ไม่ใช่ทุกข์ลมหายใจ

ไม่ใช่ทุกข์ลมหายใจ

>>> ยิ้มให้กับทุกวันที่ยังสัมผัสลมหายใจได้อยู่ <<<

ในยามตื่นขึ้นมานั่นคือพระพร เพราะหมายถึง เรายังมีเวลาสะสมความดี ในวันนี้และวันต่อ ๆ ไป หากการเดินทางชีวิตเรายังไม่สิ้นสุด โลกก็ยังสวยงามเสมอ  เพราะแต่ละวันไม่เคยมีภาพซ้ำ  ขอเพียงแค่เราเดินออกจากความคุ้นชินเดิม ๆ แหงนหน้ามองท้องฟ้าแม้บางวันจะอึมครึม บางวันสดใสงดงาม หมู่เมฆออกอวดลวดลาย ไม่เคยซ้ำ นำมาเป็นบทเรียนสอนใจเรา   ชีวิตย่อมเปลี่ยนให้ดีขึ้นได้เสมอ ที่ทุกข์อยู่ทุกวันนี้ เพราะคนเราเข้าใจผิดไปเองว่า ชีวิตที่สมบูรณ์ต้องไม่มีทุกข์ เราจึงเป็นทุกข์อยู่ทุกลมหายใจ ใช่หรือไม่ มีความสุขมาก ๆ ย่อมทำให้เราขาดความระมัดระวัง เพลิดเพลิน มีความทุกข์มาก ๆ บ่อยครั้งกลับทำให้เราพบสัจธรรมชีวิต

คนเรานั้นมีความทุกข์ทุกลมหายใจเข้าออกกันด้วยทุกคนนั่นแหละ คนที่ทุกข์มาก ๆ ก็ต้องต่อสู้เยอะตามไปด้วย โดยเฉพาะต่อสู้กับตัวเอง บางคนอาจต้องใช้พลังมหาศาลและลมหายใจสุดท้ายเพื่อสู้กับจิตใจของตัวเอง ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ยิ่งการยอมรับความจริงและยอมเจ็บปวดที่ต้องบังเอิญพบเจอ ต้องเรียนรู้ลดละ ปล่อยวาง ยิ่งยึดติดก็ยิ่งทุกข์มาก เมื่อเจอกับทุกข์จึงอย่าเพิ่งหมดกำลังใจ อย่าเพิ่งหมดเรี่ยวแรง เตือนไว้เสมอว่า ไม่ใช่เราคนเดียวในโลกที่ต้องเผชิญเจอเช่นนี้ คนเราเกิดมาทุกคนก็ทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครเลยที่จะไม่ทุกข์ ไม่ว่าจะเป็นคนดี คนไม่ดี ก็ทุกข์หมดเพียงแต่บางทีเรามักจะมองข้ามความจริงนี้ไป

หากเรามองภาพกว้าง ๆ ของโลกวันนี้ เราต่างพบกับความทุกข์ของผู้คนมากมาย เดี๋ยวก็เกิดขึ้นที่นั่น ที่นี่ เกิดจากผู้คนต่างกระทำต่อกันเอง เกิดจากภัยทางธรรมชาติ เกิดจากการเอารัดเอาเปรียบและความเห็นแก่ตัว จากสงคราม ตามข่าวสารที่มีมาทุกวัน จากรัสเซีย ยูเคน อิสราเอล กาซา การประท้วงใหญ่ที่อินโดนีเซีย และเนปาล พอแคบเข้ามาในที่ที่เราอาศัยอยู่ในเมืองหลวงมหานครแห่งนี้ เจอน้ำฝนเทลงมาติดต่อกันหลายวัน วันละหลายชั่วโมง น้ำท่วม ถนนลื่น รถติด ล้วนแต่เป็นทุกข์ประจำวัน ทุกข์ในทุกลมหายใจ แต่กระนั้นก็ดี เราต้องเชื่อมั่นว่า ผ่านทางกางเขนนี้ไปได้ เราจะพบความสุข แต่สำคัญระหว่างทางเราต้องมีความหวังเสมอ แน่นอน มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพ้นผ่านไปได้ เพราะเรามักใจร้อนและใจร้ายได้ตลอดเวลา

ความทุกข์ยากในชีวิตประจำวันของเราก็เป็นกางเขนที่เราต้องแบก สำคัญคือ การที่จะรู้จักแบกอย่างไรให้มีความสุข แบกอย่างไรให้เบาลง และต้องช่วยกันแบกบ้างเป็นบางเวลา ล้มแล้วก็ลุก อย่าปล่อยให้กางเขนทับจนพิกลพิการ ทุกลมหายใจเข้าออก คือ โอกาสใหม่ในการเริ่มต้นอย่างสงบ ในชีวิตที่วุ่นวาย เต็มไปด้วยความคาดหวังและแรงกดดัน เรามักหลงลืมสิ่งง่าย ๆ อย่าง “ลมหายใจ” แท้จริงแล้ว ทุกครั้งที่เราสูดลมหายใจเข้า มันคือ การเริ่มต้นใหม่ และทุกครั้งที่เราผ่อนลมหายใจออก มันคือ การปล่อยวางความหนักอึ้งในใจ

