วันนี้ วันนั้น วันไหน

วันนี้ วันนั้น วันไหน

ในชีวิตของคน ๆ หนึ่ง คงจะพบเจอการเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่อยู่หลายครั้งหลายหน บางคนถือว่าการนับหนึ่งใหม่เป็นการเริ่มต้นของความสำเร็จในครั้งใหม่ บางคนเริ่มต้นใหม่เพราะความพ่ายแพ้และล้มเหลวมาก่อน มีบ้างบางคนที่เห็นการเริ่มต้นเป็นความทุกข์ยากลำบาก แท้จริงแล้วชีวิตเราเริ่มต้นใหม่ในทุก ๆ วัน ไม่ว่าวันนี้ วันนั้น วันไหน ลืมตาตื่นนอนนั่นคือการเริ่มต้นใหม่ของการมีชีวิตอยู่ เริ่มต้นวันใหม่แม้จะหัวใจเดิม ๆ เพิ่มเติมคือประสบการณ์และความดีงาม...

1 มีนาคม คือวันที่เริ่มต้นเขียนบทความนี้ เป็นวันเริ่มต้นของเดือนที่สาม และเป็นวันเริ่มต้นของเทศกาลมหาพรต “วันพุธรับเถ้า” วันที่เริ่มนับหนึ่งเพื่อการทำให้ชีวิตมีคุณค่ามากขึ้นกว่าเดิม เป็นช่วงเวลาที่เราต้องมีสติและทำให้การดำเนินดำรงของเราพบกับสันติสุขทั้งต่อตัวเองและคนรอบข้าง เราทำได้ไหม วันนี้จึงเป็นวันที่เริ่มต้นใหม่ ไม่ใช่เริ่มต้นแบบไม่มีอะไรผ่านมาเลย แต่เป็นการเริ่มต้นจากสิ่งที่มี จากสิ่งที่ผ่านมา พัฒนาต่อยอด เพื่อให้วันนี้ดีขึ้นกว่าทุกวัน แม้ว่าเมื่อจบวันผลลัพธ์อาจจะไม่ดีขึ้นสักเท่าไร แต่หากเราได้พยายามทำให้ดีขึ้น ก็ต้องถือว่าเป็นการเริ่มต้น และวันนี้ก็จะมีคุณค่าและคุ้มเวลาในการมีลมหายใจแล้ว

เขาว่ากันว่าชีวิตของคนเรานั้นสั้นนัก แต่เรามักคิดว่ามันยาวนานและมีเวลาอีกเยอะที่จะทำดี ที่จะละสละความสบายฝ่ายกาย หลายสิ่งหลายอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แม้โอกาสที่เราจะทำความดี โอกาสที่เราจะได้รับความดีงามผ่านมาผ่านไปหลายต่อหลายครั้งและการที่เรามีชีวิตที่มีความสุขนั้นเป็นโอกาสที่เราต้องใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างเต็มที่ และความสุขจะอยู่อย่างยาวนานได้นั้นเราต้องฝากความสุขนี้ไปให้กับผู้อื่นด้วย ว่ากันว่าคนเรานั้นเกิดมามีชีวิตอยู่ประมาณสามหมื่นวัน เหมือนจะยาวนาน แต่เอาเข้าจริง ๆ สั้นนิดเดียว

นักปราชญ์บอกว่า...

หนึ่งหมื่นวันแรก มีไว้เพื่อที่จะเรียนรู้วิทยาการต่างๆ เพื่อที่จะนำไปใช้ในหมื่นวันที่สอง

หนึ่งหมื่นวันที่สอง เราต้องนำเอาความรู้ที่ได้จากการเรียนรู้ในหนึ่งหมื่นวันแรกมาประกอบสัมมาอาชีวะเพื่อที่จะเกิดประโยชน์ต่อตนเอง ครอบครัว และสังคม 

และในหมื่นวันสุดท้าย เราควรที่จะเอาสิ่งที่ดี ๆ สิ่งที่ทำให้คนอื่นเป็นสุขมอบกลับคืนให้คนรอบข้างเรา เพื่อที่เราจะได้จากไปอย่างไม่ต้องกังวลอะไร

และไม่ว่าเราจะอยู่ในช่วงหมื่นวันในระยะไหน...ไม่สำคัญ เราต้องรู้จักที่จะเริ่มต้นเพื่อสันติสุขในทุกวัน เราต้องทำวันนี้ให้งดงาม มีคำแนะนำในการที่จะทำวันนี้ให้เป็นสุขมาฝากและเริ่มต้นทำให้เกิดผล เริ่มต้นวันนี้ ....

