ว่างเพื่อวาง

ว่างเพื่อวาง

ในหลายครั้งของชีวิต มีเรื่องราวที่มักคาดคิดไม่ถึงเกิดขึ้นได้เสมอ กับบางคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาวันหนึ่งกลายเป็นพระเอกนางเอกเข้ามาทำให้ชีวิตพบกับความงดงาม บางคนที่เคยเห็นว่าแสนดีกลายเป็นมารร้ายทำเรื่องที่คนทั่วไปยังไม่กล้าทำ ทำให้รู้สึกผิดหวังหดหู่ เป็นขยะอารมณ์รบกวนจิตใจทั้งวัน แต่..ก็เป็นเราเองที่ไปเก็บนำขยะเหล่านั้นมาให้รกใจมิใช่หรือ? เช่นเดียวกันเราเองก็อาจจะทำให้บางคนเกิดความไม่สบายใจได้ด้วยเหมือนกัน เราแต่ละคนล้วนมีพื้นที่ที่จะสร้างความงามและความทรามได้เช่นกัน แต่สำหรับพระเจ้ามีแต่ความงามให้เราเสมอผ่านทางสิ่งสร้างทางธรรมชาติ สิ่งเหล่านี้คือแหล่งที่จะทำให้จิตใจเรามีที่ว่างพอเพื่อให้เกิดสันติในจิตใจได้ ทำให้เราเห็นความรักอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าที่ยังคงอยู่เป็นนิรันดร์

ณ ริมแม่น้ำ เมืองโบราณฟ่งหวง (เมืองหงส์) เขตปกครองตนเองของชนเผ่าน้อยถู่เจียง ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกของมณฑลหูหนาน เมืองโบราณหงส์นี้ตั้งอยู่กลางหุบเขาและมีแม่น้ำถั่วเจียง แม่น้ำที่ใสสะอาดไหลผ่าน สองฝั่งแม่น้ำมีบ้านแบบโบราณที่ยกพื้นสูงเรียงรายกันบนริมแม่น้ำ เป็นภาพที่สวยงาม ได้มีโอกาสไปนั่งชื่นชมดื่มด่ำจนกลายเป็น ‘พื้นที่’ ที่เอื้อต่อการครุ่นคิดทบทวนถึงสิ่งต่าง ๆการใคร่ครวญชีวิต เป็นหนังสือประเภทที่จะหยิบมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อต้องการขบคิดถึงอะไรบางอย่าง เป็นทัศนียภาพที่ปลอดโปร่งโล่งกว้างพอจะหาคำตอบได้ และตรงนั้นเองจึงเป็นที่มาของการทบทวนชีวิตที่กำลังจะผ่านพ้นไปอีกหนึ่งรอบปี พื้นที่ชีวิตเรามีที่วางเพิ่มขึ้นหรือรกรุงรังมากกว่าเดิม มีการจัดระเบียบของวิถีชีวิตเพื่อตัวเองหรือเพื่อผู้อื่นบ้างมากน้อยแค่ไหน??? สายน้ำไหลผ่าน สายน้ำที่ใสสะอาดแห่งนี้เป็นเงาสะท้อนให้ย้อนถึงความงามของวันเวลา

ขวบปีที่ผ่านมาชีวิตที่ถูกมัดรัดให้อยู่กับความวุ่นวาย ไล่ล่าหามันเสมือนนั่นคือที่สุดของการมีชีวิตความเป็นมนุษย์ หลายครั้งที่เราจมอยู่ในภาวะที่ว้าวุ่น หลายเวลาที่เครียด สับสน พาลให้หมดเรี่ยวหมดแรง จนไม่อยากจะทำอะไร เพราะสิ่งที่เราได้กลับมา บ่อยครั้งกลับไม่มีคุณค่าอะไรเลย และแล้ว...พอหายเหนื่อย ความวุ่นวายเดิม ๆ ก็หวนกลับมาหาอีกครั้งและอีกครั้งวนเวียนอยู่เช่นนี้ เรากำลังถูกกระแสแห่งความฟุ่มเฟือย เรื่อยเปื่อย มาเบียดบังความโล่งความว่างจนไม่สามารถที่จะปล่อยวางลงได้เลย กระแสของการบริโภคจนเกินตัว จับจ่ายซื้อของเกินความจำเป็น ซื้อมาเพื่อเก็บมิได้ซื้อมาเพื่อใช้สอยให้เกิดประโยชน์ ของมูลค่าเป็นพันแต่เราใช้งานเพียงไม่กี่บาท บ้าน ห้องพักห้องนอน เต็มไปด้วยสิ่งของเกินไปจะก้าวเดินยังลำบาก พื้นที่จึงไม่มีที่ว่างพอสำหรับคนอื่น เรามีชีวิตอยู่เพื่อแข่งขันกันมีมากกว่าแข่งขันกันดี

