ลอกคราบ

 

ลอกคราบ

โรคโควิด-19 ล้อมเราไว้ทุกด้านจริง ๆ ประเทศเพื่อนบ้านของเรายังคงระบาดหนักหน่วง และมีการเล็ดลอดเข้ามาตามชายแดน ทำให้ในบ้านเราเริ่มติดเชื้อโควิดกันบ้างแล้ว สถานการณ์เริ่มต้องหันกลับมาเข้มงวดกับมาตรการรักษาตัวเอง และใส่ใจกับคำแนะนำของสาธารณสุขกันมากขึ้น ซึ่งในตอนนี้ก็พยายามควบคุมโรคไว้ในพื้นที่จำกัดอย่างเต็มที่ ยิ่งใกล้สิ้นปีแบบนี้ เราต้องช่วยกันประคับประคองให้รอดปลอดภัยไปด้วยกัน 

ปีนี้ดูเหมือนผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน เพราะเวลาส่วนมากเราหมดไปกับการปรับตัวให้เข้ากับวิถีใหม่ในรูปแบบการป้องกันจากโรคระบาด ทำไปทำมาเราอยู่กับมันมาเกือบ ๆ ปีแล้ว เราปรับตัวเพื่อจะอยู่กับมันได้อย่างไม่ตื่นตระหนกได้มากน้อยเพียงใด? เราได้รับบทเรียนอะไรบ้างจากการระบาดของโรคร้ายแบบนี้ หาเวลาทบทวนตัวเองบ้างก็ดีเหมือนกัน จะได้เป็นการเตรียมตัวของเราเพื่อรับกับการเปลี่ยนแปลงต่อไปในวันข้างหน้าที่จะมาถึงนี้ ด้วยหัวใจแห่งความเบิกบานและมีความสุขได้ในทุกวันเวลา สิ่งที่เราต้องมีต้องทำกัน คือ ต้องรู้จักลอกคราบ ออกบ้าง คราบแห่งความเห็นแก่ตัว คราบคนอวดเก่ง อวดเด่น คราบแห่งความโลภ คราบแห่งความอยากได้อยากเป็นแบบคนอื่น เอาตัวเองออกมาทิ้งวางลงบ้าง เพื่อสร้างเกราะแห่งความดีงามมาห่อหุ้ม เพื่อเราจะได้เป็นคนที่สร้างสันติให้กับโลกนี้

วันหนึ่ง..กุ้งมังกร และ ปูเสฉวน ได้พบเจอกันในทะเล ปูเสฉวนเห็นกุ้งมังกรกำลังลอกคราบที่แข็งแกร่งของตนเองทิ้ง เหลือเพียงแต่ร่างที่เปลือยเปล่า ปูเสฉวนพูดด้วยความตื่นเต้นว่า

            “กุ้งมังกร ทำไมเจ้าจึงถอดเปลือกที่แข็งแกร่ง ซึ่งเป็นเพียงหนึ่งเดียวที่ป้องกันร่างทิ้งล่ะ ? เจ้าไม่กลัวโดนปลาใหญ่งับกินเจ้าภายในคำเดียวหรือ ? ดูสถานการณ์ของเจ้า ณ เวลานี้ แม้แต่คลื่นแรงๆก็สามารถพัดเจ้าไปชนโขดหิน ถึงเวลานั้น เจ้าไม่ตายก็แปลกประหลาดแล้ว”

กุ้งมังกรพูดอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนว่า 

“ขอบใจในความเป็นห่วงของเจ้า ทว่า..เจ้าไม่เข้าใจ กุ้งมังกรอย่างพวกเรา ในการเจริญเติบโตทุกครั้ง ล้วนจำต้องลอกคราบเก่าทิ้งไปจึงจะเกิดคราบใหม่ที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น การเผชิญอันตราย ณ ตอนนี้ เป็นเพียงการเตรียมพร้อมเพื่อพัฒนาที่ดียิ่งๆขึ้นไปในอนาคต”

ปูเสฉวนขบคิดไตร่ตรองอย่างละเอียด จึงรู้ว่า ตนเองตลอดมา รู้จักแต่มองหาสิ่งที่สามารถพักพิง หลบภัยและอาศัยได้เท่านั้น กลับไม่เคยที่จะคิดว่า ทำอย่างไรให้ตนเองแข็งแกร่งยิ่งขึ้น ทุกๆวัน ล้วนใช้ชีวิตอยู่ ภายใต้ร่มเงาของผู้อื่น อยู่ภายใต้ข้อจำกัด จึงไม่แปลกเลย ที่ไม่สามารถพัฒนาตนเองตลอดกาล (เรื่องโดย Niwat Rungvicha)

ลอกคราบเอาเปลือกนอกทิ้งไป แล้วสร้างความดีงามไว้เป็นเครื่องปกป้องเรามิดีกว่าหรือ!!! เปลือกนอกแม้จะดูสวยงาม แม้จะดูแข็งแรง แต่หาความเที่ยงแท้มีไม่ ในสถานการณ์โรคระบาดโควิด-19 ที่ผ่านมา ทำให้เรามีเวลาที่จะลอกคราบเก่าออก เพื่อฟื้นฟูความเป็นคนมากขึ้นบ้างหรือเปล่า? ใช่หรือไม่ แม้แต่ธรรมชาติก็เกิดการลอกคราบ ฟื้นฟูตัวเองมาใหม่ หลังจากภาวะการหยุดชะงักงันของการท่องเที่ยว ที่ทุกคนในโลกเคยไปไหนมาไหนได้อย่างง่ายดาย ในวันนี้วันที่ทุกคนจำต้องอยู่ในพื้นที่จำกัด เมื่อไม่มีผู้คนไปเหยียบย่ำ ไม่เยี่ยมเยียน ไปรุกราน และเมื่อถึงวาระที่ทุกอย่างมีเสรีภาพในการดำรงอยู่ การฟื้นฟูจึงเกิดขึ้น ความใสสะอาดของแม่น้ำ ท้องทะเลสีครามก็ตามมา ป่าไม้พืชพันธุ์ได้มีโอกาสลืมตาเปล่งแสงสีเขียวให้โลกได้สดใส ท้องฟ้าที่เคยขุ่นมัวสลัวทุกตารางเมตรแห่งเมืองพัฒนาอุตสาหกรรม บัดนี้ ท้องฟ้าเริ่มมีสีฟ้าให้สมกับชื่อ เมื่อเห็นธรรมชาติฟื้นฟูกลับคืนความงามแล้ว เราก็ต้องคิดถามตัวเราเองบ้างว่า เราได้ลอกคราบเพื่อสร้างความงามในจิตวิญญาณบ้างหรือยัง??? เพื่อเตรียมพร้อมในวันเวลาที่มาหาเราแบบไม่คาดคิด...