ลืมตื่น
>>> หนึ่งชีวิตที่เกิดมามีค่าอยู่ในตัวเอง ไม่มีใครเกิดมาอย่างไร้ค่า
<<<
ในชีวิตที่ผ่านมา
เรามักเจอเหตุการณ์บางอย่าง หรือหลาย ๆ อย่าง มันเกิดขึ้นกับเรา ราวกับว่าได้ถูกทำซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนคลิปสั้น
ๆ ในโลกโซเชี่ยลที่เวียนวนกลับไป-มา หลายเที่ยว เพียงแต่ว่า..เหตุการณ์นั้น ๆ
อาจต่างเวลา และวาระกัน เช่น การตื่นนอน หลายครั้งหากร่างกายอ่อนล้าอ่อนแอเราก็มักจะนอนหลับยาว
ๆ บางทีนาฬิกาปลุกดังก็ยังไม่ได้ยิน “ลืมตื่น” พอรู้ตัวว่าตื่นก็ตกใจกลัว
หรืออาจจะเป็นเหตุการณ์ที่ตื่นมาแล้วงงงวยว่า วันนี้วันอะไร เราต้องไปทำอะไรที่ไหน
อย่างไร ???
ชีวิตคนเราก็เหมือนกับ “สายน้ำ” ที่ไม่เคยไหลย้อนกลับมาได้ สายธารแห่งชีวิต ดำเนินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เราไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าวินาทีต่อไปจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง วันพรุ่งนี้ เดือนหน้า, ปีหน้า หรือปีต่อ ๆ ไปจะมาถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้ หากเรายังหลับใหล หลงลืม ไม่ยอมตื่น ชีวิตเราก็มักจะเต็มไปด้วยความกลัว ทำวินาทีนี้ วันนี้ ที่เรายังมีลมหายใจอยู่ ให้ดีที่สุดเพื่อที่ว่า หากเวลาแห่ง..สุดท้ายมาถึง เราจะไม่รู้สึกเสียใจหรือหวาดกลัวอะไรเลย พร้อมที่จะเผชิญพายุ แม้จะเวียนวนกลับมาโถมใส่เราครั้งแล้วครั้งเล่า
ใช่หรือไม่ อ่อนแอไม่ใช่สิ่งน่ารังเกียจ และความเข้มแข็งก็ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต หาจุดกึ่งกลางให้เจอ แล้วก็ซื่อตรง ไม่หวั่นไหว โอนเอน ไม่กลบเกลื่อน จะทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ไม่ว่าโลกจะเป็นเช่นไร
เราก็ต้องใช้ชีวิตต่อไป มีบ้างเบื่อ ๆ เหนื่อย ๆ อยากหายไป อยากหนีไปอยู่ในที่สบายใจ
นอนเล่นไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีเวลาต้องตื่น แต่เอาเข้าจริงไม่ง่ายขนาดนั้น
มีแต่จิตใจที่เข้มแข็งเท่านั้น ผ่านวันเวลาไปให้ได้ กินให้อิ่ม นอนให้หลับ
และตื่นขึ้นมาพร้อมพระพรในวันใหม่อย่างสดชื่น แค่นี่แหละชีวิตที่เป็นพระพรของพระเจ้า.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น