วันเวลาสั้นนัก

วันเวลาสั้นนัก

ในการจากลามักมีการเริ่มต้นใหม่ อยู่ในห้วงเวลานั้นเสมอ นี่เป็นความจริงของกาลเวลา ที่เราต้องน้อมยอมรับและก้าวหน้าต่อไปบนหนทางชีวิต การเริ่มต้นใหม่เกิดขึ้นได้ในทุกวันเวลา และนี่ก็เป็นอีกหน้าหนึ่งของชุมชนความเชื่อแห่งนี้ ที่เราได้มีเจ้าอาวาสคนใหม่ คุณพ่อ ยอห์น บัปติสต์  ชาญชัย  ทิวไผ่งาม  เกิดวันที่ 14 สิงหาคม ค.ศ. 1956 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา รับศีลล้างบาปวัดมารีย์สมภพ บ้านแพน มีพี่น้องทั้งหมด 11 คน เป็นชาย 6 คน เป็นหญิง 5 คน คุณพ่อเป็นบุตรคนที่ 4 ได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ วันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 1985 ที่ วัดนักบุญฟรังซิสเซเวียร์ สามเสน กรุงเทพฯ โดย พระคาร์ดินัลไมเกิ้ล มีชัย กิจบุญชู  ประมุขอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ (ในขณะนั้น) ก่อนหน้านั้นคุณพ่อเป็นเจ้าอาวาสวัดพระกุมารเยซู กม.8 แถว ๆ เมกะบางนา และจากนี้เราจะร่วมกันเดินทางต่อไปโดยมีคุณพ่อเป็นผู้นำพาพวกเราอย่างกล้าหาญชาญชัย ในวันเวลาย่างก้าวเข้าสู่วัย 60 ปี 

คุณพ่อ ยอห์น บัปติสต์  ชาญชัย  ทิวไผ่งาม

คุณพ่อปลัดองค์เล็ก คุณพ่อ สเตเฟน วีรยุทธ เกียรติสกุลชัย เกิดวันที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1985รับศีลล้างบาปวัด  แม่พระประจักษ์ เมืองลูร์ด บางสะแก สัตบุรุษวัด แม่พระประจักษ์ เมืองลูร์ด บางสะแก  จำนวนพี่น้องในครอบครัว  3 คน (คุณพ่อเป็นคนแรก) รับศีลบวช วันที่ 10 พฤษภาคม ค.ศ. 2014 ณ อาคารบุญราศี สมเด็จพระสันตะปาปา ยอห์น ปอลที่ 2  ที่สามเณราลัยนักบุญยอแซฟ สามพราน นครปฐม   โดย พระอัครสังฆราชฟรังซิสเซเวียร์  เกรียงศักดิ์  โกวิทวาณิช  ประมุขอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ

คุณพ่อ สเตเฟน วีรยุทธ เกียรติสกุลชัย

เมื่อพูดถึงวันเวลานั้นมีความสั้นยาวของแต่ละคนมักไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับความสุขความทุกข์ที่ทับทมบนธารทางกาลเวลา แต่เมื่อนั่งพิจารณากันอย่างจริง ๆ จัง ๆ แล้วล่ะก็ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาในชีวิตเรานั้นมีช่วงระยะเวลาที่สั้นนัก ทำให้คิดถึงบทความที่แปลมาจากภาษารัสเซีย อ่านแล้วทำให้เรารู้จักที่จะต้องรักษาและรู้จักใช้วันเวลาของเราไว้อย่างดี

เวลาหนึ่งวันนั้นแสนสั้น ยังไม่ทันโอบกอดช่วงเช้า ก็ได้เวลาโบกมืออำลาช่วงเย็นแล้ว

เวลาหนึ่งปีนั้นแสนสั้น ยังไม่ทันพินิจพิเคราะห์สีสันสดใสของฤดูใบไม้ผลิ ก็ได้เวลาสัมผัสสีขาวโพลนของหิมะแล้ว

