ท่องเที่ยว@ทบทวน
ในช่วงชีวิตที่ผ่านมาใน 5-6 ปีมานี้ อย่างน้อยปีละครั้งชีวิตมักต้องวนเวียนกลับมายังเมืองเชียงใหม่เสมอๆ เมืองที่มีเสน่ห์น่าท่องเที่ยว เมืองที่ท่องไปไม่รู้จักหมด ภายในหนึ่งวันเที่ยวชมสถานที่ต่างๆยังมิทันไรก็หมดหมายกำหนดเสียแล้ว ในแต่ละครั้งไปยังที่ต่างๆแม้จะมีเวียนวนซ้ำรอยกลับมายังที่เดิมแต่ก็มีอะไรใหม่ให้เยี่ยมชมได้เสมอ จากที่เคยนั่งในรถติดแอร์ท่องเที่ยว แต่ครั้งนี้ใช้รถสองแถวประจำเมืองเป็นพาหนะนำพา ได้เห็นความซื่อของผู้คน เห็นความงามยามลมพัดผ่านปะทะหน้า กลิ่นเบรก กลิ่นล้อรถที่บดถนนเพื่อเลี้ยวโค้งในยามที่ขึ้นยังดอยสูง ได้เห็นสภาพหมู่บ้านที่เคยเยี่ยมเยือนครั้งกาลก่อน บัดนี้กลายเป็นตลาดร้านรวง วิถีชีวิตที่เคยนั่งถักทอมาวันนี้มานั่งหน้าร้านร้องเชิญชวนให้จับจ่าย จากวิถีชีวิตดั้งเดิมเปลี่ยนเป็นวิถีธุรกิจ ดอกไม้สวยงามตามธรรมชาติ ถูกจัดถูกตบแต่งเป็นแปลงเป็นรั้ว ให้ผู้คนสวมรอยหยิบเอาความงามมาครอบครอง ท่องเที่ยวไปนั่งทบทวนบางสิ่งที่เกิดขึ้น ที่สูญหาย สิ่งที่ได้รับทั้งผ่านพ้นแบบนุ่มนวลและกระแทกโถมใส่ ใช่หรือไม่ หลายสิ่งแม้จะเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปแต่สาระมันยังคงอยู่ 
ท่องเที่ยวไปในถนนที่คดเคี้ยว
การที่ได้มาเยือนแผ่นดินล้านนาเมืองเชียงใหม่ในครั้งนี้ รถสองแถวขาประจำท้องถิ่นพาไปตามที่ต่างๆอย่างคล่องแคล่ว แม้หนทางจะทางคดเคี้ยวมากกกว่าถนนในเมืองหลวงที่ส่วนมากเป็นถนนตรงๆ แต่การเดินทางมักจะติดหนึบอยู่ในระหว่างทาง ถนนถึงจะคดเคี้ยว จำนวนรถวิ่งผ่านไปไม่มากมายนัก สายลมปะทะเข้าหน้า อากาศเย็นกำลังดี ทำให้เดินทางด้วยความปลอดโปร่งโล่งสบายจิตสบายใจ
ทบทวนถนนสายชีวิต
บนถนนชีวิตของแต่ละคน บางคนโค้งมากบางคนโค้งน้อย ที่เป็นถนนราบรื่น ปูด้วยกลีบกุหลาบนั้นมีไม่มาก ถึงทางโค้งบางคนก็พลาดไม่ทันระวัง ต้องประสบพบเจอโค้งอันตราย มีบ้างบางคนได้รับบาดเจ็บ แต่นั่นมันก็เป็นบาดแผลที่สร้างบทเรียนและสะสมประสบการณ์เพิ่มความแข็งแกร่งให้ชีวิตในวันหน้า ส่วนใครหลุดโค้ง เข้าโค้งหักศอก มิอาจจะฟื้นคืนสภาพเดิมได้ ชีวิตย่อมตกอยู่ในภาวะเป็นอัมพาตทางคุณธรรม ใช่...เราผ่านมาหลายโค้งบนถนนที่คดเคี้ยว แต่ในเสี้ยวของการพลาดขณะเข้าทางโค้ง ความวางใจในพระเจ้า ก็เป็นดังเบรกที่คอยชะลอ มิให้ถลำลึกลงข้างทาง
เที่ยวชมความงามของมวลดอกไม้
เที่ยวชมความงามของมวลดอกไม้
