กลัวไปก็เท่านั้น

 

กลัวไปก็เท่านั้น

>>> จะกลัวอะไรกับการเริ่มต้นใหม่บ่อย ๆ <<<

ทุกคนล้วนมีสิ่งกลัวไม่มากก็น้อย เป็นความรู้สึกลึก ๆ ที่เก็บซ่อนไว้ในใจ ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับมันเพราะเหตุผลบางประการที่เราสร้างขึ้นมา ความกลัวมีหลายรูปแบบ ตอนเด็ก ๆ กลัวความมืด กลัวผี กลัวตำรวจ กลัวพ่อแม่ กลัวตุ๊กแก พอเริ่มโตขึ้นเป็นวัยรุ่นกลัวเรื่องความรัก กลัวไม่มีเพื่อน กลัวไม่มีคนรัก บางคนกลัวการรู้จักผู้คน ในวัยทำงานก็กลัวความไม่มั่นคง กลัวไม่มีเงิน กลัวการไม่เป็นที่ยอมรับ อายุมากขึ้นก็กลัวความโดดเดี่ยว กลัวความเงียบก็มี และอื่น ๆ  ไม่ว่าจะเป็นความกลัวในรูปแบบไหน ก็มาจากกลัวความไม่แน่นอน ใช่หรือไม่ สิ่งที่เรากลัวมันไม่มีอยู่จริง มักจะวนเวียนอยู่ในความคิดเสียมากกว่า

บางทีความกลัวก็เกิดตามกระแสแห่งยุคสมัย หลายคนกลัวการถูกตัดสินจากคนอื่น กลัวจะไม่มีตัวตนในโลกออนไลน์ กลัวไม่มีแสง ในโลกแห่งการพูดด้วยอักษรสาร เรามักจะตัดสินคนง่ายจนกลายเป็นนิสัย ทำให้ไม่ค่อยกล้าที่จะทำตามสิ่งที่ตัวเองเชื่อมั่น ไม่กล้าที่จะทำตามความรู้สึก และความต้องการของตนเองที่แท้จริง เรากล้าที่จะกลัวแล้วเหตุใดไม่กล้าที่จะเชื่อเล่า ใครจะตัดสินก็อย่าไปใส่ใจ การกลัวที่จะถูกตัดสิน ก็คือ การเห็นแก่ตัวเองอย่างหนึ่งเหมือนกัน

ช่วงชีวิตที่ผ่านมาเราใช้เวลาหมดไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องก็มากมาย หันมากำหนดชีวิตของตัวเองใหม่ อย่ากลัว ขาดเงิน ก็หาใหม่ได้ ขาดเพื่อน ก็เลือกคบใหม่ได้ ขาดงาน ก็เพียงหาอะไรทำใหม่ได้ จะกลัวอะไรกับการเริ่มต้นใหม่ หากเรามีจิตวิญญาณนักสู้อยู่บ้าง ลุกขึ้นสู้ยืนท้าทาย อย่าไปกลัวความล้มเหลว จงกลัวความล้มเลิก

ความล้มเหลวเป็นเรื่องที่ธรรมดา ความล้มเหลวในยุคนี้ไม่ได้ทำให้เราตาย การที่ไม่เคยล้มเหลวเลย คือ ความสบายที่นำมาซึ่งความอ่อนแอ วันนี้เราสบายขึ้นทุกวัน ไม่ต้องออกจากบ้าน แค่ยกมือถือกดสั่ง อาหาร สิ่งที่ต้องการก็มาส่งถึงบ้านแล้ว เราไม่เคยขาดสิ่งใด จะขาดก็แค่ความกล้าในการเริ่มต้นใหม่ ความกลัวนั้นไม่น่ากลัวสมชื่อ ถ้าเราเข้าใจ เรียนรู้นำประโยชน์จากความกลัวมาสร้างพลังใจ สร้างจิตวิญญาณให้แข็งแกร่งขึ้น กลัวไปก็เท่านั้นว่าไหม.....