เวลาหนึ่งชั่วอายุคนนั้นแสนสั้น ยังไม่ทันรื่นเริงกับชีวิตวัยสดใส ก็ได้เวลาใกล้อาทิตย์อัสดงแล้วมักจะรู้สึกเวลามันผ่านไปเร็วจนน่าใจหายกว่าจะรู้เดียงสา ก็มักสายเสียแล้ว ทำให้เราต้องรู้จักหวงแหนหวงแหนความรักรูปแบบต่าง ๆ บนเส้นทางชีวิตที่เราประสบพบ จากเหล่าญาติสนิท จากมิตรสหาย จากเพื่อนร่วมงาน จากเพื่อนร่วมเรียน....... เพราะถ้ามันผ่านไปแล้ว มักไม่มีวันหวนกลับมาอีก

อายุ 20 ขึ้นไป

“ถิ่นกำเนิด” หรือ “ต่างถิ่น” ก็คล้ายคลึงกัน ไปถึงไหน ก็ปรับตัวได้

อายุ 30 ขึ้นไป

“กลางคืน” หรือ “กลางวัน” ก็คล้ายคลึงกัน ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนสักกี่วันกี่คืนก็ไม่เป็นไร

อายุ 40 ขึ้นไป

“ระดับการศึกษาสูง” หรือ “ต่ำ” ก็คล้ายคลึงกัน เผลอๆ คนมีการศึกษาน้อยกว่ายังสามารถหาเงินได้เก่งกว่า

อายุ 50 ขึ้นไป

“สวย” หรือ “ขี้เหร่” ก็คล้ายคลึงกัน จะสวยแค่ไหน รอยย่น รอยตีนกา ฝ้ากระก็เต็มใบหน้าเหมือนกัน

อายุ 60 ขึ้นไป

“ตำแหน่งใหญ่” หรือ “เล็ก” ก็คล้ายคลึงกัน พอเกษียณแล้ว ต่างก็ไร้ตำแหน่งเหมือนกัน

อายุ 70 ขึ้นไป

“บ้านหลังใหญ่โต” หรือ “เล็ก” ก็คล้ายคลึงกัน ไขข้ออักเสบ เดินเหินไม่สะดวก คงต้องการเนื้อที่ในบ้านแค่นิดเดียว

อายุ 80 ขึ้นไป

“เงินมาก” หรือ “เงินน้อย” ก็คล้ายคลึงกัน โอกาสใช้จ่ายจะมีสักกี่มากน้อย

อายุ 90 ขึ้นไป

“ผู้ชาย” หรือ “ผู้หญิง” ก็คล้ายคลึงกัน เพราะเรื่องนั้นมันจบไปนานแล้ว

อายุ 100 ขึ้นไป

“นอน” หรือ “ลุก” ก็คล้ายคลึงกัน เพราะลุกขึ้นมาก็ไม่รู้จะทำอะไร

ชั่วชีวิตหนึ่งของเราหรือของใครก็ตาม ก็คงไม่แตกต่างกันมากน้อยสักแค่ไหน ปลงให้ตก มองให้เข้าใจ เพ่งให้ทะลุ ชีวิตก็แค่นี้เอง (ที่มา: เป็นบทกลอนของรัสเซียชื่อว่า “สั้น” ชื่อผู้แต่งไม่ปรากฏ)

            ชีวิตก็แค่นี้สำหรับวันเวลา แต่สำหรับความเชื่อความศรัทธาต่อพระผู้เป็นเจ้านั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับวันเวลา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับหลักการทางกายภาพและวิทยาศาสตร์ หากแต่เป็นเรื่องของภายใน ในทุกวันเวลา ทุกนาที เราต้องเติบโตและก้าวหน้าต่อไปในหนทางแห่งความเชื่อ และไว้วางใจ เพื่อที่จะทำให้ชีวิตภายในของเรานั้นมีแต่สันติสุข และนับจากนี้ไปไม่ว่าจะอีกกี่ปี พวกเราชาวเซนต์หลุยส์มีความยินดีที่จะร่วมมือร่วมใจเดินหน้าต่อไปในความเป็นหนึ่งเดียวกับคุณพ่อผู้ร่วมชายคาแห่งนี้ทุกท่าน เพื่อร่วมกันสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้นตลอดไป