ในวันนี้...ฉันจะเป็นมิตรกับทุกคนที่ทำงานด้วยให้มากที่สุด จะปฏิบัติเสมือนหนึ่งว่าคนเหล่านั้นมีส่วนให้ฉันได้ทำงานที่นี่ต่อไป และขอขอบคุณที่มีพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมงาน

 ในวันนี้...ฉันจะไม่ทำตัวเป็นคนช่างตำหนิติเตียน จะพยายามมองเห็นข้อดีในทุกสถานการณ์ และหาข้อดีมาชมเชยทุกคนในที่ทำงานด้วย

 ในวันนี้...ฉันจะไม่ยืนกรานว่าทุกสิ่งฉันทำ จะต้องสมบูรณ์เพียบพร้อม จะไม่พยายามทำลายสถิติความเร็วใด ๆ จะทำงานทุกอย่างตรงหน้าเต็มกำลังความสามารถ แต่ไม่ใช่ด้วยความรู้สึกบีบคั้นจนทุกข์ทรมาน

ในวันนี้...ฉันคิดว่าตนเองมีความสามารถพอที่จะทำงานในความรับผิดชอบ จะไม่มัวมาตั้งคำถามอย่างไม่จบสิ้นว่า มีตำแหน่งที่เหมาะสม และได้รับคุ้มค่าเหนื่อยแล้วหรือ

ในวันนี้...ฉันจะรู้สึกปลาบปลื้มที่ได้อยู่ในสังคมและยุคสมัย ที่ไม่ต้องทำงานอาบเหงื่อต่างน้ำ ในสภาพอันโหดร้ายทารุณ และขอบคุณที่ได้อยู่ในประเทศเสรี ที่ไม่มีใครมากะเกณฑ์ใช้งานได้

ในวันนี้...ฉันจะรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำงาน และสุขกายสบายใจที่ไม่ต้องออกไปต่อสู้ในสนามรบ หรือเจ็บป่วยจนต้องรอเข้าห้องผ่าตัด

ในวันนี้...ฉันจะไม่คาดหวังให้ใครมาทำดีกับฉัน จะไม่เปรียบเทียบรายได้หรือสถานภาพ ของตนเองกับผู้อื่น จะพอใจอย่างที่ฉันเป็นอยู่

ในวันนี้...ฉันจะไม่คอยเป็นห่วงว่า แล้วฉันจะได้อะไรจากงานนี้? จะคิดเพียงว่า วันนี้ฉันจะเข้าไปมีส่วนช่วยในเรื่องต่างๆ ได้อย่างไรบ้าง?

ในวันนี้...เมื่อฉันออกจากที่ทำงานฉันจะไม่มัวครุ่นคิดว่าได้ทำงานไปมากแค่ไหนหรือยัง ทำอะไรไม่เสร็จ แต่จะนึกถึงเวลาค่ำที่รออยู่ และรู้สึกขอบคุณสำหรับงานที่ทำสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

(บทแปลและเรียบเรียงจากข้อเขียนของ นอร์แมน วินเซนต์ พีล จากหนังสือเรื่อง ความคิดเชิงบวก)

            หากวันนี้เรารู้จักที่จะเริ่มต้นพัฒนาชีวิตของเราด้วยการไม่ไปยึดติดด้วยการลด ละ เลิก เปลี่ยนแปลงจากเรื่องง่าย ๆ ที่อยู่รอบตัวเรา รู้จักที่จะปรับจิตใจเราให้มองเห็นสิ่งที่สวยงามของสิ่งรอบกาย และพยายามที่จะเข้าใจความเป็นไปของโลก ของสังคม ด้วยความห่วงใยมีใจเมตตา มองดูผู้คนด้วยหัวใจมากกว่าสายตาและความขัดแย้ง สร้างสันติให้เกิดขึ้นในหัวใจเรา ท่ามกลางหนทางที่มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่ก็มีต้นกุหลาบและดอกไม้หลากหลายอยู่ข้างทางให้หยุดชื่นชม มาเริ่มต้นวันนี้อย่างดีที่สุด แล้วไม่ว่าวันนั้นวันไหนที่ความทุกข์ยากจะผ่านเข้ามา มันก็จะผ่านไปดังสายลมที่พัดผ่านไปนั่นเอง....