บทเรียนหมอนทอง

 

บทเรียนหมอนทอง

>>> ผู้ที่พูดความจริงมักไม่มีเพื่อน

เป็นมีดผ่าทุเรียน ต้องเป็นมีดที่คม <<<

ผลไม้ไทยที่หลายคนชอบมาก ๆ คือทุเรียน โดยเฉพาะพันธุ์หมอนทอง เมื่ออยากกินก็ต้องตระเวนหา แม้จะมีราคาแพง ก็ขอสักครั้งสองครั้ง ในปีนี้ทุเรียรก็มีให้เลือกซื้อเลือกหาเยอะพอสมควร ได้รับทุเรียนเป็นลูก ๆ จากเพื่อนฝูงคนรู้จักอยู่หลายครั้ง และมักจะเป็นความท้าทายในทุก ๆ ฤดูทุเรียน คือ การปลอก ปีหนึ่งปลอกไม่กี่หน คนเราก็ต้องหลงลืมเป็นธรรมดา ส่วนใครที่ปลอกจนชำนาญนี่ถือว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้ราชาผลไม้อย่างแท้จริง

    ทุเรียนมีหนาม ถูกต้องนะครับ และเวลาปลอกก็ต้องระมัดระวังหนามจะตำมือ เมื่อฝ่าดงหนามกีดร่องได้ ข้างในเหลืองทองอร่าม นั่นคือ ความสุดยอด ใช่หรือไม่ คนเราก็เป็นเช่นนั้นต้องฝ่าความทุกข์ความเจ็บปวดเพื่อให้ได้มาซึ่งความอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ และอีกมุมหนึ่งเช่นกัน คนเราก็ต้องมีคม ต้องมีปัญญาหลักแหลม เพื่อสร้างคุณค่าภายในให้งดงาม แต่ก็นั่นแหละบางทีความแหลมคมของเราก็อาจจะไปทิ่มแทงคนอื่น ทั้งที่รู้ตัวและไม่ได้ตั้งใจ ที่สุดแล้วเราก็ต้องดูให้ลึกด้วยหัวใจว่าความแหลมคมของเรานั้นมันคือความจริงที่ปกป้องคุณค่าภายในตัวเราหรือไม่ เพราะในสังคมวันนี้คนพูดตรง พูดจริงก็อยู่ยากอีก ต่างคนต่างสร้างมายามาปกปิด

แน่นอน คนพูดตรงเกินไป คนอื่นอาจจไม่สามารถรับฟังความจริงได้ เพราะไปทิ่มแทงส่วนลึก เป็นเราเองที่จะต้องมีคมความคิดที่จะพูดที่จะสอนเพื่อให้ความจริงนั้นคงอยู่ บางทีก็ต้องยอมเจ็บปวด  การที่จะมอบชีวิตเพื่อผู้อื่นอย่างมีคุณค่านั้น เราต้องทำตัวเราให้มีคุณค่าเสียก่อน และใครที่เห็นคุณค่าของเรา เขาก็ย่อมรู้ว่าจะทำตัวเช่นไรเพื่อไม่ให้บาดเจ็บจากคมความจริง นี่คือคุณค่าของการมอบชีวิตให้กัน บนหนทางความจริง อย่าเป็นเพียงทุเรียนที่อ่อนและดิบเกินไป เพราะเมื่อถึงเนื้อในแล้วมีแต่จะนำไปทิ้งให้เปื่อยเน่าไป เสียของเปล่า ๆ