Pause เพื่อผ่าน
>>> ทุกสรรพสิ่งมีจังหวะตามกาลเวลา
<<<
ยิ่งโตยิ่งเติบใหญ่ เวลายิ่งเดินไว ผ่าน วัน เดือน ปี ไปเร็วดุจดั่งสายลมหนาวที่ผ่านเพียงชั่ววูบแล้วก็หดหายไป
แต่มันก็ผ่านมาทุกปี เวลามักทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนไปได้เสมอ
สิ่งที่ต้องย้ำเตือนตนให้คำนึงถึงบ่อย ๆ ก็คือ มีอะไรงอกเงยงอกงามขึ้นมาบ้างหรือไม่
ในช่วงของการเปลี่ยนผ่าน แน่ล่ะ คงวัดกันลำบาก แต่เราวัดได้ด้วยตัวเราเอง
ยิ่งโตขึ้น เรายิ่งต้องรู้สึกว่า เรื่องราวบางเรื่องราว เงียบ ๆ ไว้จะดีกว่า ถึงพูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
ซ้ำร้ายจะยิ่งแย่กว่าเดิม ในบางทีและในบางเรื่อง ก็ต้องทำนิ่ง ๆ เฉย ๆ บ้าง โวยวายไปก็ไม่เป็นผลดีต่อตัวเอง
วันเวลาสอนให้เรารู้จักเย็นลง รู้จักจังหวะอันไหนควรอันไหนไม่ควร จะเป็นขวานผ่าซากก็ต้องเป็นขวานที่คมด้วย
พยายามโมโหให้น้อยลง อดทนอดกลั้นให้เป็น ยามมีความสุขก็สุขให้เต็มที่
ชีวิตอยู่กันไม่นานนักหรอก เรามีหนทางในการตัดสินใจเปลี่ยนผ่าน หรือจะปล่อยผ่าน
....
ในระหว่างทางของการผลัดเปลี่ยน
มีอะไรบางอย่าง เป็นสัญญาณเตือนเราเสมอ เตือนเราว่าได้เวลาโต เตือนเราว่าถึงเวลาใกล้ตาย
ในเวลาที่เหมาะที่ควรแล้ว เวลาที่เปลี่ยนไปนั้นจึงมีค่าเสมอ เราอาจจะเล่นใหม่
หรือจะตัดสินใจเปลี่ยนออกจากวิถีเดิม ๆ เลยก็สุดแต่ใจ หนทางที่เลือกนั้นมีทั้งดีและไม่ดี
หากไม่ดี ไปต่อไม่ได้ ก็หยุดพัก แล้วเลือกใหม่ได้เสมอ
ชีวิตมีหลากหลายจังหวะให้เลือกให้เปลี่ยน เลือกเพื่อให้พบกับสิ่งดี ๆ เลือกให้พบกับความงาม
เลือกให้พบกับสันติสุข และความเบิกบาน เพื่อก้าวผ่านไปเป็นส่วนหนึ่งในพระราชัยสวรรค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น