แม่...แบบ
ขณะที่ได้ไปช่วยพี่คนหนึ่งบรรยายพิเศษให้กับเด็กนักเรียนหญิง ที่จังหวัดบ้านเกิด จึงถือโอกาสกลับไปอยู่กับแม่สักคืน โดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า เมื่อแม่เห็นลูกชายเดินเข้าไปในบ้าน สีหน้าแปลกใจ แต่...ก็ดูจะดีใจไปในที แล้วก็รีบลุกขึ้นจัดการเตรียมอาหารเย็นให้ทันที ด้วยความที่ไม่อยากจะให้ผู้เป็นแม่ต้องมาเหน็ดเหนื่อยกับการตระเตรียมของกิน ได้ถือโอกาสหาอะไรรองท้องแล้วก่อนเข้าบ้าน แต่แม่ก็ยังคงคะยั้นคะยอที่จะทำอาหารเย็นให้ทาน ก็เลยต้องขอให้ทำเพียงอย่างเดียว คือ ปลาทอด ของชอบ เป็นธรรมดาของผู้เป็นแม่ที่มักจะห่วงลูกๆอยู่เสมอ จนกระทั่งในระยะหลังๆแม่มีอาการป่วยด้วยโรคแห่งวันวานเข้าถามหา เวลาจะกลับบ้านจึงไม่มีการแจ้งให้แม่รู้ล่วงหน้า มิเช่นนั้นแล้ว แม่จะกระวนกระวาย ชะโงกชะเง้อตั้งหน้าตั้งตารอคอยทุกนาที และจะตระเตรียมอาหารการกินที่ลูกๆชอบไว้ให้ โดยรู้ด้วยว่าลูกคนไหนชอบอะไร ไม่ชอบอะไร คิดว่าแม่ของทุกคนก็เป็นเช่นนี้
ระหว่างกินอาหารเย็น แม่ก็มานั่งคุยข้างๆ แล้วก็ตามประสาอันเงียบเหงามานาน พอมีคนนั่งฟังแม่ก็บ่นนั่นบ่นนี่ เห็นอะไรที่ไม่เข้าที่เข้าทางไม่เป็นระเบียบ ก็ค่อยๆลุกเดินไปเก็บพร้อมกับพึมพำ แล้วก็มานั่งเล่าเรื่องอื่นต่อ ไม่ทันไร แม่ก็ลุกไปเตรียมที่หลับที่นอนให้อีก คงกลัวว่าเรากินข้าวเสร็จจะไม่ยอมให้แม่ทำเป็นแน่ อาศัยตอนที่เรากำลังเอร็ดอร่อยกับปลาทอด แม่ก็รีบจัดให้เรียบร้อย ทั้งๆที่เพิ่งบ่นว่าไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรง แม่ก็เป็นอย่างงี้ น่ารักเสมอ....
สังเกตเห็นการกระทำของแม่ ภาพสะท้อนของตัวเองลอยอยู่ตรงหน้า รู้ทันทีเลยว่า โรคขี้หงุดหงิด ขี้รำคาญ ใจน้อย ไม่ชอบความไร้ระเบียบ ไม่ชอบการเอาเปรียบ และการเอาใจใส่เฝ้าสังเกตสังกาทุกคน ทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง การแสดงออกของอารมณ์บนใบหน้าของเรานี้ ถอดแบบมาจากแม่เป๊ะ นึกแล้วก็ขำขำ แม่...ต้นแบบ ระเบียบจัดและการแสดงออกแบบตรงไปตรงมา (บางครั้งก็รู้ว่ามันมากไปเกินกว่าที่แม่เป็นอีกจนสร้างความรำคาญให้คนอื่น) หรือนี่เป็นการสืบทอดพันธุกรรมทางอารมณ์ ใช่หรือไม่ เวลาเราอยู่กับใครนานๆ เราก็มักจะซึมซับเอาความเป็นคนของคนนั้นมาสวมใส่ในตัวเราเอง เวลาเราชอบใคร ยกให้เป็นต้นแบบ เราก็แอบชื่นชมและเลียนแบบ คัดลอกเอาบุคลิกลักษณะเด่นให้กลายเป็นตัวของเรา และแน่นอนคนที่อยู่กับพ่อและแม่ ก็ย่อมที่จะสืบทอดอุปนิสัยใจคอ ท่าทาง และทัศนคติ กลายเป็นตัวแทนของพ่อแม่เราในที่สุด นี่จึงเป็นภารกิจ พันธกิจชีวิตของผู้เป็นพ่อและแม่ ที่จะต้องเลือกถ่ายทอดสิ่งใดให้ลูก จะเลือกลักษณะเด่น ลักษณะดี หรือสิ่งตรงข้ามให้ลูกเรา และสิ่งที่ไม่ดีไม่งามในชีวิตเราก็ต้องรู้จักที่จะควบคุมไม่ให้ไปสุมใส่ลูกโดยไม่รู้ตัว...
