ไม่มีซอยตัน

ไม่มีซอยตัน

เวลาที่ต้องนัดหมายไปในต่างที่ที่ไม่คุ้นเคย เราก็มักจะเกิดอาการวิตกเป็นกังวลว่าจะไปถูกไหม!!! จะไปถึงตามเวลานัดหมายหรือเปล่า แม้ว่าในบางครั้งบางหนคนที่นัดหมายจะส่งแผนที่ ส่งที่อยู่ ชื่อถนน ชื่อซอยมาให้อย่างชัดเจนแล้วก็ตาม ก็เพราะความอัจฉริยะของคนคิดเรื่องเลขที่กำกับซอยนั่นเอง ที่มักทำ ให้เราสับสนและหลงทาง เลขที่ซอยซึ่งส่วนใหญ่ก็จะแยกเป็นเลขคู่และเลขคี่ แต่เลขที่ซอยมักจะไม่อยู่ตรงข้ามกัน เช่น ซอยที่ 39 ควรที่จะอยู่ตรงข้ามกับ ซอย 40 แต่ในความเป็นจริงฝั่งตรงข้ามอาจจะเป็น ซอย 44 หรือ 34 ก็ได้ ก็เพราะระยะห่างของซอยไม่เท่ากัน บางซอยก็ถี่อยู่ติดๆกัน ก็มีหลายซอยที่ใช้ /1 /2 เพิ่มเข้าไปอีก งงไปเลย... แต่ที่ต้องทึ่งไปกว่านั้นเคยเจอมาอยู่เสมือนว่าข้างหน้านั้นเป็นซอยตันแน่ๆ พอเข้าไปเรื่อยๆกลับมีทางเล็กๆช่องน้อยๆให้ลัดเลาะสู่ถนนใหญ่

