเหยียบย่ำ เมื่อถูกกระทำแบบนี้ซ้ำๆความชอกช้ำย่อมเกิดขึ้น ใครที่เข้าใจชีวิตก็จะมีวิธีการในการปรับสมดุลให้ชีวิตดำเนินต่อไปอย่างราบเรียบ บางคนไม่ยอมที่จะปรับปรุงซ่อมแซมปล่อยให้ชีวิตเต็มไปด้วยหลุมบ่อ ใครเข้ามาใช้ เข้ามาข้องแวะก็พร้อมที่จะหลีกหลบไปใช้คนอื่น หนทางอื่น ปล่อยให้คนนั้นกลายเป็นหนทางที่รกร้างไร้ค่า แล้วเราเลือกที่จะเป็นถนนเช่นไรเล่า...

สำหรับเราผู้มีถนนชีวิตของเราเอง ก็ต้องพึงสังเกตด้วยว่ามันยากมากที่จะทำให้ถนนหนทางชีวิตราบเรียบ ย่อมต้องพบเจอที่สะดุดให้หยุด ให้ผ่อนบ้าง แล้วเราก็ต้องเรียนที่จะรู้จักปรับปรุงทางสายนี้ให้ดีและงดงามอยู่ตลอดเวลา เราอาจจะเป็นเพียงถนนสายเล็กๆที่ไม่ค่อยมีใครนิยมชมชอบใช้ แต่เราก็เป็นถนนสายสวยที่มีคุณค่าในตัวเอง อาจจะเป็นสายที่ใครเวียนแวะเข้ามาแล้วรู้สึกสบายจิตสบายใจได้พักผ่อนหายเหนื่อย... คุณค่าคน คุณค่าถนน หาใช่อยู่ที่จะมีใครใช้หรือสัญจรผ่านไปมากกว่ากัน แต่มันอยู่ที่ให้ความปลอดภัยและความร่มรื่นที่มอบออกมาต่างหาก ถนนชีวิตจะเรียบหรือไม่เรียบ เราย่อมทำได้ เพียงแต่ไม่คิดจะคดโกงและซื่อสัตย์บนทุกย่างก้าว เราก็จะมีถนนชีวิตที่เรียบไม่ว่าเราจะเป็นถนนสายหลักหรือสายรอง บนหนทางชีวิตมีทั้งดีและไม่ดี มีทั้งราบเรียบและขรุขระ เราควรขอบคุณพระเจ้าในสิ่งที่ดีและงดงามในตัวเรา และเรียนรู้ที่จะพัฒนาและปรับปรุงในสิ่งที่ด้อย ด้วยหัวใจแห่งความสุภาพน้อมรับ ในสิ่งผิดคิดแก้ไขหาใช่คิดแก้ตัว ถึงแม้ว่าถนนชีวิตจะไม่เคยเรียบตลอดสายแต่เราสามารถรอดปลอดภัยได้ด้วยความดีที่เรากระทำ....