ไม่มีสิ้นสุดทาง
>>> เมื่อเราเดินทางมาสุดจุดหมายปลายทางหนึ่ง เราย่อมพบเจอหนทางใหม่
ๆ ได้เสมอ <<<
ในสนามบินที่กว้างใหญ่อย่างสุวรรณภูมิ เวลาเดินเพื่อไปขึ้นเครื่องหรือเมื่อลงจากเครื่องบินเพื่อออกจากสนามบิน
จะมีทางเลื่อน เป็นลู่เดิน ให้เราหยุดเดิน ลดการเมื่อยล้า แต่มันก็ยังคงเคลื่อนตัวไปข้างหน้า
ช่วยให้เวลาเดินของเราสบายขึ้นเร็วขึ้น
แล้วเมื่อถึงสุดทางจะได้ยินเสียงที่เตือนฟังแล้วเพลิดเพลินว่า “ระวังสิ้นสุดทางเลื่อน
End of the Walk Way” เมื่อสิ้นสุดทางนี้ก็ขึ้นสายทางเดินเส้นใหม่ บางเวลาใช้หลายเส้น
บางครั้งเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกกว่าจะถึงจุดหมายที่เราต้องการ
ใช่หรือไม่ บางทีเสียงนี้อาจจะกำลังพูดกับเรามากกว่าเรื่องของทางเลื่อนก็ได้ บางทีกำลังบอกเราว่า สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ทุกวันนี้เหมือนการเดินเล่น สบาย ๆ ที่ดูเหมือนไม่ต่างอะไรกับการย่ำอยู่กับที่ แต่ความจริงกำลังเดินมุ่งหน้าสู่เส้นทางใหม่ หรือบางทีก็อาจจะพยายามบอกเราว่า “ถึงเวลาสิ้นสุดการเดินทางแล้ว พอได้แล้ว” ทั้งหลายทั้งปวง หากไม่มีเสียงเตือนนี้ เราอาจจะสะดุดหัวทิ่มลงตรงสุดทางนั้นด้วยความพลั้งเผลอ ด้วยความประมาทก็ได้ บางทีเสียงเตือนที่เราชินชา ที่เราอาจจะรำคาญ มันเป็นเสียงเตือนให้เราเดินทางปลอดภัยตลอดรอดฝั่ง
ในชีวิตเราบ่อยครั้งเราหาทางที่สิ้นสุดมิได้ สุดทางคือสุดลมหายใจ
หากตั้งอยู่บนความประมาท ไม่ฟังเสียงเตือนภายใน เราก็จะพังหลายต่อหลายครั้ง
แต่สำหรับผู้ที่ใส่ใจ สนใจในเสียงเตือนเหล่านี้ จะนำพาไปสู่ปลายทางอย่างปลอดภัย แล้วยังพบกับเส้นทางใหม่เพื่อก้าวหน้าต่อไปได้เสมอ
ชีวิตเรากล่าวแบบตรงไปตรงมา มันแทบจะไม่มีทางที่สุด เมื่อสุดทางหนึ่ง
เราจะพบเจอกับเส้นทางใหม่ ๆ เสมอ ให้เราได้ก้าวหน้า เติบโตขึ้น แล้วทางวันนี้ของเราล่ะ
อยู่ตรงไหน ได้ฟัง ได้ยินเสียงเตือนอะไรระหว่างนี้บ้างไหม …
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น