บางครั้งในหนทางชีวิตก็เหมือนกับเรา กำลังเดินเข้าไปในซอยที่ไม่รู้จัก ไม่คุ้นชิน ไม่มีทางรู้เลยว่าซอยที่เดินอยู่จะพาเราไปไหน อาจจะหลงทางพลัดถิ่นเดินเข้าไป ยิ่งเดินก็ยิ่งลำบาก ยิ่งเหนื่อย แต่ก็ยังคงเดินต่อไป ลองเดินเข้าไปเรื่อยๆ จะย้อนกลับก็เสียดายเวลาที่เดินเข้ามาไกล เดินไปเดินมาเห็นทางตันก็เริ่มหมดหวัง หมดแรงขับเคลื่อน พาลจะทรุดพาลจะล้มลงให้ได้ การเดินเข้าซอยในลักษณะนี้เป็นการเดินที่ไม่รู้ว่าสุดซอยปลายทางคืออะไร ถ้าหากว่าเรารู้สิ่งที่เรากำลังเดินไปหา เดินไปพบนั้น คือความหวัง คือสิ่งที่เรานัดพบ คือสิ่งที่จะทำให้เรามีความสุข เราก็มีแรง มีความมุ่งมั่นที่จะเดินไปอย่างมั่นคงชีวิตของหลายคนเหนื่อยเปล่าโดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วจุดหมายปลายทางเราคืออะไร บางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราคือใคร!!!! เกิดมาเพื่ออะไร!!! ดำเนินชีวิตแบบวันต่อวัน นาทีต่อนาที หาได้ใช้คุณค่าแห่งสรรพชีวิตให้เกิดดอกงอกงามตามวิถีผู้คนชนประเสริฐ ..ชีวิตของอีกหลายคนก็เร่งรีบเกิน ไป เข้าซอยนั้นออกซอยนี้ ไม่มีความทรงจำ ไม่มีร่องรอยจารึกให้จดจำ ไปให้ถึงซึ่งจุดหมายที่พยายามเก็บสะสม ทำแต้ม เพิ่มผลผลิตผลกำไรจนเกินความจำเป็น แล้ววันหนึ่งเมื่อหมดแรง เข้า-ออกซอยเดิมแต่ขาดการเพิ่มเติม ขาดสีสัน ความขยันเกินเหตุ ก็เป็นเหตุในล้มกลางซอย หรือเจอซอยตันก็งันงงไปต่อไม่เป็น สุดท้ายก็ล้มลงตรงกลางซอยก็มากมี...ใช่หรือไม่ การเดินในซอยแห่งชีวิตอาจจะต้องพบเจอทางแคบบ้าง ถูกสุนัขไล่งวดบ้าง ถูกคนไล่ตะเพิดส่งบ้าง ไถ่ถามคนข้างทางเพื่อให้บรรลุถึงจุดหมาย มีบ้างบางครั้งเจอซอยตัน แต่สำหรับคนที่แข็งแรง และเรียนรู้สิ่งรอบกายอย่างชาญฉลาดก็จะหาทางออกพบ หรือไม่ก็กลับหลังเดินออกจากซอยตันด้วยทางที่เดินเข้ามา นี่ไงชีวิตจึงไม่มีซอยตัน ถ้าหากเดินให้เป็นและจากประสบการณ์ที่ผ่านมาเวลาไปทางไหน ซอยไหน ที่ที่เราไม่ค่อยเคยไป ในความรู้สึกระหว่างเดินทางดูมันไกลแสนไกล แต่ในทางไหนซอยไหนที่เราคุ้นชิน การเดินทางดูจะใกล้และแสนสั้น หากเปรียบเทียบกับการใช้เวลาในแต่ละวัน วันไหนที่ได้กระทำในสิ่งที่ชอบ ในสิ่งที่ใช่ วันนั้นย่อมผ่านไป เวลาหมดและหดหายไปอย่างรวดเร็ว ลองวันไหนต้องกระทำในสิ่งที่เกลียด ในสิ่งที่ขัดเคืองใจแต่จำเป็นต้องทำ นาฬิกากับสายตาเราจะเป็นเพื่อนสนิทสนมกันทันที ดูแล้วดูอีก อยากให้ผ่านวันนี้ไปเร็วๆ แต่ยิ่งเร่งก็ดูเหมือนจะยิ่งช้าอีกประการหนึ่ง การเดินทางเข้าซอยหากเรามีเพื่อนที่รู้ใจร่วมเดินเคียงบ่าเคียงไหล่ไปด้วยกัน ต่อให้ซอยลึกและเปลี่ยวแค่ไหนก็ไม่มีหวั่น มีเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขก็เดินไปไหนมาไหนก็เบิกบาน ถึงซอยตันฉันเพื่อนก็รวมหัวกันคิดหาทางออกจนเจอ และเช่นกันหากว่าวันไหนครั้งใดต้องเดินร่วมทางกับคนที่เบื่อหน้า เหม็นตา ขาแข้งมันจะหมดแรงไปตั้งแต่ปากทางเข้าซอย ยิ่งเดินไปด้วยกันยิ่งเพิ่มความทุกข์ทรมานแสนสาหัส ถึงซอยตีบทางตันก็ตัวใครตัวมันหาทางออกกันเอาเองใช่หรือไม่ วันนี้เราก็มักพลัดหลงเข้าไปเดินร่วมซอยกับผู้อื่น และเราก็เลือกที่จะเกลียดชังกันในขณะที่จะต้องร่วมทางเดินกัน เราจะมีความสุขไหมในวันนี้ใช่หรือไม่ วันนี้เราอาจจะต้องมานั่งร่วมในพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์กับผู้ที่เรารู้สึกไม่ชอบหน้า รู้สึกโกรธเคือง และความศักดิ์สิทธิ์อยู่แห่งไหนเล่าใช่หรือไม่ วันนี้เราต้องอยู่ในซอยที่ชื่อสังคมไทยด้วยกันกับคนต่างความคิด ต่างอุดมการณ์ แต่ยังไงเราก็ต้องเดิน ต้องผ่านทางนี้ ซอยนี้ เราจะทำอย่างไร ต่างคนมุ่งหน้าเดินไปโดยไม่เลียวแลดูไม่พูดคุยกันอย่างนั้นหรือ ใช่...ซอยนี้คงจะไกลแสนไกล คงจะน่าเบื่อ และที่สุดก็ต้องมาถึงสุดทางที่ตีบตัน แล้วจะทำอย่างไรกันต่อไป จะแย่งกันเบียดตัวให้ตังเองรอดก่อน หรือว่า หันหน้ามาคุยกัน ปรึกษากัน และที่สุดอาจจะร่วมกันเดินกลับไปยังจุดเริ่มต้นซอย เพื่อหาซอยใหม่ที่สวยงาม กว้างขวางกว่าเพื่อก้าวเดินต่อไป ไปให้สุดซอยโดยมีความฝันร่วมกันที่ปลายซอยแห่งใหม่นี้ ที่ชื่อว่าซอยแห่งสันติ เราก็แค่ผู้ต่ำต้อยที่ได้มีโอกาสมาเดินเหยียบย่ำอยู่บนพื้นโลกที่งดงามของพระเจ้า และเราจะไม่ทิ้งความดีงามไว้บ้างหรือ เพื่อให้โลกนี้งดงามดังเดิม....