แท่งปูนที่ถูกปูให้เป็นเสมือนสะพานข้ามฝั่งกลางลำน้ำถั่วเจียงเดินได้ทีละคน เมื่อสวนทางกันก็หยุดหลบหลีกให้กันและกัน สะพานนี้จึงเป็นสะพานน้ำใจให้ก้าวผ่านแม่น้ำที่กว้างใหญ่จากฝั่งสู่ฝั่ง สอนให้ได้หยุดเพื่อคนอื่นบ้าง หยุดเพื่อให้เกิดที่ว่าง หยุดเพื่อทักทายยิ้มให้กัน หยุดเพื่อเก็บความทรงจำอันงดงามช้าลงนิดชีวิตพบกับสันติสุขกลางลำน้ำเชี่ยว การช้าลงทำให้เราได้พื้นที่มากขึ้นและก้าวข้ามไปอย่างมั่นคง

โลกนี้คือสถานที่ของการปฏิบัติการงานอันเป็นคุณความดีในวันที่มีลมหายใจอยู่ มิใช่หรือแท้จริงแล้ว การมีลมหายใจคือ ความว่างเปล่าที่มีชีวิต ความอยากได้อยากมีอยากเป็นที่หนึ่งอยากเหนือคนอื่น ทำให้พื้นที่ว่างกลายเป็นที่อัดแน่นด้วยความโลภ ความหลง พื้นที่ของชีวิตจึงเต็มไปด้วยสิ่งของที่ไร้ค่าก่อให้เกิดเศษขยะทางอารมณ์และความรู้สึกที่ร้าย ๆ ไม่รู้จักที่จะผ่อนไม่รู้จักที่จะหยุดคิด หลบหลีกเราชอบเก็บสะสมสิ่งไม่มีคุณค่าต่อชีวิตของเรา

พื้นที่ของชีวิตเราหากไม่รู้จักจัดระเบียบให้เรียบร้อย ไม่มีพื้นที่ว่าง ๆ สำหรับพักใจบ้าง ก็จะทำให้ชีวิตของเราดูสับสนวุ่นวาย เรามาช่วยกันจัดเก็บพื้นที่ของชีวิตให้เป็นระเบียบเพื่อจะได้มีพื้นที่ว่าง ๆ ไว้สำหรับเก็บความสงบ เพื่อเพิ่มพื้นที่สันติสุข เก็บแต่สิ่งดี ๆ เป็นพื้นที่ว่าง ๆ ที่เต็มไปด้วยความสุขสงบภายใน จัดระเบียบอารมณ์เพื่อเพิ่มความรู้สึกนึกคิดที่ดีต่อกัน จัดระเบียบการจับจ่ายเพื่อให้เกิดความพอเพียง เก็บกวาดความแค้นเคือง เพื่อเป็นการผ่อนจิตใจ เมื่อจิตใจสงบ ก็จะมีพื้นที่ขยับขยายออกไปเพื่อเพิ่มที่ว่างให้กับคนรอบข้าง ก้าวข้ามฝั่งไปด้วยกัน หากจิตใจไม่สงบพื้นที่ในใจเราก็จะแคบจนไม่มีใครเข้าถึงได้

สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสทรงเชิญชวนเราผู้ที่มีศรัทธาในองค์พระคริสตเจ้าไม่ให้หันเหความสนใจไปกับสิ่งภายนอก แต่เพื่อให้มีที่ว่างสำหรับพระเยซูคริสต์ “มอบความสุขและสันติสุขแก่กันและกัน” ใช่หรือไม่ ในค่ำคืนนั้นไม่มีที่ว่างกลางเมืองสำหรับการบังเกิดของพระกุมาร แต่กลับมีที่ว่างในหัวใจของหลายคนกลางทุ่งเลี้ยงสัตว์ ที่ทำให้การประสูติมาขององค์พระผู้ไถ่สมบูรณ์ ในวันนี้หัวใจเรายังมีที่ว่างเพื่อจะวางความรักและสันติสุขมากน้อยแค่ไหน ยังคงมีความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ชื่อเสียงตำแหน่ง การยกยอ เพื่อจะเก็บถ้วยรางวัลให้ล้นห้องหับอยู่หรือเปล่า? ในหัวใจเรายังเต็มไปด้วยความคิดแค้น โกรธเคืองเป็นไฟเผาจนทำให้ที่ว่างนั้นกลายเป็นซากร้างเปล่าไร้ประโยชน์หรือไม่?หัวใจเรายังเต็มไปด้วยสิ่งสร้างที่ไร้คุณค่ามากน้อยแค่ไหน? แท้จริงแล้วคริสต์มาสคือการมีที่ว่างเพื่อปล่อยวางและเป็นที่ว่างให้ทุกคนจะได้พักพิง และถ้าทำให้ทุกวันเป็นวันคริสต์มาสได้ สันติสุขจะบังเกิดกับเราทุกคนอย่างแท้จริง