ดอกงามยามร่วงหล่น
ในวันข้ามปีคนดีจากลาโลกนี้ไปอีกหนึ่งท่าน ทันทีที่ตื่นมารับวันใหม่ของปีใหม่กับข่าวการจากไปของคุณพ่อที่เคารพรักยิ่ง
คุณพ่อโรแบรต์ โกสเต ผู้ซึ่งเป็นมิชชันนารีที่พลีตนเดินทางมารับใช้
ประกาศข่าวดีด้วยการทำกิจการดี ๆ ให้กับชาวไทยทางภาคอิสานตลอดมา
คุณพ่อผู้ที่ศึกษาบันทึกประวัติศาสตร์คาทอลิกไทยและลาวผ่านตัวอักษร คุณพ่อผู้ที่ทำให้มีหนังสือคำสอนที่มีคุณค่า
สร้างความเข้าใจในพระวาจาและพระคัมภีร์ บัดนี้พ่อจากลาไปอย่างสงบและสง่ายิ่ง แม้กายจากไปแต่กิจการแห่งพระคริสต์ยังคงอยู่
กายโบยบินแต่อักษรคงเป็นนิรันดร์
ในเช้าวันนั้นจึงเป็นเช้าที่จิตใจมีสันติยิ่งนัก
หลังจากมาร่วมพิธีมิสซารับพรปีใหม่ และได้สวดภาวนาให้แด่ดวงวิญญาณของคุณพ่อถึงจะห่างไกลกัน
ความสัมพันธ์ในพระคริสต์จึงทำให้เกิดความใกล้ชิด และก่อนจะเดินทางกลับบ้านไปพักผ่อนได้เห็นต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ตรงลานจอดรถข้างวัดต้นหนึ่ง
เด่นเป็นสง่าดอกสีม่วงแกลมชมพูกำลังร่วงหล่นลงบนพื้น จากพื้นคอนกรีตที่แข็งแกร่ง
บัดนี้ดูงดงามอ่อนช้อยเพราะเต็มไปด้วยดอกชมพูพันธุ์ทิพย์ที่ลงมานอนนิ่ง ความนิ่งนั้นทำให้เกิดความทรงจำงดงาม
แม้สภาพภายนอกที่อีกไม่กี่ชั่วโมงดอกนั้นจะเปื่อยเน่าไปก็ตาม การเกิดและผลิดอกว่าสวยแล้ว
ยามช่วงเวลากำลังลอยละล่องร่วงหล่นสู่พื้นนั้นงดงามยิ่งกว่า ใช่หรือไม่
หากในชีวิตจริงของเรา ในทุกวันเวลาต่างผลิดอกใบแห่งความดี
ในวันที่เรากลับคืนสู่นิรันดร์นั้น จะเป็นช่วงเวลาที่ความดีของเราจะขจรขจายขยายไปทั่วในใจคน
และภาพนี้ได้ปรากฎชัดเจนขึ้นในวันที่มีพิธีปลงศพคุณพ่อ
โรแบรต์ โกสเต แม้ว่าคุณพ่อจะเขียนพินัยกรรมให้จัดงานศพของคุณพ่ออย่างเรียบง่าย
ดุจดังศพของผู้ยากไร้
แต่ความดีงามของคุณพ่อที่ได้ทำไว้ให้กับพระศาสนจักรคาทอลิกไทยและสังฆมณฑลอุบลราชธานีนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ผู้คนที่เป็นลูกศิษย์ลูกหาที่เคยได้รับความเมตตาอาทร
ที่เคยได้รับคำสั่งสอนจากคุณพ่อจะจัดให้มีพิธีแบบเรียบง่ายนั้นจึงเป็นเรื่องลำบากใจ
แต่ทุกคนก็เข้าใจในความหมายของคำสั่งนั้นที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนน้อม
ความเกรงใจ ที่ไม่ปรารถนาให้ใครต้องมาวุ่นวายสาละวนเรื่องของท่าน ที่ไหนได้ทุกคนต่างยินดีที่จะร่วมกันทำให้งานครั้งสุดท้ายของท่านสำเร็จอย่างเรียบง่ายและเรียบร้อย
ในวันนั้น 7
มกราคม 2019 มีพระสังฆราชถึง 3 องค์
บรรดาพระสงฆ์นักบวชชายหญิง พี่น้องสัตบุรุษมาร่วมพิธีแน่นอาสนวิหารแม่พระนิรมล
อุบลราชธานี ทุกคนรักคุณพ่อ มีการจัดขบวนแห่ไปยังสุสานที่สมเกียรติกับการอุทิศตนในฐานะมิชชันนารี
ผู้ที่ต้องจากบ้านเกิดมาอยู่เมืองไทย และมอบทั้งชีวิตนี้เพื่อคนไทย
