เด็กวันนี้ที่เจ็บปวด

 

เด็กวันนี้ที่เจ็บปวด

>>> หัวใจเด็กที่ปวดร้าว เพราะก้าวเร็วไปตามที่สิ่งผู้ใหญ่ต้องการ <<<

เหตุการณ์กราดยิงในห้างโดยเด็กอายุเพียง 14 ปี เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อว่าสังคมไทยเดินมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร ? มันหดหู่ หมดหวัง เห็นแต่เชื้อร้ายที่กำลังเข้ามาทำลายสังคมแห่งสันติ มันเจ็บปวด ที่เห็นเด็กวันนี้กำลังเดินไปบนทางแห่งความรุนแรง จะโทษอะไรดี!!! โทษเกมส์ก็ไม่ใช่ โทษความเจริญที่รวดเร็วเกินไปก็ไม่เชิง โทษตัวเราทุกคนนี่แหละ ที่ปล่อยให้เชื้อชั่วเข้ามาสู่ชีวิตโดยมิได้ช่วยกันสร้างภูมิ เพราะมัวเอาแต่ตัวใครตัวมัน เสพสุขส่วนตัวอย่างเดียว

ลองหันมาจริงจังกับการปลูกฝังเด็ก ๆ โดยการคำนึงถึงว่า เราปรารถนาจะให้เด็กเป็นอย่างไรเราก็ต้องสร้างสิ่งแวดล้อมแบบนั้น ไม่จำเป็นต้องไปกดดัน บังคับ ให้พวกเขาทำตามใจเรา ดังที่ โดโรธี ลอว์ โนลตฺ นักเขียนชาวอเมริกัน เขียนบทกวีนี้ไว้

ถ้าเด็กอยู่กับการวิพากษ์วิจารณ์  เขาเรียนรู้ที่จะตำหนิติเตียน ถ้าเด็กอยู่กับความเป็นอริ เขาเรียนรู้ที่จะสู้ ถ้าเด็กอยู่กับความหวาดกลัว เขาเรียนรู้ความวิตกกังวล ถ้าเด็กอยู่กับความสงสาร เขาเรียนรู้การเสียใจในตัวเอง ถ้าเด็กอยู่กับการหัวเราะเยาะ เขาเรียนรู้ความประหม่าขัดเขิน ถ้าเด็กอยู่กับความริษยา เขาเรียนรู้ความอิจฉา ถ้าเด็กอยู่กับความละอาย เขาเรียนรู้ที่จะรู้สึกผิดในตัวเอง ถ้าเด็กอยู่กับการให้กำลังใจ เขาเรียนรู้ที่จะมั่นใจในตัวเอง ถ้าเด็กอยู่กับขันติ เขาเรียนรู้ที่จะอดทน ถ้าเด็กอยู่กับคำชมเชย เขาเรียนรู้จักการชื่นชม ถ้าเด็กอยู่กับการยอมรับ เขาเรียนรู้ที่จะรัก ถ้าเด็กอยู่กับการเห็นดีเห็นงาม เขาเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง ถ้าเด็กอยู่กับการเห็นพ้องยอมรับ เขาเรียนรู้ว่า มันดีที่จะมีเป้าหมาย

ถ้าเด็กอยู่กับการแบ่งปัน เขาเรียนรู้ความโอบอ้อมอารี ถ้าเด็กอยู่กับความซื่อสัตย์ เขาเรียนรู้การมีวาจาสัตย์ การพูดความจริง ถ้าเด็กอยู่กับความเป็นธรรม เขาเรียนรู้ความยุติธรรม ถ้าเด็กอยู่กับความเมตตากรุณา เขาเรียนรู้การเคารพนับถือ ถ้าเด็กอยู่กับความจริงใจ เขาเรียนรู้ที่จะมีศรัทธาในตัวเองและในคนอื่นรอบตัว ถ้าเด็กอยู่กับความเป็นมิตร เขาเรียนรู้ว่าโลกนี้เป็นสถานอันน่าอยู่  (วิภาดา กิตติโกวิท แปล)