เวลาพาเปลี่ยน

 

เวลาพาเปลี่ยน

>>> เวลาไม่เคยเอาอะไรไปจากเรา มีแต่จะให้ “ให้โอกาส”

แม้บางเวลาเราอาจสูญเสียบางอย่าง ในขณะเดียวกันเราก็จะพบการเริ่มต้นสิ่งใหม่ 

หากเวลาเดินผ่านไป เรายังอยู่ในจุดเดิม เราอาจมองไม่เห็นการเปลี่ยนแปลง

เราอาจจะพลาด โอกาสที่ดีกว่าไปอย่างน่าเสียดาย <<<

ลมหนาวอ่อน ๆ พัดโชยปะทะใบหน้า ตื่นขึ้นมาเปิดบ้านในยามเช้า ใบไม้พัดล้อเล่นลมอย่างเริงร่า เวลาของปฎิทินใบสุดท้ายของปีนี้เกือบมาถึงแล้ววันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต หลายอย่างผ่านไป หลายสิ่งวิ่งเข้ามา เราคว้าอะไรมาใส่ในชีวิตเราบ้าง? เวลาดี ๆ มีให้เราทำดีเสมอ แต่เราอาจจะหลงลืมปล่อยเวลาเหล่านี้ผ่านไปทุก ๆ วัน  เวลาเป็นสิ่งที่ได้มาฟรี ๆ แต่ก็มีอยู่อย่างจำกัด ใช้แล้วย่อมหมดไป เก็บสะสมไม่ได้ ไม่สามารถซื้อหามาได้ตามร้านสะดวกซื้อ เรามีเวลาวันละ 24 ชั่วโมงเท่ากัน มีบ้างบางคนบ่นว่า ไม่มีเวลา

         
 อาจจะเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อผัดวัดผ่อนคืนในสิ่งที่ตนเองมองไม่เห็นความสำคัญ ไม่เห็น “ค่าเวลา” ด้วยการ “ฆ่าเวลา”  สาละวนอยู่กับจอเล็ก  ๆ รูดไปมา ถูไถได้ทั้งวัน  เวลาหมดไปกับข่าวชาวบ้าน กับเรื่องการอวดอ้างสารพัดในโลกเสมือนจริง ที่เข้าสิงและกลืนกินเวลาของชาวโลกไปอย่างมิอาจจะคิดคำนวนได้ เรามีเวลาอยู่กับสิ่งเหล่านี้มากกว่าเวลาที่จะอยู่ด้วยกัน อยู่กับคนในครอบครัว เรามีโลกใบใหม่ที่มีเวลาเพื่อครอบตัว วันนี้หลายคนยังไม่สามารถที่จะรักษาและรู้จักการจัดการเวลาในชีวิตประจำวันได้เลย หน้าที่อย่างหนึ่ง คือ เราต้องกระตือรือร้นรักษาเวลา และบริหารจัดการเวลาในฐานะเป็นสัญญาณเตือนตนที่สำคัญ

            พูดถึงเรื่องเวลา เราก็มักจะคิดถึงนาฬิกา มีบทความหนึ่งพบในอินเตอร์เน็ต เรื่องเวลา กับนาฬิกา เขียนไว้ว่า

            “เวลา... เดินไปข้างหน้า นาฬิกา… เดินอยู่ที่เก่า

             เวลา… เราไม่อาจย้อนกลับ นาฬิกา… เราหมุนย้อนมันได้

             เวลา… เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน นาฬิกา… เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลย

             เวลา…ได้มาฟรี ๆ ไม่ต้องแลกกับอะไร นาฬิกา… ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น

ใช่หรือไม่ ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลาได้หรือ และถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไรเล่า ถึงสองสิ่งนี้จะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้ว ย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ

 

            ในสังคมโลกยุคปัจจุบันเราให้ค่ากับอะไรมากกว่ากัน เวลา หรือ นาฬิกา เอาเข้าจริงนาฬิกาก็เป็นเพียงเปลือกนอก ต่อให้มีเป็นของดีเพียงใด ถ้าใช้เวลาในชีวิตไม่เป็นก็ไร้ค่า ในวันที่อะไรต่อมิอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ผู้คนยังคงฉกฉวย เก็บสะสมสิ่งภายนอก จนหลงลืมเวลาที่จะทำดี เวลาที่จะทำดีมีมาบ่อย ๆ แต่เราก็มักมองข้าม มองผ่าน มองไม่เห็น รู้ว่ามี แต่มองไม่เห็น จึงขาดการเรียนรู้ ขาดการตระเตรียม ในขณะที่เรากำลังก้าวสู่ยุคแห่งการเปลี่ยนผ่าน เรายังคงจมอยู่ในวังวนเดิม ๆ หรือยังคิดว่าเวลาเป็นของเรา เราเป็นนายเหนือกาลเวลา สถานการณ์เปลี่ยนไป เราเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใด ได้เรียนรู้ พัฒนาจิตวิญญาณตามกาลเวลาหรือยัง อย่าลืมว่า สิ่งที่ทุกคนยังมี คือ เวลา แม้ทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม…..