และมันเหมือนจะเป็นเรื่องเดียวกัน เมื่อหัวข้อในการร่วมบรรยายในวันนั้น คือ ป้องกันการเป็นแม่วัยใส ภาวะเสี่ยงการตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควร เด็กนักเรียนหญิงที่เข้าฟังเป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวนร้อยกว่าคน จากข้อมูลเชิงลึกของคุณครูฝ่ายปกครองเล่าให้ฟังว่า ในโรงเรียนต่างจังหวัดเด็กผู้หญิงในระดับ ม.2 - ม.3 มีปัญหาเรื่องนี้มากจริงๆ มีเด็กสาวจำนวนไม่น้อยท้องจนไม่สามารถเรียนต่อได้ หรือไม่ก็ต้องไปทำแท้ง และจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ถ้ารอดจากปากเหยี่ยวปากกาขึ้นชั้นมัธยมปลายปัญหาเหล่านี้ก็จะไม่ค่อยมี เพระอะไรหรือ...เด็กสาวเหล่านั้นจึงปรารถนาจะใช้ความเป็นแม่เพื่อเสพสุขโดยไม่ได้คำนึงถึงภารกิจแห่งความเป็นแม่อันยิ่งใหญ่นี้ สิ่งที่น่าคิดคือ ความห่างของครอบครัว ความเจริญของเทคโนโลยีและการสื่อสาร การสอนเรื่องเพศศึกษาแบบผิดๆ ที่ไม่ได้เน้นเรื่องคุณค่าของเพศ ทำให้เด็กสาวเสี่ยงที่จะเสียสาวโดยไม่รู้ตัว เป็นแม่วัยใสโดยไม่ได้ตั้งใจ เห็นแล้วเสียดายอนาคตของชาติ
ในตอนท้ายๆของการบรรยาย คุณพี่ที่เป็นวิทยากรได้นำคลิป การคลอดมาให้เด็กสาวได้ดูเห็นกันแบบสดๆ หลายคนเบี่ยงหน้าหนีแทนที่จะดู มีไม่น้อยนั่งก้มหน้าหลับตา บางคนพยายามข่มอารมณ์ด้วยการล้อเล่นกับเพื่อนๆเพื่อไม่ให้ความอ่อนแอเผยออกมา แต่ส่วนใหญ่แล้วนั่งน้ำตาซึม มีบ้างที่มีเสียงร้องไห้กระซิกๆออกมา เมื่อได้เห็นความลำบากของผู้เป็นแม่ และนั่นอาจจะเป็นเพียงสิ่งหนึ่งที่กระตุ้นให้พวกเด็กสาวได้รู้ว่า การเป็นแม่นั้นไม่ง่าย แต่ความเป็นแม่คนนั้นมันยากกว่าหลายเท่า เราก็ได้แต่หวังว่า แม่แบบที่ผ่านสื่อที่เราให้ไปคงจะไปช่วยยับยั้งชั่งใจในความสนุกของเด็กสาวลงได้บ้าง เพราะไม่เช่นนั้นแล้วประเทศไทยคงเต็มไปด้วยแม่วัยใส แม่ใบเลี้ยงเดี่ยว และทำไปทำมาภารกิจในการเลี้ยงดูนี้ตกไปอยู่กับคนเป็นปู่ย่าตายาย ที่ต้องมานั่งเลี้ยงดูลูกของลูกสาว เป็นแม่วัยเสื่อม ที่ต้องรับภาระเลี้ยงลูกแทนลูกสาว ที่บัดนี้กลายเป็นพี่สาวของเด็กน้อยไปในทันใด แล้วปัญหาใหม่ที่งอกมาจากปัญหานี้จะตามมาอีกนับไม่ถ้วน
ในสังคมเมือง สังคมสมัยใหม่ที่มีสิ่งบูชามากมาย ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง เกียรติยศ ตำแหน่งหน้าที่ในการงาน เพื่อให้ได้มาก็ต้องแย่งชิงแข่งขัน คุณค่าของชีวิตลดถอย แม่..แบบ ไม่ค่อยมีใครเลียนแบบ ชีวิตส่วนใหญ่อยู่นอกบ้านร่วมกับผู้อื่น แบบที่จะหล่อหลอมมิใช่อยู่ที่บ้าน หรืออยู่ที่พ่อแม่ แต่มันอยู่ในสื่อต่างๆเสียมากว่า เราที่เป็นพ่อเป็นแม่ย่อมเหนื่อยขึ้นหลายเท่าทวีคูณในการเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งให้โตขึ้นอย่างสมคุณค่าความเป็นคน แม้ว่าสังคมจะยกย่องด้วยการมีวันแม่แห่งชาติ แต่..สำหรับแม่แล้ว ทุกวันย่อมเป็นวันลูกแห่งชาติ... แม่ คือแบบที่สำคัญ ถ้าใครยังไม่พร้อมจะเป็นแบบก็อย่าคิดที่จะเป็นแม่คนเลย....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น