 ลมหายใจหล่อเลี้ยงร่างกาย เป็นเครื่องมือพาเรากลับมาอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับความสงบ และเตือนเราว่า เราสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ ไม่ว่าจะผิดพลาด แบกรับ หรือสับสนแค่ไหน ลองหยุดพักสักครู่ หลับตา หายใจเข้าให้เต็มปอด  แล้วปล่อยออกมาช้า ๆ ทุกลมหายใจ คือ โอกาสใหม่ ที่เราจะเลือก เริ่มต้นอีกครั้ง ในวันที่ชีวิตเหมือนตกอยู่ในห้วงทุกข์ อยากให้รู้ไว้ว่า... มันจะไม่อยู่กับเราตลอดไปรับมือกับมัน เรียนรู้ บางครั้ง “ทุกข์” มาสอนให้เราเติบโต บางที “สุข” ก็มาเพื่อให้เราชื่นชมกับชีวิตเล็ก ๆ ในจักรวาลนี้...

เลือก : เสียสละ

 

เลือก : เสียสละ

>>> จริง ๆ แล้วเรามีสิทธิ์เลือกทุกอย่าง และเลือกที่จะเสียสละบางอย่างในชีวิตได้ <<<

นับว่าเป็นช่วง อลวน อลหม่านกับการเมืองประเทศไทย ที่จะเลือกเดินไปทางไหน แต่ดูแล้วก็ยังจมอยู่กับการยึดโยง เกาะแน่น อยู่กับอำนาจและผลประโยชน์ของฝ่ายตน ไม่คำนึงถึงประเทศชาติประชาชนเหมือนตอนตะโกนหาเสียงกันเลย ไม่มีใครยอมเสียสละ เพราะจะเป็นการแพ้พ่าย เป็นการเสียเชิง ต้องช่วงชิงจังหวะ ช่วงชิงพรรคพวกให้ถึงที่สุด ทำให้เรามองเห็นว่า ที่สุดแล้ว คนเรามักจะเลือกเห็นแก่ตัวเป็นอันดับต้น ๆ ของชีวิต

ท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยทางเลือก ผู้คนมักคิดวนเวียนอยู่กับว่า เมื่อเลือกแล้วเราจะต้องเสีย อะไรไปบ้างในสิ่งที่ไม่ได้เลือก จนลืมสิ่งดี ๆ ที่ได้เลือก ใช่หรือไม่ เราสามารถเลือกที่จะอยู่หรือจะไป เลือกที่จะทำหรือไม่ทำ เลือกที่จะมีความสุขกับสิ่งใหม่ หรือเลือกที่จะจมปลักอยู่กับเรื่องเดิม ๆ เลือกที่จะเริ่มต้นใหม่ หรือ เลือกที่จะวนอยู่กับความเคยชินเดิม ๆ  บ่อยครั้งเราเลือกได้ แต่มักไม่ค่อยกล้าเลือก การไม่เลือก ก็คือ การไม่ทำ ไม่ทำอะไรที่ดีกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ อย่าปล่อยให้การตัดสินใจในการเลือกไปอยู่ในมือของคนอื่น ความสุขไม่ได้เกิดจากเลือกถูกเสมอไป แต่อยู่กับการทำเต็มที่แล้วกับสิ่งที่เลือก กระทั่งค้นพบความหมาย คุณค่า บนเส้นทางนั้นต่างหาก

ชีวิต คือ การเดินทาง และทุกการเดินทางย่อมต้องเจอ “ทางแยก” และต้องพบช่วงเวลาที่ต้อง “เลือก” เสมอ บางครั้งมันเป็นทางแยกเล็ก ๆ แต่บางครั้งมันเป็นทางแยกที่เปลี่ยนทั้งชีวิต บ่อยไปเราก็มักไม่กล้าเลือกในทางแยกที่เราไม่คุ้นเคย กลัวที่จะหลงทาง กลัวที่จะไม่ได้ไปถึงจุดหมายปลายทาง ทำไมเราจึงกลัวการเลือก เพราะการเลือก หมายถึง “ต้องละทิ้งบางอย่าง” เมื่อเราเลือกเดินทางหนึ่ง เราต้องยอมรับว่าอีกทาง เราจะไม่ได้เดิน นี่แหละคือ สิ่งที่ทำให้ใจเรากังวล  กลัวจะเลือกผิด กลัวจะเสียใจภายหลัง แต่ชีวิตจริง การเลือกที่จะเสียสละ ไม่ใช่หนทางที่ผิด แต่คือหนทางของพระเจ้า  ที่เราต้องเลือกเดินตามพระองค์ไปเสมอ แล้วเราจะพบกับความสุขที่เที่ยงแท้....