ในครั้งนี้ที่เชียงใหม่ เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่การเที่ยวชมสวนดอกไม้ตามที่ต่างๆ ในโครงการหลวง ในพระราชวังภูพิงค์ ดอยอินทนนท์ งานพืชสวนโลก ต่างเต็มไปด้วยดอกไม้และพืชไม้นานาพันธุ์ สิ่งที่ดึงดูดความสนใจอย่างมากเห็นจะเป็นดอกกล้วยไม้ในงานพืชสวนโลก หลากหลายชนิดทั้งที่เคยเห็นและไม่เคยเห็น ธรรมชาติสรรสร้างความวิจิตร ลวดลายบนใบดอก สีสันกิ่งก้าน ครั้นพอไปเที่ยวชมความงามตามธรรมชาติ ยิ่งพบเห็นความละเมียดละเอียดละออของสิ่งสร้างมากขึ้น กล้วยไม้หลายชนิดแอบแนบชิดกับต้นไม้ใหญ่ อาศัยร่มเงาเพื่อสร้างความงดงาม การอาทรของสรรพสิ่งในป่าไม้ นำมาซึ่งความสดชื่นร่มเย็น
ทบทวนในวัยกล้วยไม้ ใกล้ม้วย
ทบทวนในวัยกล้วยไม้ ใกล้ม้วย
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วดูเหมือนเมื่อวานเรายังวิ่งเล่นซุกซน เที่ยวเตร่ แอบเกเรแบบเด็กๆอยู่เลย มาวันนี้บ่อยครั้งที่เห็นเด็กเล็กๆเติบโตขึ้น ได้เข้าเรียน เข้ามหาวิทยาลัย เหลียวมามอง อ้าว...นี่เราเดินทางมานานวันแล้วหรือ ... ความเอื้ออาทรในชีวิตเรามีมากน้อยเพียงใด เป็นร่มเงาให้ใครมาบ้าง หรือว่า...เป็นเพียงแดดแรงที่เที่ยวส่องแสงให้ผิวกายของคนอื่นแสบๆคันๆ ให้ผิวดำกร้านแดด อุปนิสัยเราเป็นความสวยงามตามธรรมชาติหรือเป็นเพียงความงามแบบจอมปลอม ที่ย้อมสีเติมแต่งให้ดูดีเพียงมองผ่าน หากมองพิศกลับพบเจอแต่พิษอยู่เต็มตัว เมื่อหลักไมค์ชีวิตมากขึ้น เราได้เป็นผู้ให้โดยไม่จำ รับแล้วไม่เคยลืมหรือไม่????
การเที่ยวชมย่อมมีบางสถานที่เมื่อเคยมาแล้วต้องเวียนแวะมาอีกครั้งหนึ่ง สถานที่บางแห่งมีการปรับปรุง ปรับเปลี่ยนวัตถุสิ่งสร้าง แหล่งท่องเที่ยวตามธรรมชาติบางแห่งยังเหมือนเดิม น้ำตกยังเป็นน้ำตก แต่น้ำมากน้ำน้อยย่อมต่างกันโดยที่เรามิทันได้สังเกต ป่าเขาลำเนาไพรดูเหมือนจะคล้ายเดิม แต่เราจะรู้ได้อย่างไร...ต้นไม้ต้นไหนใหญ่และสูงขึ้น ญาติสนิทมิตรสหายที่ได้นัดพบบางคนก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา มีแต่มิตรภาพเท่านั้นที่ยังคงเหมือนเดิม
ทบทวนกับสิ่งที่เป็นอยู่ที่เปลี่ยนไปอย่างมิทันได้สังเกตเห็น
ใช่หรือไม่ คนที่อยู่กับเราทุกวันเรามักจะคุ้นชินจนชินชา ละเลยมองข้ามความเปลี่ยนแปลง ลูกๆของเราเติบโตขึ้นทุกๆวัน เราก็ยังเห็นพวกเขาเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ สามีภรรยาที่อยู่กันมาเนิ่นนาน บางครั้งก็มักมองข้ามในสิ่งที่อีกฝ่ายหนึ่งประสบพบเจอ ละเลยการใส่ใจถามไถ่ในเรื่องสุขภาพกายและสุขภาพใจ เพราะเรามักเห็นสิ่งรอบข้างตัวมีความแปลกใหม่อยู่เสมอ เมื่อวัยวานเดินทางเข้าสู่ชานชรา หลายคนน้อมยอมรับและสงบลง ไม่เรียกร้องให้ใครต้องมาใส่ใจดูแล มองเห็นสิ่งรอบข้างอย่างเข้าอกเข้าใจ นี่อาจจะเป็นความสุขของคนที่ผ่านวันวานมาอย่างมีคุณค่า แล้วเราจะก้าวถึงจุดนั้นได้หรือไม่...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น