วันเสาร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

ใจร้อนกันจัง

 

ใจร้อนกันจัง

<<< ชนะก็มีคนรัก แพ้ก็มีคนไล่ >>

แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในตุรกีและซีเรียทำให้มีผู้เสียชีวิตไปเป็นจำนวนมาก ขอเราร่วมกันภาวนาส่งใจไปให้เพื่อนร่วมโลกของเราผ่านพ้นความทุกข์ยากเหล่านี้ไปโดยเร็ววัน…. ในวันที่เรามีพัฒนาการอย่างรวดเร็ว มีเครื่องไม้เครื่องมือที่ทำให้เราดำเนินชีวิตได้อย่างสะดวกสบาย สามารถจะติดต่อสื่อสารกับคนทั้งโลก ย่อโลกให้แคบลง ลดขั้นตอนการสื่อสารสั้นลง แต่มีสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้น คือ เราต่างใจร้อนใจเร็วกันมากขึ้น เอาแต่ใจ เต็มไปด้วยคำด่าทอ ความคิดเห็นและการวิจารณ์ที่ไม่ได้ผ่านการพิจารณาด้วยวิจารณญาณ ลามไปถึงวงการกีฬา จ้องแต่จะให้ทีมที่ตนรักที่ตนเชียร์ต้องชนะตลอดเวลา เรื่องการบริหารบ้านเมือง หากไม่ได้ดังใจเป็นต้องไล่ออก เราไม่ค่อยให้โอกาสกัน ความสวยงามก็เลยหายไปจากหัวจิตหัวใจของเรา บางทีความงามไม่ได้อยู่ในสิ่งที่เห็น แต่มันอยู่ที่การให้โอกาสและความพยายามของเราต่างหาก


นักเดินทางคนหนึ่ง ขึ้นเขามาเพื่อดูสวนดอกไม้ แต่สวนนั้นกลับไม่ได้สวยงามอย่างที่คาดหวังไว้ ใกล้ ๆ มีเด็กชายนั่งพักเหนื่อยอยู่ นักเดินทางจึงระบายให้เด็กเด็กชายฟังไปว่า “พี่ขอบ่นอะไรหน่อยนะ เดินมาก็เหนื่อย กระเป๋าก็หนัก แล้วยังไง ขึ้นมากลับไม่ได้สวยงามขนาดที่หวังไว้ น่าผิดหวังจริง ๆ  วันนี้ถือเป็นวันแย่ แล้วรู้ไหม กว่าที่พี่จะมา กว่าจะลางาน ทะเลาะกับแฟน ไหนเงินที่จะไม่พอใช้สิ้นเดือน แล้วไงความสบายใจกับสวนดอกไม้ไม่มีเลย เซ็งจริง ๆ น้องว่าไหม” นักเดินทางพูดอย่างอารมณ์เสีย

เด็กชายยิ้มแล้วถามกลับว่า “สวนดอกไม้ไม่สวยขนาดนั้นเลยเหรอครับ แต่ผมว่ากลิ่นมันหอมมาก ๆ เลยนะครับ และผมก็แสนจะภูมิใจที่ผมเดินทางขึ้นมาถึงที่นี่จนได้” นักเดินทางงงในคำพูดของเด็กชาย เมื่อมองใกล้ ๆ จึงพบว่า เด็กชายตามองไม่เห็น และขาข้างซ้ายของเด็กชายก็เป็นขาเทียม นักเดินทางพูดอะไรไม่ออก เด็กชายจึงพูดต่อไปว่า “คนทั้งหลายต่างพร่ำที่จะเล่าเรื่องความทุกข์ของตัวเอง จนลืมไปว่า หากเราเลือกที่จะเป็นผู้ฟัง ฟังเรื่องของคนอื่นสักนิด ปัญหาชีวิตที่เราเผชิญอยู่ อาจกลายเป็นแค่เรื่องเศษผงเลยก็ได้นะครับ พี่โชคดีกว่าผมนะครับ แต่ผมไม่ใช่คนโชคร้ายหรอก แค่ผมต้องพยายามมากกว่าปกติแค่นั้นเอง ทุกครั้งเมื่อความพยายามมันสำเร็จ ผมจึงมีความสุขมาก ๆ ครับ” เด็กชายตอบพร้อมสูดกลิ่นดอกไม้หอม ๆ อย่างชื่นใจ นักเดินทางไม่ตอบอะไร ได้แต่นั่งลงข้าง ๆ หลับตาแล้วสูดกลิ่นดอกไม้หอมพร้อมกับพูดว่า “พี่ว่าพี่คุ้มแล้วล่ะ ขอบคุณนะไอ้น้องชาย” เครดิต  :  นิทานยิ้มหวาน

การให้ที่สำคัญคือการให้โอกาส ทั้งต่อตัวเองและคนอื่น ลดการต่อว่าต่อขานทุกสิ่ง หยุดมองหยุดไตร่ตรองในทุกเหตุการณ์ ในวันนี้มันอาจจะยากสักหน่อย แต่พยายามทำกันเถอะ เพื่อเราจะพบสันติสุขในชีวิตมากขึ้น

ไม่มีความคิดเห็น: