ฝนจากฟ้าเดียวกัน
>>>
ทุกครั้งที่ฝนตก มักจะตกมาจากฟากฟ้า หาใช่ผุดขึ้นมาจากพื้นดิน
เพื่อนำความชุ่มฉ่ำมาให้พื้นดิน
แต่…บ่อยครั้งคนเราก็มิได้ชุ่มชื่นใจในวันที่ฝนตก
เพราะใจคน
บนสถานการณ์ที่แตกต่าง ย่อมรู้สึกที่หลากหลาย>>>
ฝนฟ้าตกลงมาหลายวัน ในเวลาที่แตกต่างกันไป และหลากหลายพื้นที่ หนักเบาไม่เหมือนกัน บางทีก็ตกในขณะหลับใหลยามค่ำคืน
ทำให้ไม่อยากตื่นนอนในยามเช้า บางทีตกตอนกลางแสก ๆ แดดเปรี้ยง ๆ ฝนตกแดดออก ก็พอที่จะคลายดับร้อนไปได้ชั่วขณะ
บางครั้งตกหลังเลิกงานสร้างความรำคาญและลำบากในการสัญจร ทำให้เปียกปอน น้ำท่วมขัง ในขณะที่มีหลายคนรอให้ฝนหลั่ง
เพื่อให้ผลผลิตงอกเงยและงอกงาม ฝนเป็นดังความหวังอันยิ่งใหญ่
ถึงกับต้องทำพิธีขอฟ้าขอฝน ในบางที่บางแห่งจะจัดงานใหญ่งานโตก็บนบานศาลกล่าว ให้ฝนปลิ้วไปตกยังถิ่นที่แดนอื่น
แต่… ใครเล่า… จะห้ามฝนตกจากฟ้าได้!!!
สายฝนที่โปรยลงมา ยังมีผลต่อจิตใจของเรา ยามฝนตกใจหลายคนเปียกปอน บางคนเหงา บางคนเศร้า อาลัยอาวรณ์ชวนให้นึกถึงคนรักที่จากลา บางคนร้องไห้คละเคล้าสายฝนบนความทุกข์ยากในการหาเลี้ยงชีพ บางคนโกรธฝน ที่เพิ่งล้างรถ เพิ่งซัก ตาก เสื้อผ้าไม่แห้ง ไม่มีชุดใส่ไปทำงาน บางคนสดชื่น ได้ดื่มด่ำอากาศเย็น ๆ ฝนลงมาชะล้างฝุ่นมลพิษ ต้นไม้งามเขียวสดชื่น บางคนเหนื่อยใจ เพราะยังไม่ทันขายของต้องเก็บร้าน รายได้หายทุนหด และอารมณ์อื่น ๆ ตามสภพาการณ์ของแต่ละคน
ใช่หรือไม่ ฝนจากฟ้าเดียวกันความหมายและความรู้สึกกลับแตกต่างกัน การมองชีวิตและรู้สึกถึงความหมายของชีวิตขึ้นอยู่กับว่า เรายืนอยู่ตรงไหน และมองมันด้วยสายตาเช่นไร? วันนี้ชีวิตเราอาจจะเปียกปอนล้มลุกคลุกคลานไม่เป็นท่า แต่ในวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อจิตใจ จิตวิญญาณเราเติบโตขึ้น มองเห็นโลกมุมกว้างกว่าเดิม เราจะเห็นความงามของชีวิตมากขึ้น ในวันที่เรากำลังทนทุกข์ในสายฝนโควิด -19 ที่มิได้มาจากฟ้า แต่กระหน่ำมาทุกทิศทุกทาง อย่างมิอาจมีใครจะคาดเดาได้ มีแต่ค่อยตามแก้ตามปรับตัว หากเรามีจิตใจที่เตรียมพร้อม และรับรู้ความจริง เราจะเห็นคุณค่าความเป็นมนุษย์ของเรามากขึ้น มองเห็นความรักของพระมากขึ้น เพราะโรคนี้กำลังสอนเราว่า อย่ามองคน แค่เพียงด้านเดียว เพราะสิ่งที่เห็นอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดเสมอไป คนเราทุกคนนั้นล้วนมีหลายมุม หลายด้านหลายอย่าง อย่ามองใครแค่เพียงด้านเดียวเท่านั้น เพราะบางครั้ง สิ่งที่เขาทำอาจจะไม่ดีในสายตาเรา แต่เขาก็คงจะมีเหตุผลบางอย่างที่ต้องทำแบบนั้น โดยที่เราไม่รู้ก็ได้ สายฝนที่ตกจากฟ้าเรายังรู้สึกไม่เหมืนกัน สาอะไรกับผู้คนใยเรามองเพียงด้านเดียวด้วยเล่า…โควิดจึงให้เราถอยห่างกันเพื่อมองไปยังด้านที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนของคนรอบกายเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น