ระหว่างพิธีมีหลายครั้งที่ทำให้ย้อนกลับไปมองดูชีวิตของตัวเอง
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย กระหายหาอยากได้ใคร่มี กิเลส โลภ หลง ยังมีมาอยู่เรื่อย
ๆ โดยยังคงประมาทต่อวันเวลา ซึ่งไม่รู้ว่าวันไหนกัน ที่เราจะร่วงหล่นลงนอนราบบนพื้นดิน
และดอกใบในหนทางชีวิตนั้นมีความงามให้ผู้คนได้เก็บชมหรือเปล่า!!! หรือเป็นแค่ดอกไม้ริมทางที่ร่วงหล่นเกลื่อนกลาดทั่วไป
ยิ่งมองไปยังโลงที่คุณพ่อได้หลับพักผ่อนอยู่นั้น ยิ่งรับรู้ถึงความสงบ บางครั้งเราอยากสงบแต่กลับวุ่นวายกับการแสวงหาที่สงบ
ด้วยใจที่ไม่เคยสงบ
คำพูดหนึ่งของคุณพ่อในความทรงจำผุดขึ้น คุณพ่อมักพูดว่า นี่แหละมนุษย์ เหมือนกำลังบอกเราว่าให้รู้ถึงความอ่อนแอของตัวเราเสมอ
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีกรรมในบ่ายวันนั้น
จึงถือโอกาสมาที่บ้านพักของคุณพ่อ ที่บ้านสวนในบริเวณของอารามของคณะภคินีรักกางเขนแห่งอุบลราชธานี
เห็นห้องทำงานของคุณพ่อที่บัดนี้ถูก ล็อคและมีคำสั่งห้ามเคลื่อนย้ายสิ่งของ หนังสือ
มองเข้าไปข้างในห้องกระจกนั้น ยังเห็นหนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ คงเป็นหนังสือที่คุณพ่ออ่านค้างคาอยู่
ตลอดชีวิตของคุณพ่อท่านคือนักอ่าน นักค้นคว้า นักเขียน คุณพ่อผู้มีสมองจดจำเรื่องราวได้จวบจนวาระสุดท้าย
คุณพ่อเอ่ยกลับซิสเตอร์ผู้ดูแลว่า พ่อกำลังจะตายนะ และท่านก็จากลาโลกนี้เหมือนหลับไปตลอด
นับจากบัดนั้น มานั่งอ่านหนังสือในบ้านพักหลังนี้ มานั่งเขียนความทรงจำ มานั่งทบทวนเรื่องราวที่เคยนั่งสนทนากับคุณพ่อ
ไม่น่าเชื่อเลยว่า ห้องเล็ก ๆ ห้องนี้ ได้มีจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่บังเกิดขึ้น ณ
ตรงนี้ ที่นี่เงียบสงบ ต่างจากสังคมเมืองที่เราอาศัย แต่นั่นแหละ
หัวใจต่างหากที่จะนำพาให้เราพบสันติความสงบที่แท้จริง ต่อให้ทุกสิ่งเคลื่อนไหว
สับสนอลหม่าน วิหารแห่งใจยังดูสง่างามสงบตระการได้เสมอ
แล้วเราก็กลับมาสู่ชีวิตที่ยิ่งต้องพยายามทำดีต่อไป
เพื่อให้ความงามยังคงอยู่คู่โลกนี้ตลอดไป
“ให้เราโมทนาคุณพระเจ้าสำหรับสิ่งต่าง
ๆ
ที่พระองค์ประทานให้แก่เราตลอดเวลาที่ผ่านมาโดยที่เราบางครั้งได้รับโดยไม่รู้ตัวและขอโทษพระองค์ที่ใช้เวลาของพระองค์โดยไม่ได้เกิดประโยชน์ทำในสิ่งที่ไม่ดีไม่งามในความผิดบกพร่องและทำตามความอ่อนแอของเรา
ให้เราเริ่มชีวิตใหม่ปีนี้ในการช่วยเหลือผู้อื่นเสมอไป ไม่เห็นแก่ตัว เปลี่ยนแปลงตัวเองในวันปีใหม่นี้ให้ดีกว่าเดิม” (บทเทศน์ของคุณพ่อโรแบรต์ โกสเต วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม 2018
บันทึกโดยสมาชิกบ้านนวกสถาน คณะภคินีรักกางเขน แห่ง อุบลฯ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น