กวาดใจให้สะอาด (ไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยาก)

 

กวาดใจให้สะอาด (ไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยาก)

>>> วันนี้จะกวาดใบไม้ให้สะอาดสักเพียงใด ในวันพรุ่งนี้ก็ยังมีใบไม้ร่วงหล่น >>>

ฝุ่นในเมืองหลวงทะลุทะลวงค่ามาตรฐานมาหลายวัน ทำให้หลายคนเกิดอาการภูมิแพ้ ต้นตอแก้ปัญหานี้อยู่ที่ใด จะแก้ไขเช่นไร ยังหาคำตอบกันไม่พบ อาจจะเป็นเพราะต้นไม้เรามีน้อยและเป็นช่วงใบไม้ผลิใบหรือเปล่า ก็คาดเดาไปตามภาพที่เห็น แต่ที่แน่ ๆ ที่วัดเราใบไม้ร่วงเยอะมาก ๆ น้อง ๆ เจ้าหน้าที่ของวัดต้องเพิ่มรอบการกวาดทั้งเช้าและเย็นในทุก ๆ วัน ไม่เช่นนั้นในบริเวณรอบวัดเราคงเต็มไปด้วยใบไม้แห้ง สกปรก ใบไม้ที่เคยเขียวสด เมื่อถึงเวลา ถึงจังหวะมันก็แห้งเหี่ยว หลุดขั้วร่วงจากต้น จะยึดรั้งไว้ตลอดนั้นเป็นไปไม่ได้ ใบหนึ่งหลุดร่วง เพื่อผลิใบอ่อนทดแทน ถึงเวลาให้ร่มเงา ให้ความสดชื่น ช่วยบรรเทากรองฝุ่นพิษ ถึงเวลาอันควรตามฤดูกาลก็จากลา วนเวียนเช่นนี้ตามวิถีสมดุลทางธรรมชาติ

คนเราก็เช่นนั้น มีวันเวลาดีสดใส ไม่นานก็มีปัญหาเข้ามา ปัญหาจากเราเอง ปัญหาจากคนรอบข้าง พี่น้อง เพื่อนฝูง ปัญหาจากจิตใจที่พุ่งพล่าน ปัญหาจากกิเลส ล้วนแต่ทำให้จิตใจเราไม่สะอาด รกรุงรัง ยิ่งสภาพในปัจจุบันมลพิษทางจิตรบกวนเราให้ต้องมี ต้องเป็นเหมือนคนอื่น ต้องไขว่คว้าให้ได้มาครอบครอง ชีวิตภายในจึงสกปรกไร้การเก็บกวาด ฉะนั้นแล้ว ในทุกๆ วันไม่ต้องกังวลให้มากจนเกินไป แต่ค่อย ๆ ทำไปในแต่ละวัน  กวาดที่ใจ จบ ที่เราทำได้สบายใจ แค่ไหนก็แค่นั้น กวาดใจเราให้สะอาดนั่นเป็นพอ

ใบไม้แห้งที่ร่วงหล่น เพราะโรยรา ปัญหาที่เข้ามาในชีวิต บางทีเพราะว้าวุ่น ใบไม้แห้งต้องเก็บกวาด ปัญหาที่มากมี เราต้องจัดการจัดระเบียบใจ จัดระบบในชีวิตให้เป็น อย่าหมักหมมทิ้งกองไว้ จนกลายเป็นขยะใจให้เน่าเหม็น จนไร้หนทางเยียวยา สภาพของความเป็นคนก็จะหมดไป เรายังโชคดีที่เรามีพระอยู่ในจิตใจ ที่จะช่วยกระตุ้นเตือนให้เราหมั่นทำเก็บกวาดชีวิตเราให้สะอาด โดยเฉพาะในช่วงมหาพรตเช่นนี้ และเมื่อเริ่มกวาด จิตใจเราก็สะอาดได้ในทุกวันนั่นเอง…