ตัวตนคนเช่นเรา
>>>ในสายตาของคนอื่น เราจะเป็นอะไร ก็ขึ้นอยู่กับว่าเขามองเราอย่างไร
หากอยากให้ใครต่อใครสรรเสริญ เราต้องทำให้เขารู้ว่าเรานี่แหละของจริงคนจริง
บ่อยครั้งเราแก้ไขปัญหาให้ใครต่อใครได้
แต่เมื่อเจอปัญหา กลับหาทางออกไม่เจอ<<<
ลมเย็น ๆ พัดมาในช่วงเวลาใกล้สิ้นปี ในบรรยากาศคริสต์มาสเช่นนี้
ย้อนรำลึกวันเก่าก่อน หลายปีที่คริสต์มาสไม่ได้สัมผัสกับอากาศที่เย็น ๆ สบาย ๆ
แบบนี้มานาน แต่ทว่าปีนี้แม้จะมีอากาศเย็นสร้างบรรยากาศบ้าง เรากลับต้องมาระแวดระวังตัวกันมากขึ้น
เพื่อไม่ให้เจ้าโควิดมากัดกินชีวิตเราและคนรอบข้าง คงเป็นคริสต์มาสที่ไม่ใคร่จะรื่นเริงนัก
แต่แลดูสงบ ซึ่งก็ตรงกับความเป็นจริงที่คืนนั้น
เด็กชายคนหนึ่งลืมตาดูโลกอย่างเงียบ ในมุมเหลือบโลก ตัวตนของคืนคริสต์มาสจึงมิใช่การรื่นเริง
แต่เป็นการชื่นชมในความรัก ที่เด็กชายคนหนึ่งมามอบให้กับทุกมุมโลกในวันนี้
ในขณะขับรถกลับบ้านท่ามกลางอากาศเย็น ๆ คลอด้วยเสียงเพลงที่เปิดไว้เป็นเพื่อนวนเวียนเปลี่ยนไปพอให้เพลินเพลิด บทเพลง when a child is born เวียนมา ฟังไปก็คิดตาม เราผ่านชีวิตที่เกิดมาเพื่อเป็นอะไร ผ่านพบผู้คนมามากมายหลากหลาย ชอบสังสรรค์ในวัยหนึ่ง ชอบอยู่เงียบ ๆ ในวัยนี้ ไม่วุ่นวายกับใคร ๆ ไม่ใช่เบื่อหน่ายผู้คน แต่เบื่อหน่ายความจอมปลอมของผู้คนมากกว่า บ่อยครั้งก็ยังรู้สึกว่าแท้จริงตัวตนเรา คือใครกันแน่??? เพราะในสายตาคนอื่นเราอาจจะเป็นฮีโร่ผู้ประเสริฐ ในสายตาอีกคนหนึ่งเราก็แค่คนไม่ฉลาด ขลาดเขลา คนหนึ่ง อีกคนหนึ่งพึงพาเรา อีกคนหนึ่งผลักไสเรา แล้วเราในสายตาเรเองเป็นอย่างไร คำตอบนี้อยู่ที่เราต้องตอบให้ได้ โดยละทิ้งทุกสายตาทุกความคาดหวังในตัวเรา
การเกิดมาของคน ๆ หนึ่ง
ย่อมมีความหมายเสมอ
ไม่จำเป็นหรอกที่ต้องใช้ ชีวิตจอมปลอม เพื่อเอาใจคนอื่น จริงหรือปลอมดูกันไม่ยาก บางคนชอบสร้างภาพโอ้อวดออกสื่อ
ยิ่งในยุคที่คำด่าหยาบคายถูกใจใครหลายคนโดยเฉพาะในสังคมออนไลน์ จึงกลายเป็นหนทางสร้างชื่อเสียง
ที่หลายคนปรารถนา ทำให้หลายคนหลงทาง เดินเข้าไปเพียงเพื่ออยากจะมีตัวตนกับเขาบ้าง ยอมละทิ้งตัวตนของตนเองไว้ข้างทาง
เหมือนสับสนไม่ชัดเจนสักเรื่องในชีวิต หลอกตัวเองจนตัวเองเชื่อว่าเป็นเช่นนั้นจริง
สร้างดราม่า สร้าวเรื่องเพื่อเรียกยอดไลค์ เพื่อให้ตัวเองดูดีที่ไม่ถาวร
ก็คงต้องเหนื่อยไปทั้งชีวิต ตัวตนคนแบบนี้น่าสงสารเสียนี่กระไร เราจะเป็นกันแบบนี้หรือ
ชีวิตที่เรียบง่าย กลับหายากในหมู่ผู้คนสมัยใหม่
ไร้การรับผิดต่อมโนธรรมสำนึกของตน
เราต้องมีความกล้าหาญเดินไปบนทางที่ตนเลือก อย่าใส่ใจการมองของคนอื่นให้มากนัก
ชีวิตคนแสนสั้น สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่า เราสามารถปลดปล่อยพันธนาการจาก แค้น ชิงชัง
ได้หรือไม่ต่างหาก! เราต่างก็เป็นส่วนหนึ่งของพระเจ้า เราก็คือพระเจ้า
ในเมื่อพระเจ้าเป็นองค์ความรักและเมตตาใยเจาจึงไร้รักกับผู้อื่น
เราจึงไร้เมตตาต่อผู้คน เพราะเราต่างหลงลืมตัวตน กุมารน้อยประสูติมาเพื่อเผยตัวตน
แสดงความรักที่มีอยู่แล้วในตัวตนของเรา อย่าให้สิ่งอื่นมาบัญชาตัวตนคนเช่นเราให้ห่างไกลจากองค์ความจริงไปเลย
